หนังสือชีวิต
หนังสือเล่มหนึ่งน่าอ่านมาก แต่ก็อ่านไม่เคยจบ มักจะมีหน้าแทรกเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แม้ได้พยายามอ่าน และใช้เวลาอ่านทบทวนเสมอ ๆ หน้าที่ผ่านมาก็เข้าใจยังไม่หมด หน้าปัจจุบันบางครั้งก็ไม่ Get หน้าที่กำลังจะเปิดก็ไม่ทราบว่าเป็นอะไร ไม่มีสารบัญบอก ไม่มีบท...ที่ว่าคือหนังสือชีวิต...ตนเอง เป็นความเห็นผมที่ให้ไว้ในบันทึก ผ่านความโง่มามากมาย ของคุณ “ไร้นาม”
หนังสือชีวิต ทำไมไม่ใช่หนังชีวิต หนังชีวิตมีจบ มีเป็นตอน ๆ แทรกได้ยากต้องใช้ความตั้งใจอย่างสูง หากแต่หนังสือชีวิตเป็นหนังสือที่ไม่เย็บเล่ม พร้อมรับหน้าแทรก หน้าเพิ่มเติมได้ตลอดเวลา การทำความเข้าใจกับหนังสือจะทำได้ช้ากว่าการมีจำนวนหน้าเพิ่มหรือหน้าแทรกเข้ามา หนังสือชีวิตอ่านซ้ำได้ง่าย ทบทวนได้เร็วเท่าจิตที่อยากทบทวน แต่หากเสียเวลากับการทบทวนอยู่นานเกินไปก็จะทำความเข้าใจกับหน้าเพิ่มหรือหน้าแทรกเข้ามาใหม่ไม่ทัน บางครั้งบางเรื่องจึงไม่ต้องเข้าใจทั้งหมด อาจจะต้องปล่อยให้ผ่านไป แล้วเวลาจะช่วยทำให้เข้าใจได้โดยไม่ต้องเสียเวลาทบทวนมากนัก นิ่ง ๆ ใช้สติกับปัจจุบัน พร้อม ๆ ไปกับการทบทวนในบางห้วงขณะจิต เพื่อการใช้ “เวลาชีวิต” ให้คุ้มค่า เช่นที่คุณไร้นามกล่าวไว้ว่า “วันนี้น่าจะเป็นที่เรียกว่า "น่าพอใจ" เพราะสามารถอ่านหนังสือได้หลายบทจากหลายเล่ม”
หนังสือชีวิต “ตนเอง” ยังอ่านไม่หมด เข้าใจก็ยังไม่ถ่องแท้นัก แต่เราก็ยังมีหน้าที่ต้องอ่านหนังสือชีวิตคนอื่นในฐานะเพื่อนมนุษย์ที่ควรจะใช้เวลาชีวิตของเราไปเฉลี่ยให้ (บ้าง) เท่าที่ควรจะกระทำและพึงกระทำ ผมได้เรียนรู้บางเรื่องว่านอกจากจะต้องอ่านหนังสือชีวิตตนเองแล้ว ก็ต้องอ่านของคนอื่นบ้างโดยเฉพาะของคนที่เรารัก หากแต่อย่าอ่านให้ลึกนัก หรือลึกเกินไป เพราะเราจะพบว่ามีบางส่วนของหนังสือที่เราไม่ควรรู้ หรือเมื่อได้รู้เราจะเกิดทุกข์เสียเอง ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วหน้านั้นของเขา เขาก็ไม่อยากอ่านซ้ำ แล้วเราไปพบเข้าเลยกลายเป็นทุกข์ และทุกข์กันทั้งคนอ่านและเจ้าของหนังสือ จึงสรุปได้ว่าการอ่านหนังสือชีวิตที่ว่า บางครั้ง บางหน้า ให้เปิดพอผ่าน ๆ ไปเสียบ้าง และตั้งใจอ่านให้หนักเมื่อพบว่าหน้านั้นเป็นสาระเชิงบวก หรือเป็นเรื่องดี ๆ ที่ควรยกย่อง และจะยิ่งเป็นสุขโดยทั่วกันเมื่อได้นำมาทบทวน สรรเสริญต่อกัน...ครับ
ความเห็น (25)
Dr.Ka-poom
"มีบางส่วนของหนังสือที่เราไม่ควรรู้ หรือเมื่อได้รู้เราจะเกิดทุกข์เสียเอง ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วหน้านั้นของเขา เขาก็ไม่อยากอ่านซ้ำ"
แต่เพราะความช่างสอดรู้สอดเห็น เลยคว้าความทุกข์ใจมาครอบครองจนได้.. จนว่ามันจะเห็นเองว่า "เช่นนั่นเอง"
ฮ้าย!! คนหนอคน...
