วิธีเป็น "น้ำมันเครื่อง" แนว KM

         สสส. ประกาศว่าจะใช้เงินที่ตนได้รับประมาณปีละ 2,000 ล้านบาทเป็น "น้ำมันเครื่อง" ในการสร้างเสริมสุขภาวะในสังคมไทยเพื่อหล่อลื่น   สร้างความเคลื่อนไหวเชื่อมโยงกิจกรรมสร้างเสริมสุขภาพที่กระทรวงสาธารณสุขและ สปสช.   มีงบประมาณ (น้ำมันเบนซิน) ปีละเป็นแสนล้านบาทสำหรับกิจกรรมด้านสุขภาพ

         จะเป็นน้ำมันเครื่องได้ต้องมุ่งเป้าหมายอันยิ่งใหญ่อันเป็นเป้าหมายของสังคมไทย   คือ "สุขภาวะของสังคมไทย"

         สำนักสนับสนุนการสร้างสุขภาวะในพื้นที่และชุมชนของ สสส. ต้องการทำงานเป็น "น้ำมันเครื่อง" ในการสร้างสุขภาวะในพื้นที่และชุมชนจะทำงานอย่างไร

         สิ่งแรกที่ต้องตรวจสอบก็คือ   ในพื้นที่และชุมชนมีการดำเนินการโครงการต่าง ๆ ที่จะส่งผลให้เกิดสุขภาพ/สุขภาวะอย่างไรบ้าง   ผลการตรวจสอบในปัจจุบันคือมีโครงการมาก   สนับสนุนจากหลายแหล่ง   ดำเนินการโดยหลายกลุ่ม หลายหน่วยงาน   และที่สำคัญบางพื้นที่/ชุมชนเกิดผลดีต่อสุขภาพ/สุขภาวะในระดับหนึ่งแล้ว

         ดังนั้น   วิธีหนึ่งที่จะเป็น "น้ำมันเครื่อง" คือการเข้าไปค้นหาชุมชน/พื้นที่ที่มีผลสำเร็จ   เชื้อเชิญให้มาเล่าเรื่องเพื่อ ลปรร. ว่าทำอย่างไรจึงสามารถบรรลุความสำเร็จในระดับดังกล่าวได้   และคิดจะพัฒนาต่อเนื่องอย่างไร

         การเป็น "น้ำมันเครื่อง" หมายถึง
          - การส่งเสริมการต่อยอด  ยกระดับความรู้ (ปฏิบัติ)
          - การอุดช่องโหว่
          - การสนับสนุนให้เกิดแนวทางการดำเนินการใหม่ ๆ

วิจารณ์  พานิช
 4 พ.ค.49

[วีรพัฒน์]

ดร.เสรี พงศ์พิศ เคยเล่าทำนองว่า ความสำเร็จควรมาจากระบบ ที่พัฒนาก่อตัว  ซึ่งค้นคิดเชิงระบบแล้ว จะคิดใช้จ่ายอย่างประหยัด ได้ผลคุ้มค่า  (ชุมชนเข้มแข็ง จะเป็นอย่างนี้ ) มากกว่า  ผลจากโครงการที่เร่งรีบ  ( ระบบราชการ จะเป็นอย่างนี้ เพราะงบประมาณพอจะมี  แต่เวลา ไม่มีพอให้ระบบก่อตัว  เพราะนโยบายมาก่อน งบประมาณมาทีหลัง และต้องใช้ให้หมดให้ทัน 3 กย.)

ดังนั้นความสำเร็จ เชิงระบบ และ ใช้งบประมาณประหยัด มักสะท้อนความยั่งยืนได้

สสส. น่าจะคิดใช้เงินทุน ช่วย เสริมสร้างศักยภาพ คนในพื้นที่  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ข้าราชการระดับกลาง ที่ ต่อไป จะเป็นผู้บริหาร ผู้กำหนดนโยบาย (ผู้กำหนดทิศทางการใช้งบประมาณ ) สำหรับชุดโครงการใหญ่ๆ เช่น โครงการอุบัติเหตุ  โครงการลดการดื่มสุราในระยะยาวในสังคมไทย

[ปิยะนุช]

สสส.สนับสนุนงานรณรงค์(มากเกินไป) ในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา เคยมีตัวอย่างงานหนึ่งของจังหวัดใกล้ๆ กรุงเทพได้งบประมาณมา 17 ล้านบาท แต่โครงการนั้นเน้นการรณรงค์มากเกินไป เงินจำนวนมากจึงละลายไปอย่างน่าเสียดายเพราะ"จิตสำนึกไม่เกิด

ระดับมหภาคนั้น ใช้สื่อโทรทัศน์เหมาะสมแล้ว

แต่ระดับพื้นที่ ต้องเคลื่อนตัวแบบซึมลึก และสร้างจิตสำนึกโดยไม่ต้องใช้เงินจำนวนมากน่าจะเกิดประโยชน์มากกว่า            รูปแบบ การสนับสนุนของ"งานวิจัยท้องถิ่น" ของ สกว. จะเกิดผลระยะยาวและยั่งยืนมากกว่างานรณรงค์แบบไร้ทิศทาง