บันทึกครั้งแรก
บันทึกแรกคงจะยังทำตามจุดประสงค์ของการเขียน blog นี้ไม่ได้ เพราะรู้สึกหนักในใจบอกไม่ถูก
เมื่อประมาณ 1 อาทิตย์ที่ผ่านมาได้รับทราบข่าวร้ายจากเพื่อนสนิทมากๆ คนหนึ่ง ว่าสามีเขาเส้นเลือดในสมองแตก ผ่าตัดแล้วยังไม่ฟื้น ผ่านมาเกือบ 10 วันแล้วก็ยังไม่ฟื้น ตอนนี้นอนอยู่ใน ICU รู้สึกสงสารมาก ลูกก็ยังเล็ก
วันที่ทราบข่าวก็ไปนั่งเป็นเพื่อนอยู่หน้า ICU ทั้งวัน ชวนคุยไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะปลอบใจอย่างไร วันรุ่งขึ้นก็ไปงานแต่งงานน้องสาวเพื่อนอีกราย ขณะกำลังนั่งอยู่ที่งานดูแขกสนุกสนานกับงาน ดูเจ้าบ่าวเจ้าสาวยิ้มแย้มมีความสุข เตรียมจูงมือกันสร้างครอบครัวใหม่ ร่วมเดินทางกันไปบนถนนสายใหม่ที่ยังมีหนทางแห่งความสุขอีกยาวไกล ก็นึกไปถึงสามีเพื่อนที่นอนอยู่ ICU เขาและครอบครัวก็กำลังเตรียมตัวเดินทางไปบนถนนสายใหม่เหมือนกัน สายที่ภรรยาอาจต้องเดินไปคนเดียว หรือเดินคู่กับสามีเหมือนเดิมแต่สามีไม่เหมือนเดิม อาจต้องนอนติดที่ได้แค่แสดงความรู้สึกแต่ช่วยตัวเองไม่ได้ หรืออาจช่วยตัวเองได้ระดับหนึ่ง
ทั้งคู่ต่างก็เตรียมตัวเดินไปบนถนนสายใหม่ของชีวิตสายหนึ่งเต็มไปด้วยความสุข อีกสาย........
ความเห็น (2)
อยากให้สมแขบันทึกเรื่องที่เราช่วยกันก่อร่างสร้างหน่วยพันธุศาสตร์ขึ้นมา เริ่มจากการสร้าง Lab Cytogenetics
วิจารณ์ พานิช
ต้องขอเอาใจช่วยพี่แขด้วยการขอให้ระลึกถึง พรหมวิหาร ๔ เข้าไว้เพื่อไม่ให้ใจเศร้าหมองมากนะคะ ชีวิตมีทั้งสุขและทุกข์ แม้บางทีทุกข์อาจจะมาอยู่นานไปบ้าง แต่ถ้าเราเข้มแข็งและตั้งสติให้ดี ก็คงจะผ่านพ้นไปได้ ขอส่งความ"มีสติ"ไปให้ เพื่อนผู้ยังมีลูกเล็กของพี่แข ให้เขาเข้มแข็ง เป็นหลักของทั้งสามีและลูกให้ได้ค่ะ
แล้วก็ขอแสดงความยินดีที่เปิดเวทีบล็อกของตัวเองซะทีด้วยค่ะ น่าจะไปรวบรวมสิ่งที่พี่เขียนไว้ในบล็อกน้องเค้ามาทำเป็นบันทึกในบล็อกนี้นะคะ มีประโยชน์และทำให้ GotoKnow ควานหาตัวจริงถูกในอนาคตด้วยค่ะ