เรื่องเล่า

ที่มาของความรู้สึกว่าต้อง แบ่งปัน

    หลายวันที่ผ่านมาไปทานข้าวกับพี่เภสัชที่ รพ.พี่เค้าเล่าเรื่องที่เคยอ่านมาให้ฟังว่า มีเพื่อนสนิท 2 คนไปกินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันคนนึงสั่งเส้นเล็กแห้ง อีกคนสั่งเส้นเล็กน้ำ แล้วมีเพื่อนของเพื่อนบังเอิญเจอกันเลยนั่งทานด้วยกัน โดยสั่งเส้นเล็กแห้ง เหมือนอีกคน  แปลกใจไหมค่ะว่ามันเกี่ยวอะไรหรือเรื่องนี้บอกอะไรบางอย่าง เรื่องก๋วยเตี๋ยวนี้ทำให้รู้ว่า คนที่สนิทกันไม่จำเป็นต้องชอบอะไรเหมือนกัน และคนที่ไม่รู้จักกันเลยอาจมีความชอบหรือความสนใจเหมือนกันก็ได้ มันกลายเป็นแรงผลักดันให้เราเกิดการรวมกลุ่มขึ้นมา เพราะใน รพ. จะมีการแบ่งกันรับผิดชอบแต่ละงาน เราจะทำคนละงานทั้งที่คุยกันเจอกันทุกวันบางที่คนที่ รพ.อื่นอาจจะกำลังทำเหมือนเราอยู่ อาจมีประสบการณ์มาบอกเล่า ช่วยชี้แนะแก้ไข แบ่งปันกันซึ่งเป็นที่มาของชื่อบล๊อกนี้แหละค่ะ  วันนี้นำเรืองเล่ามาขยายค่ะเป็นความภูมิใจที่ได้มีส่วนร่วมในการดูแลผู้ป่วย พอดีที่ รพ.จะจัดตลาดนัดเบาหวาน ตื่นเต้นอยากมีส่วนร่วมพี่เค้าให้ไปคิดความภาคภูมิใจมาถ้าอยากเข้าร่วม(ขอเข้าเฉยๆไม่ได้นะเนี่ย) ก็คิด คิด คิดพอดีว่าเพิ่งจบมาทำงานระดับปฏิบัติ เจอคนไข้ก็จ่ายยาเฉยๆ  พี่เค้าก็ guide อีก ลองคิดดูซิเรื่องที่ทำทุกวันนี่แหละช่วยใครได้บ้าง ดูซิแค่คำถามที่ถามคนไข้ว่ามียาเหลือมั้ยประโยคเดียว ก็สามารถลดค่ายาที่จะไปกองสะสมที่บ้านคนไข้แบบมี case นึงเหลือ metformin อยู่บ้าน 3 กล่อง เพราะมาหาหมอทีไรก็ได้กลับไปทุกทีเลยบอกให้ยายเอามาคืน เดี๋ยวยามันจะหมดอายุซะก่อน ยายก็เอามาให้แล้วก็บอกว่าดีเนอะมันอยุ่ที่บ้านนานแล้วยายก็กินยาใหม่ไปเรื่อยเอามาให้คนอื่นได้ใช้ด้วย ยายก็ได้บุญเนอะ  เราบอกว่าดีแล้วยายเอาไปพอดีก็พอ  พี่เราแซวยายว่าไม่ต้องเอาไปถมที่หรอกยาย ยายหัวเราะชอบใจใหญ่ เรื่องแค่นี้ก็เป็นความประทับใจได้ ดูซิช่วยลด cost รพ.ให้คนไข้ได้รับยาที่มีคุณภาพ(การที่เราป้องกันยาหมดอายุไง)เราก็ลองเชื่อมโยงกับงานที่เราเสนอตัวไปรับผิดชอบเพราะ อย.ให้ของบทำ  ADR เราก็เลยขอมาทำกิจกรรมที่ รพ. เราก็เลยนึกถึงคนไข้ที่ติดตามอยู่ เอา case ที่ทำอยู่นี่แหละไปเล่าละกัน ครั้งต่อไปจะลงเรื่องเล่ามาให้อ่านแล้วกัน  ก็อยากร่วมงานน่ะจะได้เตรียมตะกร้า(ความคิด)เก็บไอเดียพี่ๆคนอื่นในจังหวัด และจังหวัดใกล้เคียงที่มาตลาดนัดครั้งนี้  พบกับเรื่องเล่าครั้งหน้านะคะ

 

[เอนก ทนงหาญ]

หนุกดี เล่าได้น่ารักมากน้องเหมียว เข้ามาเล่าบ่อยๆนะ 

อย่างน้อยก็เป็นการทบทวนตนเองว่าได้ทำอะไรไปแล้วบ้างในแต่ละวัน

การหามุมมอง ความสุขระหว่าการทำงาน  นับว่าเป็นเรื่องที่สำคัญ  ไม่งั้นเฉาตายแน่ๆ (หมายถึง เบื่อ น่ะครับ)