ความ"กลัว"...คืออะไร..ทำไมถึงมาเล่าอีก


มองอะไรที่เป็น"บวก"...มากๆ...ก็อาจสร้าง"ภูมิ"...ให้เกิดขึ้นได้ต่อ"จิต"ใจ

ความ"กลัว"...คืออะไร...

มาเมียงมอง...เห็นความเป็นไปคุณ"vij" คุณชายขอบ...และคุณไร้นาม(บ้าง) กำลังถกกันเรื่อง"ความกลัว"...จึงแอบมา...ระบายเพื่อเตือน"ตน" สำหรับตนไว้ที่นี่อีกครั้ง...

ความกลัวคือสิ่งที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน...มาก-น้อยขึ้นอยู่กับภูมิของแต่ละคน
หากปล่อยไว้อย่างเนิ่นนาน...ความกลัวก็จะแปรเปลี่ยนเป็น...โรค"กลัว"เกิดขึ้น
แต่หากกลัวน้อยๆ...ก็อาจพอที่จะทำให้เกิดความรำคาญเกิดขึ้นในจิตใจและการดำเนิน"ชีวิต"ของเราได้
...
"มนุษย์"เรามักกลัว...กลัวในสิ่งที่มองไม่เห็นอย่างเด่นชัด กลัวในมโนภาพที่ตนเองสร้างขึ้น
"มโนภาพ"ที่สร้างขึ้นนั้นก็มักจะมาจากพลังความคิดเชิง"ลบ"...
ยิ่งหากใครมีพลังนี้มากเท่าใด..มโนภาพ...แห่งความกลัวนั้น..ก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น...
หากเมื่อใดก็ตาม..เราได้รู้เหตุที่มา...ที่ไป...และเดินเข้าไป"เผชิญ"...
ความกลัวที่ว่า...ก็จะไม่ใช่ความกลัว...
สูดลมหายใจเข้าลึกๆ...และเผชิญ...และจะรู้ว่า.."มโนภาพ"ดังกล่าว..ก็จะสลายหายไป
เหลือไว้แต่ความว่างเปล่า...ที่มองไม่เห็นอะไร...มาแทนที่

ทำไมเด็กจึงกลัวคนตัวโต...เพราะมโนภาพของเด็ก...มีว่าคนตัวโต อาจดูเหมือน"ยักษ์"..
แล้วทำไม"ยักษ์"จึงน่ากลัว...เพราะเด็กถูกป้อนข้อมูลเข้าไปในการรับรู้...ว่า"ยักษ์" คือ สิ่งที่น่ากลัว
แต่ตรงกันข้าม หากเด็กถูกป้อนข้อมูลการรับรู้ว่า "ยักษ์" น่ารักเหมือนตุ๊กตาหมี...เด็กก็จะไม่กลัวยักษ์ เมื่อเจอคนตัวโต...ที่อาจดูเหมือนยักษ์...เด็กก็จะไม่กล้ว และก็จะมองว่า "คนตัวโต"นั้นน่ารัก...

เฉกเช่นเดียวกัน...มนุษย์เรามักกลัวการเปลี่ยนแปลง..เพราะการเปลี่ยนแปลง คือ สิ่งที่ไม่คุ้นเคย
และบางครั้งคือ สิ่งที่มองไม่เห็นและยังมาไม่ถึง มนุษย์เราจึงกลัว...แต่หากเมื่อใดที่เราสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ...แล้วก้าวเดินเข้าไป...เจอและทักทายกับการเปลี่ยนแปลงนั้น...อย่างสบายใจโดยที่ไม่คิดคาดหวังอะไรไว้ล่วงหน้า และไม่ต้องนำไปเปรียบเทียบกับสิ่งเดิมที่คุ้นเคย...เราก็จะพบว่า"การเปลี่ยนแปลง" ดังกล่าวนั้น...ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวเลย...อะไรจะเกิดมันก็เกิด...เกิดแล้วก็ยอมรับอย่างเข้าใจมองอะไรที่เป็น"บวก"...มากๆ...ก็อาจสร้าง"ภูมิ"...ให้เกิดขึ้นได้ต่อ"จิต"ใจเราได้...มากเช่นกัน

กวีนิพนธ์ชิ้นสุดท้าย: THE LAST POEM

 

หมายเลขบันทึก: 27143เขียนเมื่อ 6 พฤษภาคม 2006 22:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม 2013 12:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)
  • แล้วมนุษย์กลัวอะไรมากที่สุดครับ
  • ยิ้ม ยิ้ม

คุณ "ขจิต  ฝอยทอง"

กลัวใจตัวเองมั้งค่ะ...(กลัวว่าจะเผลอ...กลัว)...กลัวว่าจะกลัว งง!! มั๊ยค่ะ

  • กลัวคนที่จบทางด้านจิตวิทยาครับ
  • โดยเฉพาะทางภาคใต้...

คุณขจิต..

แล้วคนจบจิตวิทยาทางภาคอื่นล่ะกลัวมั้ย ?..^ ^

น้านสิ!...กลัวแต่คนจบ"จิต"..ภาคใต้เหรอคะ...

แหม...สงสัยดิฉันต้องย้านมาที่"ใต้"เสียแล้ว..