-ขจิต ฝอยทอง
- หนังสือชีวิตของแต่ละคนแตกต่างกัน ... แต่มีบางตอนอาจคล้ายกัน แล้วแต่จังหวะของชีวิต...ที่ดำเนินไป
Dr.Ka-poom
คุณ"naigod"
แหม!..ชอบๆ คห.คุณจัง..และดิฉันเชื่อว่าท่านเจ้าของบันทึกก็คงชอบเช่นกัน...โดนใจอย่างจังหู
Dr.Ka-poom
หนังสือบางเล่มบางหน้า...ที่ว่าไว้
แตกต่างกันไปได้ตามห้วงเวลาที่หยิบอ่าน
นั่นน่าจะหมายถึงคนอ่านได้ใส่อารมณ์ ความคาดหวัง
หรือ...ประสบการณ์เข้าไปด้วย
หากลองใส่ปัญญาดั้งเดิมเพื่อก่อกำเนิดเป็นปัญญาใหม่
น่าจะใช่วิถีที่ควร ที่พึง หรือว่าไงครับ
ขอบคุณที่สอนวิธีการอ่านหนังสือชีวิตให้นะครับ
แม้จะเจ็บปวดแต่ก็เกิดภูมิต้านทานได้แล้วในวันหน้า...ขอบคุณอีกครั้งที่ทำให้รู้จักชีวิต
คุณ "naigod"
คุณแปลความได้ถูกใจผมมากครับ...ตามนั้นเลย เพราะ "ช่างสอดรู้สอดเห็น" แต่ก็เป็นวิสัยของเด็กฉลาดที่ควรส่งเสริมนะครับ หากไม่เกินไป (ยิ้มครับ)
คุณ Vij
พอได้ประเด็นไปเขียนต่อไหมครับ! เห็นเงียบ ๆ ไป "คนหนอคน" ก็เป็นชื่อเรื่องที่สดุด...นะ หากเขียนออกมาว่า คนหนอ...อย่างไร (จะได้อ่านไหมครับเนี้ย!)
คุณ ขจิต ครับ
บางหน้าอาจจะเหมือนกัน บางตอนคล้ายกัน และหากพิจารณาให้ดีในแต่ละหน้า แต่ละตอน หรือแต่ละเล่ม ล้วนเกี่ยวข้องสัมพันธ์กัน (อย่างมีนัยยะทางสถิติที่ระดับ...)
Dr.Ka-poom (2) ที่เขียนถึง "naigod"
ยืนยันว่าชอบครับ แต่ชอบจัง "โดนใจอย่างจังหู" เหมือนคนใต้เลย
คุณชายขอบ
หนังสือชีวิตของคุณชายขอบน่าอ่านจริงๆ มายืนยันด้วยคน
ชีวิตที่ทำนายไม่ได้ เป็นชีวิตที่ท้าทายดีไม่หยอก และเพราะความที่ไม่มีสารบัญ ก็เลยทำให้ เจ้าของชีวิต "อิสระ" ที่จะเลือกบรรจุเนื้อหา แต่งแต้มสีสรร และผูกร้อยทำนอง ได้ด้วย หมึกแห่งปัญญา ของตัวเอง...ด้วยใช่ไหม...
