การอบรม "การใช้บล็อก" ด้วย "ความสุข" ปิดท้าย ... หัวใจมหัศจรรย์ :)
การดำเนินการฝึกอบรมการใช้บล็อกแบบเป็นกันเอง ที่ไร้พิธีรีตรองที่สุด ก็เข้ามาถึงวันที่ 2 … พอจะทราบว่า คุณครูเริ่มเปิดเทอมและมีภารกิจเร่งด่วนมากมาย เหลือคุณครูมาน้อยกว่าวันแรก <p style="text-align: justify;">แต่นั่นไม่ได้มีความหมายใด ๆ ต่อพลังใจของผู้ให้ความรู้ เพราะเราปฏิญาณร่วมกันว่า …</p> <p style="text-align: justify;"> </p>
"ถึงแม้ ผู้เข้ารับการอบรมจะมีแค่ 1 หรือ 2 คน เราก็จะอบรม เพราะคนที่มาอบรม คือ คนที่นำหัวใจที่พร้อมเข้ามาอบรมด้วย"
เขาคนนี้ พร้อมเสมอ ... ผมจึงยกให้เขาเป็น Superman Canon 40d
เนื้อหาวันนี้ เข้าสู่ขั้น Advanced ของมือใหม่หัดใช้บล็อกทุกคน เพื่อนผมท่านนี้เลือกที่เริ่มต้นการอบรมด้วยการใส่ "วิญญาณของครูที่ดี" และ "ความคิดที่ดี" ลงไปต่อคุณครูที่เข้าอบรม โดยการใช้สื่อวีดิทัศน์การสร้างคุณธรรมของโรงเรียนหนองตาบ่ง อาทิเรื่อง พ่อแม่อุปถัมภ์ ( "ปลูกต้นกล้าจิตอาสา" ที่โรงเรียนหนองตาบ่ง กาญจนบุรี และ "โรงเรียนนี้ขาดความรัก" โรงเรียนหนองตาบ่ง กาญจนบุรี ) ตามด้วย Check in หัวใจด้วยการตั้งสมาธิก่อนรับความรู้
ผมนำวิธีการเข้าไปอ่านบันทึก ชี้จุดสำคัญของนักอ่าน นักค้นหาที่ดี
เพื่อนผม ... เปิดเทคนิคภาคพิสดาร และภาคประสบการณ์ในด้านการตกแต่งภาพอย่างมือสมัครเล่น การแทรกภาพลงไปในบันทึก รวมถึงการทำความเข้าใจและสร้างแพลนเน็ตให้เป็น
นี่คือ โฉมหน้าคุณครูที่มีความตั้งใจและตั้งมั่นอย่างแรงกล้าในการเรียนรู้การใช้บล็อก ... หากไม่ได้มาด้วยใจแล้ว ผมเชื่อว่า วันนี้เราจะไม่เห็นหน้าคุณครูเหล่านี้แน่นอน
เราเลือกที่อบรมเพียงครึ่งวันเท่านั้นครับ เพื่อให้คุณครูไม่เครียดมากเกินไป พร้อมได้มีเวลาปรับอารมณ์ เพิ่มความอยากเขียนเรียนรู้บันทึกมากขึ้น
เพื่อนผม Check Out อารมณ์ของคุณครู โดยการนั่งหลับตา ทำสมาธิ ทบทวนจิตว่า วันนี้ได้เรียนรู้อะไรมาบ้าง
หลังจากนั้น เพื่อนผมจึงเชิญ A.Son เจ้าของโครงการวิจัยเล็กๆ กล่าวขอบคุณคุณครูอย่างเรียบง่ายที่สุด
เพื่อนผม เชิญผมกล่าวความรู้สึกที่มีต่อการให้ความรู้ใน 2 วัน ...
ผมบอกคุณครูว่า "การให้ความรู้ในครั้งนี้ ผมมีความสุขครับ และเราอยากเห็นคุณครูทุกท่านได้นำความรู้ที่ได้รับนี้ไปทำให้เกิดประโยชน์สูงสุด ไม่อยากเห็นความรู้ที่คุณครูมีได้สูญหายไป และอยากให้เขียนด้วยความสุขครับ ขอบคุณสำหรับความตั้งใจของคุณครูมาก ๆ ครับ"
เพื่อนผมคิดดังๆ และ พูด บ้างแล้วว่า ประเด็นการแลกเปลี่ยนการเขียน blog นั้น หัวใจสำคัญอยู่ที่ คุณครูและผู้เรียนรู้ จะใช้ประโยชน์ตรงนี้อย่างไรกับตนเองและสังคม หากไม่ทำให้เห็นประโยชน์ตรงนี้ด้วยตนเองก็ จอดไม่ต้องเเจว blog ก็ร้างไปอย่างที่เราเห็นกันมากมาย
ดังนั้น มีคนคุยกันเล่นๆว่า ต้องบันทึกไประยะหนึ่งจนมีภูมิคุ้มกัน และมีอาการติด blog นั่นหละครับ ถึงสามารถเขียนต่อไปได้ และ เขียนไปได้สม่ำเสมอ
ที่เชียงใหม่ ผมขอสัก ๑๐ เปอร์เซ็นต์ (มากไปหรือเปล่านะ) ที่จะเขียนต่อ อีก ๕๐ เปอร์เซ็นต์ ได้มีโอกาสรู้ และอาจหาเวลาเขียนในอนาคตของเขา และ ๔๐ เปอร์เซ็นต์ ก็จะหายไป ซึ่งปกติมากๆครับ
ต้องให้เกิดกระบวนการเรียนรู้ด้วยตนเอง
(เติมความสมบูรณ์จากความคิดเห็นของเพื่อนผม Superman Canon 40d)
ในระหว่างการอบรม ... ผมได้รับโทรศัพท์จากน้องอาจารย์ใน gotoknow ท่านหนึ่งครับที่กำลังไปศึกษาต่อ ป.โท ที่ มศว.ประสานมิตร กลับบ้านจากแม่ฮ่องสอนมาแวะที่เชียงใหม่ เพื่อเอาหนังสือที่ถ่ายเอกสารมาให้ผม ซึ่งฝากให้ช่วยหาที่ มศว. เอาไว้
ตอนแรกบอกว่าจะแวะเอามาให้ก่อนไปแม่ฮ่องสอน ตั้งแต่วันที่ 1 พ.ค.52 แต่ปรากฎว่า มาในวันนี้แทน โชคดีอะไรปานนี้ครับ เพราะเพื่อนผมมาอยู่ที่เชียงใหม่นี่พอดี ... น้องกำลังอยากปรึกษาเรื่องวิทยานิพนธ์ด้วยพอดีเลย
เออ คือว่า ... คนซ้ายน่ะ น้องสาว แต่คนกลาง ... อดีตเพื่อนสนิทเมื่อชั้นประถมของน้องต้นกล้า ... น่ารักเช่นกันครับ :)
แถมยังไม่พอ ... ด้วยเหตุบังเอิญ น้องสาวผมได้พบกับพี่ "ป้ารหัส" ตัวเองอีกต่างหาก นั่นก็คือ น้องอดีตเพื่อนสนิทของเมื่อชั้นประถมของน้องต้นกล้า ... โลกอะไรมันจะกลมขนาดนั้นครับ
ผมว่า กฎของแรงดึงดูดมันแรงจริง ๆ บังเอิญแล้วบังเอิญอีก ทั้ง ๆ ที่คุณครูที่มาอบรมจำนวนน้อย แล้วเจอและพบกันได้อย่างไรกัน
ถ้าไม่ใช่ "ความมหัศจรรย์" :)
การอบรม ... จบด้วย "ความสุข" ด้วยเหตุฉะนี้ ครับ
ทีมงานมีความสุข
ผู้ให้ความรู้ความสุข
ผู้เข้ารับการอบรมมีความสุข
น้องสาวผมมีความสุข (ขึ้น)
ขอบคุณ .. กัลยาณมิตรทุกท่านที่ติดตามให้กำลังใจมาตลอดครับ :)
ความเห็น (30)
อ๋อ...อย่างนี้เองบรรยากาศการอบรม ^_^
เห็นภาพแล้วครับพี่ แม้คนจะไม่คับคั่งแต่ว่ามาด้วยใจ จะกี่คนก็จะให้ความรู้เต็มที่ :)
เค้าเหล่านี้คัดตัวเองมาสู่ความรู้ใหม่ แล้วพี่ๆวิทยากรเป็นผู้สกัดเอาแต่สารอาหารเหมือนซุปไก่ข้นๆ แล้วก็จะได้ซดอร่อยได้คุณค่าทางอาหารกันไป ^_^
อยากร่วมกิจกรรมค่ะ คงสนุกสนาน และได้รับความรู้ ความสุขมากมายค่ะ
ขอบคุณมากครับ น้อง adayday :) ...
บรรยากาศนี้ ... "ความสุข" อบอวลมาก ๆ ครับ
ผู้ให้ความรู้กำลังเดินทางกลับครับ :)
ขอบพระคุณครับ คุณน้อยหน่า :)
สวัสดีค่ะอาจารย์
ตามมาดูค่ะ นึกว่าน้องสาวคนดีหายไปไหน ที่แท้มาอยู่แถวนี้เอง เกือบประกาศหาซะแล้ว
ขอบคุณมากค่ะ
แวะมาเยี่ยมค่ะ
ขอบคุณครับ คุณ berger0123 :)
ไม่อยู่บ้านหลายวัน
ตามมาดูค่ะ
เห็นแต่เพื่อนผม ...
เพื่อนคุณเอกอยู่ตรงไหนคะอิอิ..
ยกมือ ฉายไฟด้วย
มีความสุขกับเรื่องราวของมิตรภาพดีด้วยค่ะ
สวัสดีครับ คุณครูจุฑารัตน์ NU 11 :)
ผมไม่สามารถเอ่ยชื่อได้ครับ ... เพราะต้องเก็บไว้เป็นความลับ (เหลือเกิน ไม่มีใครรู้เล้ยครับ อิ อิ)
ขอบคุณครับ :)
สวัสดีครับ
เดินทางกลับมายังกรุงเทพแบบฉ่ำฝนในช่วงกลางคืนดึกที่ผ่านมาครับ...
นั่งนิ่งๆถอดบทเรียนตัวเองได้เยอะเลยครับ การเดินทางไปเชียงใหม่ครั้งนี้ได้ เรียนรู้และสัมผัส ความหลากหลาย เห็นความดี ความงามในการทำงานของกลุ่มครูบา อาจารย์
เรื่องการอบรม...การสื่อสารบนโลกออนไลน์ ผ่าน blog นั้น
การอบอรมในวันที่่สอง เป็นของแถม เพราะวันที่สองครึ่งวันนั้น คือ การตกแต่ blog และเรียนรู้เทคนิคบางอย่างสำหรับการสื่อสารที่เอื้อต่อการเรียนรู็มากขึ้น คุณครูบางโรงเรียนที่โรงเรียนเปิดแล้วก็มีภาระกิจกันไป
ผมคิดดังๆ และ พูด บ้างแล้วว่า ประเด็นการแลกเปลี่ยนการเขียน blog นั้น หัวใจสำคัญอยู่ที่ คุณครูและผู้เรียนรู้ จะใช้ประโยชน์ตรงนี้อย่างไรกับตนเองและสังคม หากไม่ทำให้เห็นประโยชน์ตรงนี้ด้วยตนเองก็ จอดไม่ต้องเเจว blog ก็ร้างไปอย่างที่เราเห็นกันมากมาย
ดังนั้น มีคนคุยกันเล่นๆว่า ต้องบันทึกไประยะหนึ่งจนมีภูมิคุ้มกัน และมีอาการติด blog นั่นหละครับ ถึงสามารถเขียนต่อไปได้ และ เขียนไปได้สม่ำเสมอ
ที่เชียงใหม่ ผมขอสัก ๑๐ เปอร์เซ็นต์ (มากไปหรือเปล่านะ) ที่จะเขียนต่อ อีก ๕๐ เปอร์เซ็นต์ ได้มีโอกาสรู้ และอาจหาเวลาเขียนในอนาคตของเขา และ ๔๐ เปอร์เซ็นต์ ก็จะหายไป ซึ่งปกติมากๆครับ
ต้องให้เกิดกระบวนการเรียนรู้ด้วยตนเอง
ส่วนคณะผู้จัดการอบรม ฯ รวมถึง วิทยากรคู่หูผมเอง
เราคุยกันน้อย แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคใดๆในการเรียนรู้ และลงมืออบรมในเวทีเลย เพราะ ความตั้งใจที่เหมือนกัน กระบวนการอาจต่างกันในการนำเสนอออกไป แต่ การเปิดใจเรียนรู้ ความเข้าใจความเป็นมนุษย์ ตรงนี้ความสมานฉันท์เกิดขึ้นในใจตลอดเวลา มีเพียงแต่ความสุข ชื่นชมคนรอบข้างอย่างจริงใจ
ต้องบอกว่า อ. Was เป็นคนที่น่ารัก มีอัธยาศัยดี มีความตั้งใจ จิตวิญญาณแห่งการเป็นครูนั้นเต็มในสายเลือดครับ
ทุกอย่างจึงประสานสอดคล้อง บทเพลงที่ต่างคีย์ แต่ก็ลงตัว ได้เพลงที่ไพเราะบทหนึ่ง จบเพลงอย่างงดงาม พร้อมกับเสียงปรบมือ
การ AAR หลังการทำงาน แบบไม่เป็นทางการตลอดเวลา ที่เราไม่รู้สึกว่าเราถอดบทเรียนนั้น เป็นการ Dialogue ที่เกิดขึ้นเสมอในกลุ่มคนทำงานตรงนี้ผมขอยกยอดไปไม่เขียนครับ
แต่บรรยากาศในร้านกาแฟ บาการิสต้า นั้นยอดเยี่ยมมากที่เดียวครับ
มีโอกาสไปเชียงใหม่ จะไปเยือนอีกครั้งนะครับ บาการิสต้า
ขอบคุณมากๆครับ สำหรับ โอกาสที่เอื้อให้ผมได้ทำ ได้เรียนรู้ และมิตรภาพที่อบอุ่นของทุกท่านที่เชียงใหม่
มีความสุขครับ
--------
กรุงเทพฯ วันฟ้าฉ่ำฝน
ความสุขที่มีกับวิถีแห่งคนดี...เลยนำพาซึ่งสิ่งดีๆๆครับอาจารย์
ขอชื่นชมอาจารย์และพี่เอก ตลอดจนครูผู้มีความมุ่งมั่นเรียนรู้เพื่อลดความเหลื่อมล้ำต่างๆครับ โดยเฉพาะความคิดครับ
ผมกำลังนั่งคิด และเขียนรื่องราวของ น้องๆอาจารย์ กลุ่มนี้อยู่นะครับ
สวัสดียามเช้าของอีกวันครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)
เชียงใหม่อาจจะต้อนรับคุณเอกได้ไม่ดีนัก ปล่อยให้คุณเอกเดินมาที่ห้องอบรมเองอย่างเหงื่อไหลไคลย้อย (พูดให้ลำบากเข้าไว้)
คุณเอกได้ AAR เรื่องราวการให้ความรู้ไว้อย่างประจักษ์แล้วครับ ถึงแม้ไม่เป็นทางการ หากแต่สอดคล้องไปกับการให้ความรู้แบบไม่มีพิธีรีตองใด
ไม่มีการเชิญแขกผู้ใหญ่ที่มีหัวโขนมาเปิดงาน
ไม่มีแต่งตัวใส่สูทในการให้ความรู้
ไม่มีการให้ความรู้แบบเร่ง ๆ ให้ได้เนื้อหามาก ๆ
ไม่มีการทานอาหารว่าง หรือข้าวกลางวันอย่างหรูหรา
ไม่มีการให้ "ความทุกข์" แก่ผู้รับเข้าการอบรมมากกว่า "ความสุข" และสบายใจ
ไม่มีการมอบการบ้านให้ทำแล้วจบ ๆ ไป มีแต่ "ครูครับ เรากำลังพัฒนาตนเองและลูกศิษย์ตาดำ ๆ ของเรานะครับ"
ดวงตาอันบ่งบอกถึง "ความสุข" ที่ได้รับ คือ วัตถุประสงค์หลักของการให้ความรู้ในครั้งนี้
อีกทั้งการปิด ... เรียบง่าย แค่หัวหน้าโครงการเล่าความในใจ ผู้ให้ความรู้เล่าความในใจ คุณครูที่มาอบรมเล่าความในใจ
ก็ปิดได้ด้วยใจแล้ว
ขอบคุณมากครับที่ยินยอมรับความลำบาก ณ เชียงใหม่
เชียงใหม่ ... วันที่มีเมฆมากและเริ่มร้อนจัด
ขอบคุณมากครับ น้อง เสียงเล็กๆ (คุณเอกเล่าให้ฟังถึงน้องในเรื่องดี ๆ เช่นกันครับ)
เราลดความเหลื่อมล้ำที่ความคิดของคุณครูด้วยความสำเร็จดีเยี่ยมครับ
ทัศนคติที่ไม่ดีต่อเทคโนโลยี ทัศนคติที่ไม่ดีต่อวิธีการอบรมแบบกระทรวงศึกษาฯ
ขอบคุณอีกครั้งครับ :)
ผมรอฟังเรื่องราวของเจ้าคนกลุ่มนี้อยู่ครับ
อยู่แกงค์ไหน หัวหน้าตายหมด 555
ขอบคุณครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)
สวัสดีค่ะ
- อีกหนึ่งเรื่องที่อยากเรียนรู้ คือ เทคนิคการถ่ายภาพให้สวยงาม
- เพราะปัจจุบัน ถ่ายภาพตามใจตนไม่อิงองค์ประกอบใด ๆ เลย
- สวย ๆไม่สวย ถูกหลักไม่ถูกหลักก็ขอให้ได้ถ่าย ภาพ
- ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดี ๆ
คุณครู phayorm ต้องการคำแนะนำเทคนิคการถ่ายภาพหรือครับ ?
การถ่ายภาพที่ดี ... อยู่ที่ "ใจ" เป็นจุดเริ่มต้นครับ
หลังจากนั้น ฝึกการมองเพื่อ "วางองค์ประกอบของภาพ"
ฝึกฝนบ่อยเข้าจะเริ่มชิน และมองการวางออกอย่างรวดเร็ว
แล้วเมื่อถึงจุดหนึ่ง ... จึงเริ่มเรียนรู้ด้วย "เทคนิค"
เมื่อเท้าวางติดดิน ... ภาพที่ออกมาจากกล้องก็ย่อมมั่นคง ไม่สั่นไหวเสมอ ดั่งเช่น พื้นฐานการถ่ายภาพที่เล่ามาครับ
ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมเยือน :)
ขอแวะมาร่วมซึมซับความประทับใจด้วยคนครับ ขอขอบคุณอาจารย์ที่เป็นกำลังช่วยผลักดันการใช้งาน G2K นะครับ เดือนหน้านู้นจะเอาระบบใหม่ลง ซึ่งมีการปรับย้ายตำแหน่งคำสั่งต่างๆ พอสมควร ผมเองก็หนักใจอยู่ไม่น้อยครับ
ขออนุญาตนอกเรื่องแบบไร้สาระหน่อยนะครับ ไม่กล้าไปเขียนที่ไหน
ผมมีแฟนคนแรกตอนอยู่อนุบาล พอขึ้นประถม-มัธยมก็เปลี่ยนแฟนปีละคน (ใช้ผู้หญิงเปลือง ฮา) พอมาเรียนมหาลัย ความหมายของคำว่า แฟน มันเปลี่ยนไป ตลอด 4 ปีจึงมีแฟนแค่คนเดียว อยู่มาวันหนึ่งผมก็มานั่งนึกถึงผู้หญิงที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต (โห พูดซะ) มีอยู่คนนึงตอน ป.5 เธอเป็นเด็กหญิงน่ารัก นิสัยดี เรียบร้อย เป็นนางนพมาศของโรงเรียนด้วย พอจบป.5 เธอก็ย้ายโรงเรียนแบบไม่ทันได้ร่ำลากัน ตลอด 15 ปีที่ผมไม่ได้ข่าวคราวเธอเลย แล้วจู่ๆ วงจรชีวิตเราก็โคจรมาเจอกันอย่างไม่คาดฝัน ... เจี๊ยบทราบข่าวว่าน้อยหน่าแต่งงานมีครอบครัวแล้ว 15 ปีผ่านไป แต่น้อยหน่ายังคงเหมือนเดิม ภาพแรกของเธอที่ปรากฎตรงหน้า กลับกลายเป็นภาพของเด็กผู้หญิงน่ารัก ไร้เดียงสา ตัดผมทรงหน้าม้า ใบหน้ากลมๆ เหมือนเมื่อครั้งวันวาน .. ความทรงจำสีจางๆ ที่ไม่มีวันลบออกไปจากใจ : )
สวัสดีค่ะอาจารย์
ตามมาอ่านนิยายรักหวานซึ้งของคุณต้นกล้าค่ะ
เพิ่งรู้ว่าแฟนฉัน ฉบับต้นกล้าเป็นอย่างนี้เอง แต่สี่ว่าเรื่องมันเหมือนไม่ค่อยสมบูรณ์เลยค่ะ ^__^หรือ อ.ว่าอย่างไรค่ะ :)
แจวดีกว่าก่อน Healthy จะโดนเล่นงาน
ขอบคุณค่ะ
อ้ะ อบรมบันทึกรึคะ คิดว่า อบรมถ่ายภาพ ซะอีก :)
งั้น บันทึกก่อน ปล่อยไก่ ไปตัวเบ้อ เลย นะคะ ...
... กิจกรรมด้วยหัวใจ ก็มีความสุข เช่นนี้แล ... :)
ถ้ามีอบรมถ่ายภาพเมื่อใด แจ้งโตยเน้อเจ๊า ..
ชอบภาพ หยบถ่าย ซูเปอร์แมน แคนย่อน ค่ะ
อาจจะใหญ่กว่าไก่นะครับ คุณ poo :)
ขอบคุณครับ
ขอแสดงความยินดีกับรางวัลสุดคะนึงด้วยค่ะ
ขอให้ อาจารย์Wasawat Deemarn
จงมีความสุขทุกวันค่ะ
ขอบคุณครับ คุณ panatung ;) ...
มันเป็นรางวัล "สุดตะลึง" ครับ มิใช่ "สุดคะนึง"
ขอบพระคุณอ.วสวัตอย่างสุดซึ่ง ที่ทำให้เกิด rosblog ขึ้นในgotoKnow แล้วจะพยายามพัฒนาฝีมือต่อไปคะ
สวัสดี คุณ ครูรส ครับ
ผ่านการอบรมไป หวังว่า คุณครูคงสบายดี :)
อยากให้คุณครูใช้ประโยชน์จากที่นี่ให้เต็มที่ครับ ... จุดเริ่มต้นจากตัวเรา แล้วจึงโยงไปสู่กระบวนการเรียนของนักเรียน จนไปถึงความสำเร็จของโรงเรียน ครับ
ขอบคุณมากครับ
ผม และ วิทยากรอีกท่าน เฝ้ารอผลงานครับ :)
เอ่อ...เนื่องในวันครู ขอโอกาสไหว้ครูจากด้านข้างๆ(คูๆ)นะคะ :)
ขอบคุณครูเอก จตุพร มือกล้อง เมื่อสี่ปีที่แล้ว เป็นยิ่งนัก :))
โอ้ อดีตที่น่าจดจำอีกคราครับ
ขอบคุณมากครับ คุณ Tawandin ;)...