จาก paracetamal ถึงแม่ผู้หญิงสามัญประจำใจ....
นานมาแล้วค่ะที่ไม่มีโอกาสตื่นกลางดึกแล้วมองเห็นพระจันทร์ คืนนี้เป็นคืนพิเศษอาจจะแย่หน่อยสำหรับตัวดิฉันที่ไม่สามารถตอบตัวเองเมื่อมีคำถามว่าวันนี้ขึ้นกี่ค่ำ เป็นวันข้างขึ้นหรือวันข้างแรมซึ่งหากวันนี้ได้นอนอยู่กับแม่คำถามเหล่านี้ที่ดิฉันเกิดข้อสงสัยคงคลายออกไปได้ โดยผู้หญิงสามัญที่ดิฉันอยากบอกแม่จังเลยว่าถึงแม้แม่ของดิฉันจะเป็นผู้หญิงที่ดูสามัญแต่สำหรับดิฉันแม่เป็นผู้หญิงสามัญประจำบ้านที่อยู่ประจำใจที่ดิฉันคงขาดไปไม่ได้ เหมือนกับยาparacetamalยาสามัญประจำบ้านที่ต้องมีติดบ้านไว้ เพราะเมื่อเกิดปัญหาใดๆกับชีวิตแม้แต่เรื่องที่ยกตัวอย่างหากอยู่ใกล้แม่และไม่ดึกจนเกินไปดิฉันได้คำตอบแน่นอน ดิฉันรักแม่มากกจังเลยค่ะและเชื่อว่าทุกท่านคงรักมากเช่นกัน หลายครั้งเช่นกันที่เคยมีความรู้สึกที่จะเกลียดใครหรือโกรธใครหากคิดมาถึงความรู้สึกที่ว่าแม่ของเขาก็คงรักเขาเช่นกัน ด้วยความรู้สึกดังกล่าวก็ทำให้หยุดความรู้สึกที่ไม่ดีเหล่านั้นต่อเพื่อนมนุษย์ได้เสมอๆ หากสามารถผ่าด่านความโกรธและนิ่งอยู่ได้
โดยตัวดิฉันเองดิฉันบอกตัวเองเสมอค่ะว่ารักความยุติธรรม แต่บางครั้งเคยคิดเช่นกันค่ะว่าระหว่างแม่กับความยุติธรรมดิฉันรักใครมากกว่า ( ตอบแบบน้ำขุ่นๆเพราะของสองอย่างไม่ควรเปรียบเทียบกัน)ตอบเลยว่ารักแม่ค่ะ ยิ่งในวันที่พ่อหลับไปแล้วเช่นนี้
ยาวนานเนิ่นนานสิ่งต่างๆผ่านไปนานมากแค่ไหนใครหลายคนอาจจะกำลังมีความสุข หลายคนอาจจะกำลังมองดูพระจันทร์คืนนี้เช่นเดียวกับดิฉัน นานๆได้มีเวลาแบบนี้ทีก็รู้สึกดีเช่นกัน วันที่ไม่ต้องวุ่นวายกับเรื่องงาน เรื่องคน วันที่อยากไร้สาระกับชีวิตอย่างที่สุด วันที่สงสัยว่าหากไม่มีความรักแล้วโลกนี้จะเป็นอย่างไร คนบางคนทำไมมีความรักให้กับใครบางคนได้มากมายทั้งๆที่เราไม่ใช่พ่อแม่พี่น้องกันในนามของความรักมันเป็นได้มากมายเช่นนั้นหรอกหรือ ยอมได้ทุกอย่างจริงเช่นนั้นหรือหากถามดิฉันเชื่อว่ามีคำตอบแน่นอน แต่คำตอบที่ได้จะเชื่อได้มากน้อยสักเท่าไหร่มันอาจเป็นความจริงของณ.วันนี้หรือเราควรพอใจกับณ.วันนี้คำถามเหล่านี้วนเวียนและพยายามแทรกขึ้นมาในหน่วยความคิดของดิฉันเป็นระยะขอบคุณนะความคิดเห็นตรงกันข้ามที่มาเตือนเป็นระยะๆว่าความคิดเรามันช่างหลากหลายเหลือเกิน แต่ความหลากหลายและแตกต่างนี้แหละที่ดิฉันหลงไหลได้ปลื้มและเห็นว่ามันคือเสน่ห์และความงดงามของการอยู่ร่วมกันในสังคม ที่มนุษย์ก็ฉลาดเสมอที่จะสร้างกฎเกณฑ์เพื่อการอยู่ร่วมกันกรณีที่มนุษย์ไม่ยอมรับหรือรับฟังความแตกต่างแห่งความคิดเห็น