เผื่อคุณขจิตจะกลัว...บ้าง(อิอิอิ)

  • กลัวแต่ทางภาคใต้ครับ ภาคอื่นไม่กลัว
  • ถามคุณ vij สิครับว่าทำไมถึงกลัว
  • ยิ้ม..ยิ้ม

โดยส่วนตัวก็เคยกลัวอะไรหลายๆอย่าง...แต่ค้นพบว่า " ความเจ็บปวดจากการหลบหนีจากสิ่งที่กลัวนั้น... เจ็บปวดกว่าการเผชิญกับสิ่งที่เรากลัวเสียอีก..."

"ความกลัว"...เป็นเรื่องที่เกิด...ได้เสมอทุกห้วงเวลาที่มีลมหายใจ และทุกแว๊บ..ของชีวิต..หากเมื่อเรามี"สติ"มากพอที่จะมองให้เห็นว่า "กลัว" นั้นคืออะไร..เป็นมาอย่างไร...เราก็จะสามารถจัดการ "กลัว"  นั้นได้และให้หายไป

อยากจะลำดับ และเล่าเหตุแห่งความรู้สึกและอารมณ์ทั้งหลาย(อันมาจากความคิดของผู้เขียน)

อันดับแรก เมื่อข้อมูลใดๆ ผ่านประสาทสัมผัท ทั้ง 5 (หู,ตา,จมูก,ลิ้น,กายใจ)สมองตีความและวาดมโนภาพในสิ่งที่เห็นว่าคืออะไร หลังจากนั้นสิ่งที่ตามมาคือความรู้สึกเบื้องต้น (สุข,ทุก,หรือเฉยๆ ถูกสร้างและกำหนดขึ้นจากสัญชาติญาณ)จากสิ่งที่สมองตีความได้ เช่น เห็น สุนักถูกรถชน เกิดความทุกข์เป็นต้น, จากนั้นข้อมูลจะถูกประมวลเข้ากับอารมณ์ที่สร้างขึ้นจากจิต(รัก,โลภ,โกรธ,และหลง ไม่ใช้ความรู้สึกเบื้องต้นนะครับ)อารมณ์เป็นอุปาทานของมนุษย์ กล่าวคือ มนุษย์สร้างมันขึ้นเองแล้วผูกมันเข้ากับข้อมูล ซึ่งสมองได้ประมวลและผูกมันเข้ากับข้อมูลที่ผ่านเข้ามาจากประสบการณ์ เมื่อใดที่ข้อมูลเดิมที่เคยผ่านเข้ามาแล้ว เข้ามาอีกรอบก็จะจดจำได้ว่า เคยเกิดอารมณ์แบบใด เช่น สมติเราเคยผูก อารมณ์ กลัวไว้กับ บุคคลผู้หนึ่ง และเมื่อเห็นบุคคลนี้ที่ไหนก็ตามอารมณ์เดิมก็จะปรกฏทันที.....อันจะประมาณได้ดังนี้(จากความคิดของผู้เขียน)

ความรู้สึก+อารมณ์ = ความรู้สึกที่ประกอบด้วยอารมณ์(อารมณ์ความรู้สึก)

เช่น

ความทุกข์ +(ความไม่รู้แจ้งในข้อมูล)+ความรัก(ตัวเอง) = ความกลัว

เช่น กลัวผี เราไม่รู้ผีคืออะไรแน่ ไม่รุ้จะมาทำอะไรแน่

ความทุกข์ +(ความไม่รู้แจ้งในข้อมูล)+ความรัก(ข้อมูล)+ความหลง = ความโศกเศร้า

รากเหง้าของคามชั่วร้าย หลายๆ อารมณ์จะผูกกันเป็นลูกโซ่ เหมือนไฟที่ติดเชื้อ

ความทุกข์ +(ความรู้แจ้งในข้อมูล)+ความโกรธ = ความมืดบอด (มักจะเกิดความโกรธเสมอ)

ความสุข+(ความไม่รู้แจ้งในข้อมูล)+ความหลง = ความต้องการและความใคร่หรืออยากจะได้

ความสุข+(ความไม่รู้แจ้งในข้อมูล)+ความโลภ = ความต้องการและไม่พอเพียง(มักจะเกิดความหลงหรือโลภเสมอ และเป็นลูกโซ่)

ลองพิจารณาตามหลักความจริงและความรู้สึกดูจะรู้เอง อารมณ์ความรู้สึกมนุษย์นั้นมีมากมาย ขึ้นอยู่กับการผสมผสานระหว่าง ข้อมูลประสบการณ์ของแต่ละบุคคลเบื้องต้นนี้

สวัสดีค่ะคุณ jam :

  • ความกลัว...เกิดจากความมืด...
  • ความมืด ทำให้เรามองไม่เห็น
  • เมื่อไรที่สว่าง...เข้ามาแทนที่...สิ่งที่ความมืดบดบังไว้จะเห็นชัดขึ้น และรู้ว่าสิ่งไหนเป็นอะไร และอยู่ตรงไหนบ้าง
  • ขอบพระคุณนะคะ สำหรับการต่อยอดทางความคิดนี้

(^___^)

กะปุ๋ม

ความกลัวที่น่ากลัวที่สุดคือ" ความตาย"ต่างหากล่ะ

สิ่งที่หน้ากลัวที่สุดหรือ...กลัวตัวเรา...ความคิดตัวเรา

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท