เด็กหญิงฝ้ายกับปอแก้ว "ความสุขดั่งดอกไม้บาน"


เด็ก...

เด็ก ก็คือ เด็ก...ดั่งดอกไม้บาน

ดอกไม้บาน...พึงเก็บไว้ใน "ชีวิต"...อย่างไม่ต้องขึ้นกับเงื่อนของเวลา

 

 

 

บทสรุป...

                 

 พึง...คงรักษา พลังแห่งความสุข ความสดชื่นและเบิกบาน เสมือนดอกไม้ที่เบ่งบาน

ดั่งจิตใจของเด็ก ==>สู่ "จิตปภัสสร"

 

หมายเลขบันทึก: 274056เขียนเมื่อ 6 กรกฎาคม 2009 19:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

น่ารักจังเลยค่ะ

เบิกบาน บริสุทธิ์

"หายใจเข้า ฉันเห็นตัวฉันเป็นดั่งดอกไม้

หายใจออก ฉันรู้สึกสดชื่น"

การฝึกปฏิบัติเช่นนี้ให้ความสดชื่นของเรากลับคืนมา บางครั้งเรารู้สึกไม่สดชื่นมากนักเพราะเราสูญเสียความเป็นดอกไม้ สูญเสียความสดชื่น และเราไม่มีอะไรมากพอที่จะหยิบยื่นให้กับคนที่เรารัก การปฏิบัติภาวนาอย่างนี้ช่วยให้เราฟื้นคืนความเป็นดอกไม้ ความสดชื่นของเรากลับคืนมาใหม่...

มนุษย์เราก็เป็นดอกไม้ประเภทหนึ่ง เป็นดอกไม้ในสวนแห่งมนุษยชาติ มนุษย์นั้นมีความงดงามดั่งดอกไม้ เมื่อมองใบหน้าของเด็กๆ เราจะเห็นว่าใบหน้าของเด็กๆ เหล่านั้นเป็นดั่งดอกไม้ที่แท้จริง ดวงตาทั้งสองของเด็กๆ ก็เป็นดอกไม้ที่แท้จริง ปากของเด็กๆ โดยเฉพาะเวลาที่ยิ้มก็เป็นดอกไม้ที่แท้จริง มือก็เป็นดอกไม้ เท้าก็เป็นดอกไม้ ถ้าเรามองพิจารณาเด็กที่กำลังหลับอยู่ เราจะเห็นว่าดอกไม้นั้นกำลังหลับอยู่ ผู้ใหญ่บางคนเรียนรู้วิธีที่จะรักษาความเป็นดอกไม้ ความสดชื่นของเขาไว้ได้ แล้วเขาสืบต่อการเป็นดอกไม้ที่มีความสดชื่น และสามารถหยิบยื่นสิ่งนี้ให้กับคนที่อยู่รอบข้างเขาได้ พวกเราบางคนอาจจะร้องไห้และมีความทุกข์มาก เราจึงสูญเสียความเป็นดอกไม้ ความสดชื่นไป

"หายใจเข้า ฉันเห็นตัวฉันเป็นดั่งดอกไม้

หายใจออก ฉันฟื้นคืนความเป็นดอกไม้ของฉันกลับมาอีก"

ขอให้จำไว้ว่า เมื่อรักใครสักคนหนึ่ง สิ่งที่มีค่าที่สุดที่เราสามารถหยิบยื่นให้ได้ คือ ความเป็นดอกไม้ ความสดชื่นของเรา ขออย่าให้สูญเสียความสดชื่นของเราไป

คำสอน...สื่อจาก

หลวงปู่ติช...สอนการภาวนา... จาก "กลับบ้านที่แท้จริง"

หายใจเข้า ฉันเห็นตัวฉันเป็นดั่งดอกไม้

หายใจออก ฉันฟื้นคืนความเป็นดอกไม้ของฉันกลับมาอีก"

ทำได้ง่ายๆ อย่างนี้เอง ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ ใบบุญ

นำสิ่งนี้มาฝากค่ะ...

Engaged Buddhism@ InMind => says:

จิตเรานั้นน่ะเหมือน พื้นดินที่พร้อมให้เมล็ดพันธ์ต่างๆ เจริญเติบโต

Engaged Buddhism@ InMind => says:

เราต้องหมั่นรดน้ำให้พื้นดินนี้ชุ่มฉ่ำ

Engaged Buddhism@ InMind => says:

ด้วยความสุข ...ในแต่ละวัน

Engaged Buddhism@ InMind => says:

อย่าปล่อยให้ดินนี้แห้งผาก

Engaged Buddhism@ InMind => says:

เมล็ดพันธ์นั้นอาจตายได้

Engaged Buddhism@ InMind => says:

เมล็ดพันธ์แห่งความสุขเราต้องหมั่นบำรุง

Engaged Buddhism@ InMind => says:

ส่วนความทุกข์ ก็ไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องไปพยายามกำจัด

Engaged Buddhism@ InMind => says:

เพียงแต่ไม่รดน้ำ การไม่รดน้ำ คือ เป็นแค่การเฝ้าดู... ไม่ต้องไปคิด ปรุง หรือหาคำตอบ

Engaged Buddhism@ InMind => says:

การคิด คือการปรุง นั่นน่ะ คือ การกำลังรดให้น้ำให้กับวัชพืช...

Engaged Buddhism@ InMind => says:

วิธีการนี้คือ การกำจัดวัชพืชอย่างสร้างสรรค์

 

จะพยายามไม่ลืมที่จะตามลมหายใจเข้า ออก ค่ะ

ดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ... :)

ทำทุกขณะจิตนะคะ

ครับ การกำจัดวัชพืชอย่างสร้างสรรค์ เยี่ยมครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท