วันที่ ๘ - ๑๐ พฤษภาคมที่ผ่านมาฉันได้ไปอบรมเพื่อเข้าทำโครงการ อย. อาชีวะ ที่โรงแรมกรุงศรีริเวอร์ไวด์ จังหวัดอยุธยา ช่วงเย็นวันที่ ๘ ได้นั่งเรือไปชม(ซาก) ความงดงามของจังหวัดอยุธยา ที่ความเก่ายังคงขลัง และดูลึกลับน่าสนใจ
ฉันตั้งข้อสงสัยว่าทุกสิ่งในโลกล้วน อนิจจัง แต่เราจะหยุดแค่ปลงซะไม่ได้ เพราะ สรรพสิ่งมีคุณค่ามากกว่า หยุด ปลด และ ปลง สิ่งที่คนรุ่นหลังควรคิดต่อคือ สิ่งที่พวกเรากำลังลุ่มหลงอยู่นี้ไม่นานก็จะถึงกาลอวสานเช่นเดียวกัน
มีเพื่อนร่วมทางบอกว่า "เห็นแล้วรู้สึกเกลียดพม่า" แต่ฉันกลับไม่คิดเช่นนั้น เพราะพม่าสอนบทเรียนราคาแพงให้คนไทยรู้ว่า "เมื่อใดที่ชาติ อ่อนแอ สิ่งที่สูญเสียไม่เพียงเอกราช แต่ทุกสิ่ง ทุกอย่างจะสูญเสียไปหมด"
การที่เรายังมีสิ่งเตือนใจ เตือนสติ คงเป็นเรื่องที่ดี แต่ใครก็ไม่อาจเตือนใครได้นอกจากตนเตือนตน
ไม่มีความเห็น