"ร่มเกล้าปางตอง" โรงเรียนหลังเขาที่ใครมาที่นี่ถือว่า โง่ ... ถ้ามาแล้วยังมาอีกครั้ง ถือว่า โง่มาก
เช้าวันนี้ (9 พ.ค.52) เหมือนทุกวันที่ชอบเข้ามานั่งตากแอร์ทำงาน .. เปิดคอมพิวเตอร์ ... เข้า gotoknow ... แต่เอ๊ะ ! เหลือบมองไปดู wallpaper ที่ desktop ... รู้สึกเบื่อแล้วล่ะ หาภาพใหม่ดีกว่า
เว็บไซต์ที่ผมชอบหาภาพสวย ๆ มาเป็น wallpaper ก็คือ pixpros.net เป็นเว็บไซต์ของผู้ชื่นชอบการถ่ายภาพนำภาพสวย ๆ มาลงเอาไว้ ผมชอบเข้าไปชื่นชมกับความสวยงามอยู่เป็นประจำ
คลิกเมาส์ ... เลื่อนหน้าจอ หาลิงค์ของช่างภาพมืออาชีพที่นำภาพมาลงไว้ ... ลิงค์แรกที่เข้าชม คือ 13Maysa : Welcome to : P A N G T O N G [Maehongsorn] ของคุณ 13Maysa ... ด้วยเหตุของชื่อ ปางตอง และ แม่ฮ่องสอน
เมื่อเข้าถึงหน้าแรก http://www.pixpros.net/forums/showthread.php?t=4072 ... นี่เป็นเรื่องราวของโรงเรียนร่มเกล้าปางตอง จังหวัดแม่ฮ่องสอนนี่นา
ผมมีลูกศิษย์ ป.บัณฑิต อยู่ 2 คนที่สอนอยู่ที่นี่ คือ คุณครู hello_kitty และคุณครู ภัควัฒน์ ที่ผมเคยเดินทางไปสอนพวกเขามา 1 เทอม แถมผมยังสอนให้เขาเขียน gotoknow อีกต่างหาก
ทำให้ผมเกิดความสนใจในเรื่องราวของลิงค์นี้มากกว่าปกติที่จะหาแค่ภาพมาทำ wallpaper แก้เบื่อ
เรื่องราวที่คุณ 13Maysa ได้เขียนเอาไว้เป็นเรื่องของเข้าร่วม "โครงการค่ายวัยใส หัวใจธรรมะ ตอน แด่เด็กดอยผู้ด้อยโอกาส" ณ โรงเรียนร่มเกล้าปางตอง จังหวัดแม่ฮ่องสอน จัดโดยพระมหาประดิษฐ์ วัดปทุมวนาราม และคณะ คุณ 13 Maysa ได้ใช้เรื่องราวจากบทความของพระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร เป็นเนื้อหาหลัก พร้อมภาพที่สื่อความหมายของคุณ 13 Maysa เอง
บอกตามตรงครับว่า อ่านแล้วเสียดใจขึ้นมา เกิดความประทับใจสูงสุดเกินกว่าจะทิ้งเรื่องราวนี้ไว้ข้างหลัง แล้วให้มันเลยไปได้ครับ
เนี่ย นำภาพของคุณ 13Maysa มายังไม่ได้ขออนุญาตเลย ว่าจะ e-mail ไปขออนุญาตหลังจากการเขียนความประทับใจนี้จบ
โรงเรียนร่มเกล้าปางตอง จังหวัดแม่ฮ่องสอน เป็นโรงเรียนขยายโอกาสแด่เด็ก ๆ ชาวดอยที่อยู่ตามแนวตะเข็บชายแดนไทยพม่า เป็นโรงเรียนประจำ(กิน/เรียน/นอน) ที่อยู่ห่างไกลในถิ่นทุรกันดาร เด็กดอยที่นี่มีหลายเผ่าพันธุ์ สัญชาติ มีนักเรียนทั้งสิ้น 280 กว่าชีวิต การเป็นอยู่ที่นี่เป็นไปอย่างอัตคัดขัดสน ด้วยว่างบประมาณจากทางบ้นเมืองที่เจียดมาไม่พอเพียงเหมือนโรงเรียนอื่น ๆ ด้วยเหตุผลว่า เด็กที่นี่เป็นคนไม่มีนามสกุล.......ไม่ใช่คนไทยอย่างสมบูรณ์ (ประโยคนี้จุกอกครับ) งบค่าอาหารของเด็กนักเรียนที่นี่ฟังแล้วตกใจ ค่าอาหารต่อมื้อ คือ 600 บาท แปรเป็นพลังงานล่อเลี้ยง 280 ชีวิต เงิน 1600 บาท เป็นค่าอาหารต่อวัน
ถามว่า เด็กจะเอาสารอาหารพลังงานจากที่ไหนมาบำรุงสมองและร่างกาย ถ้าเป็นหมูหรือไก่ก็คงจะมีแต่วิญญาณหรือเนื้อที่ติดมากับกระดูก โรงเรียนที่นี่เด็ก ๆ พยายามช่วยเหลือตัวเอง ปลูกผักเลี้ยงสัตว์อยู่กันแบบพอเพียง อยู่กันเพื่อเรียนหนังสือกันจริง ๆ เรียนเพื่อนำความรู้กลับไปช่วยเหลือครอบครัวพัฒนาบ้านเกิดเรียนเพื่อให้มีอนาคตพ้นจากการตกเขียว ขายแรงงานเด็ก หรือถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารเด็ก
ดูเธอช่างสุขกับการซักผ้าเสียนี่
รอยยิ้มนัยตาหยีดูสดใส
ไม่รู้ใช้ผงซักฟอกยี่ห้ออะไร
คงยี่ห้อ...จากใจใช่ไหมเออ
ช่วยจัดคราบสกปรกรกรุงจิต
ใส่แล้วสุขกว่าที่คิดติดเสมอ
ลองซักผ้าจากใจใอ้เพื่อนเกลอ
รับรองเธอจะสุขเหมือนน้อง
ทั้งสองคน..........
มีอยู่วันหนึ่งคุณครูสาว (พึ่งเรียนจบใหม่ ๆ) เล่าให้ฟังว่า
ตอนแรกไม่อยากอยู่ที่นี่เพราะไกลก็ไกลไปก็ลำบาก
คิดอยากจะกลับบ้านเกิดที่กรุงเทพฯ
ใจของเธออยากจะกลับมาหาพ่อแม่เพื่อนฝูงและความศิวิไลในสังคมเมือง
แต่มีอยู่วันหนึ่ง เป็นวันแรกของการเปิดเทอม
เธอได้รับของฝากจากเด็กคนหนึ่ง....
เป็นแตงโมลูกเบ้อเริ่ม....ใหญ่มาก เกือบเท่ากับตัวเด็ก
เด็กบอก ... หนูต้ะจัย
เอามาