๑.
จิตเป็นอิสระนอก อิสระใน อิสระนอก
ทุกข์ไม่หลอกใจ อิสระในคือใจผู้รู้ เป็นหนึ่งเป็นไท
ใจผู้รู้
๒.
สมาธิมั่น ปัญญามั่น ผู้รู้มั่น
ไม่ขยันก็ชนะ
สมาหิโต ยถาภูตัง
ปชานาติ = จิตที่ตั้งมั่นแล้ว
ย่อมรู้ตามความเป็นจริง
๓.
นิ่งก็ชนะ ไม่นิ่งก็ชนะ
ละทุกข์ได้ที่นี่
๔.
เขาเป็นเขา เราไม่เห็น
ทุกข์ไม่กระเด็น ไม่เห็นชัย
๕.
สุข RUNNING จริงเสมอไป =
ความเป็นไป = ความดีเกิด
๖.
ถอดวิมุติใจ ก็คือ ถอดมาลัยจากจิต
พิชิตไม่พิชิต จิตก็ชนะ
๗.
ไม่มีโลก โศกไม่มี
เรียกดีอมตะ
๘.
ผู้รู้มาลัย ก็คือใจชนะ
ละทุกข์ได้ที่นี่
๙.
รสดีของเขา เราไม่เห็น
ทุกข์ไม่กระเด็น ก็ไม่เห็นมาลัย
๑๐. ชนะรสได้แล้ว
ใจมีแก้วใน ใจรู้ความจริง
๑๑. สมมุติว่าสิบ
หยิบออกจากใจ ด้วยใจผู้รู้
๑๒. สิบเอ็ด
ทุกข์ติดมือ ต้องถือธรรมมาลัย
ใจสลัดตัดออกได้
๑๓. ติดของเขา
เราไม่มีมาลัย ไม่มีใจผู้รู้ ดูไม่เห็น
ทุกข์จะหลุดกระเด็น
เห็นมาลัย ต้องต่อชัย
ให้เป็นใจผู้รู้
๑๔.
ผู้รู้คือใคร คือใจชนะ
ละได้ตลอดใจ
ผู้รู้เกิดโดยธรรมชาติ เมื่อทุกข์ขาดจากใจ ก็มีมาลัย
เรียกว่าใจผู้รู้
ลำดับชัย ต้องมีสมาธิชัย+ปัญญาชัย
(จนเต็มภายใน) ก็จะเป็นใจผู้รู้
๑๕. ผู้รู้ทุกข์
สุขสลัดตัดออก บอกว่าพ้นแล้ว
๑๖. เสกขนมเป็นกับ
ไม่นับทุกข์ เรียกว่าสุขในชัย
ใจชนะรส
*********************
ไม่มีความเห็น