ขอบคุณเสียงทางโทรศัพท์ที่เงียบจากไปพร้อมๆกับความเหนื่อยล้า จากหน้าที่การงานที่เหนื่อยหนัก สิ่งที่อยากขอบคุณที่สุดคือขอบคุณที่เป็นคนดีที่ทำให้คนที่มีความทุกข์พึ่งได้ เห็นความตั้งใจที่ดีงามเสมอ ขอบคุณที่เข้าใจและฟังเสมอเช่นกัน อากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อยๆอาจจะนำความไม่สบายมาให้อยากให้เรียนรู้ที่จะเข้มแข็งและดูแลตัวเองเป็นสิ่งแรกและสิ่งสุดท้ายที่อยากบอกในคืนที่พระจันทร์สวยเช่นนี้ว่าหากเราเชื่อในความดีและการได้ให้ บางครั้งคนที่ดูพระจันทร์แล้วไม่เข้าใจอาจจะไม่ต้องมีคำถามกับเราก็ได้ว่าดูพระจันทร์แล้วได้อะไร เพราะดิฉันเองก็ไม่มีคำตอบหรอกเพราะไม่เคยคิดอยากได้อะไรจากพระจันทร์เช่นกัน
ปล.บันทึกนี้เป็นความคิดของผู้เขียน เขียนเพราะอยากเขียน เตือนท่านที่เผลอเข้ามาอ่านว่าท่านอย่าคาดหวังว่าจะหาสาระจากบันทึกนี้เด็ดขาด หากจะให้ดีถ้ามีวิธีการดีๆสำหรับดูพระจันทร์แนะนำจะดีมากค่ะ
12 สิงหาคม 2555 เมื่อกลับมาอ่านบันทึกแล้วก็รู้สึกดีๆมากจริงๆจึงอยาก rewrite บันทึกนี้อีกครั้ง เพราะพระคุณของแม่ในมุมมองของดิฉันนั้ยิ่งใหญ่จริงๆ ครั้งนั้นดิฉันเปรียบแม่คล้ายยาpara ซึ่งเป็นย่าสามัญประจำบ้านวันนี้นั่งนึกไปนึกมา มันมากกว่านั้นนี่นะแม่เป็นหลายอย่าง แม่แทรกอยู่ทุกช่วงจังหวะของชีวิต ไม่ว่าวันนี้ จะสุข วันนู้นจะทุกข์ มันมีผู้หญิงที่ฉันเรียกว่าแม่แทรกอยู่ตลอด ทุกที่ทุกวินาที ทุกเวลา วันนี้เองที่เราว่ากันว่าเป็นวันแม่ ก็เป็นวันที่ทำให้ดิฉันได้มีเวลาทบทวนว่าเป็นความจริงที่ไม่มีอะไรลบได้สำหรับดิฉันค่ะว่า หากไม่มีแม่ ก็คงไม่มีวันนี้ แม่อยู่ในทุกจังหว่ะชีวิตของดิฉันจริงๆ ขอบคุณค่ะแม่
ความเห็น (5)
เพื่อนเก่า nukku 24
."หากเราเชื่อในความดีและการได้ให้ บางครั้งคนที่ดูพระจันทร์แล้วไม่เข้าใจอาจจะไม่ต้องมีคำถามกับเราก็ได้ว่าดูพระจันทร์แล้วได้อะไร เพราะดิฉันเองก็ไม่มีคำตอบหรอกเพราะไม่เคยคิดอยากได้อะไรจากพระจันทร์เช่นกัน"
ไม่เคยเปลี่ยนนะทิพ อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนnu 24 ที่ต้องทนนั่งฟังและอ่านงานทิพถึงวันนี้ยังต้องอ่านอยู่เลย...แต่ด้วยความเต็มใจและดิ้นรนเข้ามาอ่านเองชื่นชมเพื่อนยิ่ง เป็นกำลังใจจ๊ะ
พระจันทร์จะสวยหรือไม่อยู่ที่เรา หลายคนบอกว่าพระจันทร์คือบ่อเกิดแห่งความเหงาแต่สำหรับผม เมื่อมองฟ้าที่มีพระจันทร์เมื่อไหร่มีความสุขเสมอที่ได้คิดถึงวันเก่าๆวันที่พระจันทร์เต็มดวงกระจ่างฟ้า วันลอยกระทง
ขจิต ฝอยทอง( khajit's blog)
- เงียบหายไป มาแอบชมพระจันทร์นี่เอง
- ขอให้มีความสุขกับการเรียนและการทำงานนะครับ
ขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาเข้ามาทักทายค่ะ เข้ามาแนะนำค่ะ ระลึกนึกถึงทุกๆท่านค่ะ ขอบพระคุณท่านอาจารย์ขจิตค่ะที่กรุณาแนะนำเรื่องการเรียนค่ะหากต้องการความช่วยเหลือคงได้รบกวนท่านอจารย์ค่ะ