ไปเป็นผู้แนะนำ blog on GotoKnow มาอีกแล้ว

       ตั้งชื่อเรื่องเหมือนกับว่าไปเป็นวิทยากรประจำ พูดเก่งมาก พูดคล่องมากอย่างไงอย่างงั้น เปล่าหรอกค่ะ ประชดตัวเองประมาณว่า พูดไม่ค่อยจะรู้เรื่องยังจะไปพูดให้คนอื่นฟังอีก ประมาณนั้นค่ะ เรื่องของเรื่องคือ วันนี้ (8 พ.ค.49) ได้ (แอบ) มีโอกาสไปเป็นผู้แนะนำ blog on GotoKnow ให้กับนิสิตปริญญาโทครูประจำการที่ท่านอาจารย์เทียมจันทร์ (รศ.เทียมจันทร์ พานิชย์ผลินไชย) เป็นผู้สอน ทางอาจารย์เทียมจันทร์ได้เคยเกริ่น ๆ ไว้แล้วว่าจะให้ช่วยไปแนะนำ blog on GotoKnow ให้กับนิสิตกลุ่มนี้ เพราะเห็นแววว่ากลุ่มครูนี้น่าจะมีอะไรมา ลปรร. กันมากมาย แต่ต่างคนก็อยู่กันต่างสถานที่ จะมาเจอกันแค่ช่วง Summer เท่านั้น จึงอยากให้ทุกคนรู้จักเวทีเสมือนแห่งนี้ไว้เป็นเครื่องมือในการ ลปรร. กันต่อไป ตอนแรกรู้สึกหนักใจพอสมควร เหตุผลหลัก ๆ ที่ไม่กล้าไปคือ ไม่ชอบพูด พูดไม่เก่ง พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง (อีกแล้ว) แต่ที่ไม่กล้าปฏิเสธก็เพราะเกรงใจอาจารย์มาก ๆ อาจารย์เทียมจันทร์มาช่วยอะไรให้ที่หน่วยประกัน ฯ หลายอย่าง ให้คำแนะนำดี ๆ หลายเรื่อง แถมยังช่วยดูแลเรื่องเรียน เรื่องงานประจำ ให้อยู่แบบต่อเนื่อง จึงต้องตกปากรับคำแบบเกรงใจอย่างเต็มใจ 

       ตอนเช้าได้รับคำยืนยันแน่นอนว่า วันนี้ต้องไปแนะนำเรื่อง blog on GotoKnow จริง ๆ แต่ไม่น่าหนักใจเพราะจะมีคนเข้าฟังประมาณ 10 คนเท่านั้น ใช้เวลาช่วง 16.00 – 18.00 น. ที่ห้องคอม ฯ คณะศึกษาศาสตร์ พอเห็นกลุ่มครูประจำการ ทยอย มา จาก 1 คนเป็น 2 คน การที่ค่อย ๆ มากัน ก็ทำให้รู้สึกดีเหมือนกัน ไม่ค่อยเกร็งในการพูดแนะนำเท่าไรนัก เพราะเหมือนมาอธิบายให้พี่ ๆ ฟังมากกว่า เลยพูดเหมือนกับการมาพูดคุยกันธรรมดา บรรยากาศไม่เหมือนกับการตอนไปเป็นผู้ช่วยท่านอาจารย์วิบูลย์ (ผศ.ดร.วิบูลย์ วัฒนาธร) เมื่อครั้ง 13 มกราคม 2549 ที่สำคัญครั้งนี้มีผู้ช่วยพิเศษคือ คุณเจนจิต (เจนจิต รังคะอุไร) ผอ.หน่วยประกัน ฯ มาช่วยกันดูแลพี่ ๆ แบบทั่วถึง ต้องขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วย

       การแนะนำ blog on GotoKnow ก็ตาม Step คือ สมัครสมาชิก, สร้าง blog, สร้างบันทึก, สมัครเข้าชุมชน (ชุมชน "ครู"), ใส่รูป, การเขียนและลบข้อคิดเห็น เป็นต้น ซึ่งเป็นพื้นฐานทั่วไปที่ต้องเรียนรู้สำหรับ blog on GotoKnow ดูท่าทางพี่ ๆ ทุกคนตั้งใจฟังกันอย่างดี ทั้งที่ผู้แนะนำก็พูดแบบลิ้นแทบจะพันกัน (รู้ตัวอยู่) แต่ก็สอบถามความเข้าใจ ไม่รู้ว่าอยากกลับบ้านกันแล้วหรือเปล่า จึงไม่มีใครสงสัยในเรื่องใด ทำให้ผู้แนะนำรู้สึกชื่นใจขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยแค่ 2 ชั่วโมงก็พูดให้คนอื่นเข้าใจได้ตั้ง 10 คน แต่ถ้าพวกพี่ ๆ เขาอยากกลับบ้านกันแล้วจริง ๆ จึงไม่อยากบอกว่ามีข้อสงสัย แล้วไปฟ้องท่านอาจารย์เทียมจันทร์ว่าไม่รู้เรื่องแล้วล่ะก็ ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

       RO_NUQA

.

[บอย สหเวช]

• เมื่อมีก้าวแรกและก้าวต่อไปเป็นเรื่องง่ายสำหรับโอครับ
• ผมว่าโอทำได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ นะครับ
• ทุกเวทีมีประโยชน์

[นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์]

• ขอขอบคุณอาจารย์รัตน์ทวี... RO_NUQA                   
• ขออนุโมทนาในกุศลเจตนาของอาจารย์ครับ ได้ให้ความรู้(วิทยาทาน)ด้วย ได้มิตรภาพ(บุญสายเมตตา)ด้วย...
• สาธุ สาธุ สาธุ                                                      

[จตุพร]

เมื่อวันหยุดที่ผ่านมาผมไปทำบุญที่วัด และได้สนทนากับพระองค์หนึ่ง เรื่อง "การเขียน Blog gotoknow" ครับ ท่านสนใจมาก ...

ผมว่า อีกไม่นานน่าจะมี Blog ของพระบ้างนะครับ

[เมตตา ชุมอินทร์]

เก่งจังเลย น้องโอ รูปของโอ สวยกว่านางเงือกซะอีก

[อ.บอย เมืองลพ]

ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนร่วมชะตากรรมทุกคนครับ  อย่าท้อนะสู้ สู้ ........

[รัตน์ทวี อ่อนดีกุล]

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจและทุกข้อคิดเห็นค่ะ

เรียนพี่เมตตาที่น่ารัก รูปทุกรูปของโอ ต้องแต่งอยู่นานกว่าจะมาใส่ใน blog ประมาณว่าอาศัย Effect เข้าไว้ เพราะถ้าโชว์ตามธรรมชาติคงโชว์เค้าไม่ได้ค่ะ

^_^

 

[วิบูลย์ วัฒนาธร]

ผมมั่นใจว่าโอทำได้สบายมากอยู่แล้ว ขออวยพรให้รู้สึกคล่องตัวขึ้น มั่นใจมากขึ้น และภาคภูมิใจในตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆ

[เพ็ญศรี สุภาวสิทธิ์]

โอจำพี่หนิงได้ไหม พี่เป็นนิสติปริญญาโทครูประจำการ เป็นผู้เข้าอบรมคนหนึ่งในกลุ่มที่โอพูดถึง  พี่หนิงประทับใจในตัวโอมากที่มีความตั้งใจในการถ่ายทอดความรู้เรื่อง blog ให้พวกพี่ ๆ ได้เรียนรู้     พี่ไม่ทราบว่าโอจะตื่นเต้นขนาดนั้น แต่พี่ขอชมว่าโอถ่ายทอดได้ดี  พวกพี่ ๆ พอเข้าใจ เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ต้องใช้บ่อยจึงจะเกิดทักษะ  ไม่ต้องห่วงค่ะ    อย่างน้อยพวกเราก็สามารถเข้าไป blog ของมหาลัย ฯได้ สมัครเป็นสมาขิกได้  เขียนบันทึกได้  นำรูปเข้าไปใส่ blog ได้ และตอนนี้พี่ยังเข้าไป blog ของโอ สามารถเข้าไปอ่านสิ่งที่โอเขียนได้ และสามารถเขียนแสดงความคิดเห็นกับโอ    เห็นหรือยังค่ะว่า สิ่งที่โอให้พวกพี่ ๆ นั้น มีประโยชน์ต่อพวกพี่อย่างมาก  และต่อไปในอนาคต โอจะต้องคอยตอบคำถามของพี่หนิงใน blog จนไม่หวาดไม่หวั่นแน่นอนค่ะ   ขอบใจโอมากค่ะ  ขอให้พยายามต่อไปค่ะ   รักและคิดถึงโอ