ค่ำวันที่ 10 พฤษภาคม กับหมู่ที่ 13

มีโอกาสหนีงานกลับบ้าน เลยได้เข้าไปชุมชนหมู่ที่ 13 ไม่รู้หมู่อื่นจะคิดยังไงกับการที่นักวิจัยเข้าไปแต่หมู่ 13  แต่เพราะเข้าไปก็เจอและมีเรื่องราวมากมาย ไม่หลบหน้า ไม่ติดภารกิจต่างๆนานา

เข้าไปก็ทักทายกับน้าเทพที่บอกว่าฟื้นไข้ได้ 2 วันแล้ว ไม่สบายมาก ไม่ได้เข้าร่วมงานระดับประเทศที่เชิญมาหลายงาน แต่ไม่ว่าอย่างไรก็เข้ามานั่งโต๊ะประจำของท่านตรงหน้าประตูทางเข้า

ขณะที่ทักทายนั้นก็มีเลขากองทุนนั่งอยู่ ผู้ใหญ่เทพจึงบอกว่ากำลังมีแนวคิดเร่องการที่จะออกไปเปิดใจคณะกรรมการเพื่อหาเป้าหมายและทำความเข้าใจเรื่องบทบาทหน้าที่กรรมการ เพราะเท่าที่ผ่านมาแทบทุกคนมักจะบ่นว่าเหนื่อย เบื่อ และท้อ ดังนั้นจึงควรมีการพูดคุยกันเพื่อทำความเข้าใจ

จะทำอย่างไรกับกองทุน จะหาคนรุ่นใหม่เข้ามาบริหารได้ไหม จะทำอย่างไร นี่เป็นคำถามที่น่าคิดเพราะคณะกรรมการชุดปัจจุบันทำงานมา 9 ปีแล้ว การพัฒนาการมีมาเรื่อยๆ แต่อนาคตจะทำอย่างไร จะบริหารจัดการอย่างไรให้อยู่รอดหรือแม้กระทั่งการบริหารอย่างไรให้เรามีการทำงานเทียบเท่าหรือดีกว่าธนาคาร

สุขสวัสดิ์กำลังถึงทางตัน เพราะผู้ใหญ่เทพคิด และทำคนเดียว และตอนนี้ผู้ใหญ่เทพจะเริ่มปล่อย ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกา จะไม่ลงไปบริหาร การคิดจัดการน่าจะเป็นเรื่องของคณะกรรมการบริหาร จะทำอย่างไรให้คณะกรรมการเกิดความเข้าใจ ทั้งเรื่องของระเบียบ เรื่องภาระหน้าที่ของแต่ละคน ควรจะทำการพูดคุยกันว่าประชาชนอยากที่จะให้กองทุนเดินไปในทิศทางไหน หรือคิดอย่างไรกับกองทุน หากบอกว่าต้องมีการวางแผน แล้วจะเริ่มจากอะไร และจะทำอะไร

ผู้ใหญ่เทพมีความคิดว่าอยากพาคณะกรรมการหมู่บ้านหมู่ที่ 13ถอดบทเรียนเรื่องของ ๑) กระบวนการรับสมัครสมาชิก สภาพสมาชิกเป็นอย่างไร ๒) เรื่องการฝาก ฝากอย่างไร กองทุน ออมทรัพย์ ทำได้อย่างไร  ๓)การบริหารแบบบูรณาการรวมกันได้อย่างไร ทำอย่างไร คิดอย่างไร

9 ปีที่ผ่านมาผู้ใหญ่เอาแนวคิดต่างๆมาเผยแพร่ ต่อไปสิ่งที่จะทำคืออะไร ทำอย่างไร จะทำให้เกิดแรงจูงใจได้อย่างไร สำหรับกองทุน 5 ปีที่ผ่านมาได้อะไรบ้าง เรียนรู้ได้อย่างไร จุดบอดคืออะไร ความภาคภูมิใจ สิ่งที่ทำให้ท้อแท้ สุดท้ายอยากไปถึงไหน