หนังสือชีวิตคุณชายขอบ ทำด้วยกระดาษอาบกลิ่นอะไร
//เอาที่ตอบไว้ในบันทึกนู้น...มาลงไว้อีกที่นี่ ...เผื่อคุณชายขอบจะเดินสะดุดได้อ่านบ้าง...ฮ่าๆๆ การเพิ่มเรดติ้งที่ดีต้องมีหลายๆลิงค์
คุณ "ไร้นาม"
อย่าคิดทำนายชีวิต
เพราะไม่อยากทุกข์เมื่อทำนายทายไม่ถูก
และไม่เคยคิดทำสารบัญหนังสือชีวิต ชีวิตจึงเป็นอิสระ
อย่างที่คุณไร้นามถามเพื่อยืนยัน
กระดูก เนื้อ หนัง ขน ผม ที่ผ่านการต้ม
ด้วยเลือด ตากเป็นเป็นเยื่อกระดาษ แรก ๆ
อาบด้วยกลิ่นดอกมะลิและพุทธรักษา อาบต่อมาจนถึงทุกวัน
ผสมกับกลิ่นดอกนานาพันธ์ หลัง ๆ มีกลิ่นกุหลาบปน ๆ เข้ามาบ้าง
มาก ๆ เข้าอย่างทุกวัน
เลยไม่ทราบมีกลิ่นอะไรเด่น ผมเคยชินกับกลิ่น(มั้ง) ต้องให้ท่านตอบว่า
ดมได้กลิ่นอะไรในเวลาที่ดมก็จะเอาตามที่ท่านบอก...ครับ
Dr.Ka-poom
คุณ"ชายขอบ"
บางครั้งอาจบังเอิญหรือเจตนา...
ไปเจอหนังสือชีวิตของใครบางคน..เข้า
หาใช่เจตนาหรือจงใจ..แต่หากเมื่อได้อ่าน
ก็อยากอ่านอย่างใช้ Mind'eye
เพื่อโน้มนำเข้าไปในจิตและใจ...เจ้าของหนังสือ"ชีวิต"นั้น
กลิ่นอะไรดีนะ
คุณชายขอบแรกๆที่รู้จัก ดูเหมือนจะมีกลิ่นกระเทียมปนสะตอ แต่ตอนนี้จะเป็นกลิ่นตำบักหุ่งของเมืองยะโสธร
(ฮ่าๆๆๆ...เข้ามาอ่านตอนใกล้เที่ยงก็อย่างนี้แหล่ะ)
นึกขำ ๆ คนบางคนข้างบนว่า ..เห็นไปดิ้นขลุกขลักหาอิสระภาพอยู่กลางใจเจ้าของหนังสือตั้งนานแล้ว...ยังอ่านไม่จบอีกหรอกหรือ
Dr.Ka-poom
ก๊าก!...สวมวิญญาณ..คุณBeeman มาตรวจสอบ Key word
ยะโสธร ที่ถูกต้องควรเป็น -->> "ยโสธร" คะ
แล้วหนังสือชีวิตคุณ"ไร้นาม"อ่านจบหรือยังคะ
โอเช โอเช ยโสธร ยโสธร ยโสธร ยโสธร
ตอนเป็นเด็กเขียนผิดต้องคัดลายมือร้อยครั้ง แต่เดาว่าครูก็คงตาลายได้ง่ายๆ เลยเขียนไปไม่ถึงร้อย แต่เขียนตัวใหญ่บ้างเล็กบ้าง ติดกันบ้างห่างกันบ้าง โย้หน้าบ้างหลังบ้าง ...เฮ้อ..ช่างเป็นหนังสือชีวิตที่บาปกรรมจริงๆ
ถ้าเป็นชีวิตไร้นามก็เพิ่งมาเกิดที่ gotoknow จะแท้งก็หลายรอบแต่ว่าหมอตำแยดี เลยยังรอดอยู่
Dr.Ka-poom
