ช่วงแรกของชีวิตในต่างแดน

6 ปี ที่ Perth ออสเตรเลีย
   จากการที่ภรรยาผม ได้รับทุนจากประเทศออสเตรเลีย เพื่อเรียนต่อโท-เอก ทำให้ผมได้มีโอกาสเป็นคนว่างงาน วันๆไม่ได้พูดกับใคร เพราะคนรอบข้างเรา เป็นคนที่เราไม่รู้จักเลย และ หลายเชื้อชาติ เริ่มตั้งแต่ ออสซี่เอง ตามด้วย สิงคโปร์ อินโด มาเลย์ จีน และ บรรดาแขกทั้งหลาย ภาษาที่ต้องพูด ถ้าจำเป็น คือ ภาษาอังกฤษ ซี่งก็ต้องยอมรับว่า ภาษาอังกฤษ ของผมแย่มาก จากเมื่อเริ่มก้าวเท้าเข้าออสเตรเลีย เคยคิดว่า ตัวเอง ภาษาอังกฤษ ก็โอเค นะ กลับกลายเป็นว่า ทำไมตัวเอง ภาษาใช้ไม่ได้เรื่องอย่างนี้ว๊ะ คนที่ผมคุยด้วย ชอบ พาลดึน( pardon) อยู่เรื่อย ทำให้สิ่งแรกที่ผมอยากทำเลย คือ เรียนภาษาอังกฤษ แต่จากเงินที่มีพร้อมเบี้ยเลี้ยงต่างๆ  เมีย และลูกอีก 3 คน ทำให้ไม่ต้องคิดเลยที่จะไปเรียนโรงเรียนสอนภาษา (grammar school) เพราะแพงมาก ผมจึงใช้วิธีไปเรียนตามโบสถ์ที่มีครูที่เกษียณอายุแล้วมาสอน ซึ่งเสียค่าเล่าเรียนแค่ 2 A$/3 hrs. อาทิตย์หนึ่งเรียน 1 ครั้ง (ซึ่งพออยู่นานปีเข้า พบว่ามีสถานที่สอนแบบนี้ อยู่หลายแห่งทั่ว Perth)  ซึ่งก็ได้ผล จากนั้นจึงขยับเข้าไปห้องสมุดประชาชน ห้องสมุดที่นี่ดีมากครับ ไว้จะเล่าต่อครั้งต่อไป

[เปมิช]

• ไปอยู่ที่นั่นนานแล้วยังครับ
• ไปกันหมดทั้งครอบครัวเลยหรือครับ
• เสียดายที่ภรรยาผมได้ทุนแค่มาเลย์เซีย ไม่งั้นผมคงได้มาเล่าอะไรอย่างนี้บ้าง ทำไมออสเตรเลียไม่ให้ทุนภรรยาผมหรือให้ผมบ้างนะ

[ปารมี]

ดีใจจังที่ได้อ่านเรื่องดีๆ ของคนในครอบครัว โภคาธิกรณ์ อีกคน (ครบ 5 คนแล้ว) และถือว่า คุณเป็นสมาชิกคนหนึ่งของเราชาวพยาธิ มอ. รบกวนสมัครเข้าไปในชุมชน patho variety ด้วยซิค่ะ พวกเราจะได้พบปะกันสะดวกขึ้น

[ศิริ]

ในที่สุดพี่เล็กก็ทนไม่ไหว ต้องเขียนบล็อกจนได้ ดีแล้วค่ะ จะติดตามเป็นแฟนพันธ์แท้เลย