โน้มนำเข้าไปครับ พยายามอยู่ แต่มันหนักครับ และเมื่อได้ใช้เวลานานไปมันก็ช้ำ จึงต้องใช้เวลาในการเยียวยาบ้าง หากแต่เมื่อได้ใช้ความเข้าใจร่วมกันก็จะเร่งเวลาการหายกลับคืนมาได้เร็วขึ้น...ฝากไว้เพื่อเตือนกันครับ
คุณ RR
ตกลงที่ผ่านมาไม่เคยได้อ่านเหรอครับ "หนังสือชีวิต" ตนเอง ไม่เชื่อหรอกครับ...จริง ๆ อาจจะอ่านอยู่โดยไม่รู้ตัวมากกว่า
คุณไร้นาม
"เห็นไปดิ้นขลุกขลักหาอิสระภาพอยู่กลางใจเจ้าของหนังสือ..." นึกภาพได้ชัดเจนเลยครับ ว่าแต่สงสัย "ไร้นาม" เคยดิ้นอย่างนี้มาบ้างแล้วหรือครับ Dr.Ka-poom ฝากมา ผมเอามาถามต่อ เดี่ยวเขาคงถามซ้ำ จะได้เตรียมคำตอบไว้ครับ (แอบบอกก่อน เพราะรักนะนี่)
คุณไร้นาม
ไร้นามไม่ได้แท้ง ไม่มีอาการบ่งบอกเลย เชื่อหมอ...สิ แต่คลอดเกินกำนดเสียมากกว่า...ครับ แม่นะเบ่งดีหรอก แต่เด็กนะดื้อตาใส ไม่ยอมช่วยไถลออกมา
ตามอ่านหลายๆ Blog แต่เลือกที่จะทิ้งรอยไว้ในบาง Blog เนื่องจากบางครั้งสามารถรวบเป็นเรื่องเดียวกันได้...( แต่จริงๆแล้วขี้เกียจเขียนแต่จะชอบอ่านมากกว่า )
หนังสือชีวิตเหรอ...อืม อ่านไปอ่านมาน่าจะเป็น " บันทึกเรื่องราวของชีวิต " หรือ " My Life : Diary " ที่ผู้บันทึกใช้เลือดเนื้อ ความคิด วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก ( 3 อย่างหลังนี่เริ่มเหมือนชื่อหนังแฮะ )...จารไว้เพื่อให้ " ใครบางคน " อ่านมากกว่าจะเป็น " ทุกคน " ได้อ่านมั้ง ?..แล้วก็ยังสงสัยต่อว่าบันทึกที่มีหลายกลิ่นถ้าเปิดอ่านกลิ่นจะตีกันมั้ยฮึ ? ^ ^
ไม่ลงชื่อสักวัน
ชอบใจคำตอบและความเห็นของคุณคนข้างนอก ว่าจารไว้ให้ "ใครบางคน" ก็คนนั้นล่ะอ่าน
ช่วยคุณคนข้างนอก (เอ๊ะหรือช่วยคุณชายขอบ) ว่ากลิ่นหลายกลิ่นน่ะ คุณชายของเขาไม่ให้ตีกันหรอก เพราะเขามีสมการชีวิต ไว้เป็นพิเศษ ฮ่าๆๆ (น่านะ...ไม่ต้องอ่านแล้วเหงื่อตกหรอกคุณชายขอบ..)
พี่คนข้างนอก และผู้ไม่ประสงค์จะลงชื่อสักวัน
บันทึกนี้ถูกสุ่มแสดงขึ้นมา แต่ผมจดจำอารมณ์วันที่เขียนได้ดี เจ็บปวดกับเรื่องราวแค่ไหน
ผมยังไม่ได้ตอบท่านเลย ค้างไว้อยู่ หนังสือชีวิตที่ว่า...จารไว้ให้บางคนอ่าน น่าจะใช่เป็นบางคน แต่ก็มีหน้าที่เพื่อสำหรับทุกคน บางหน้าไม่ใช่เพื่อเรา เราไปเผลออ่านเข้า จึงไม่สบายใจไงครับ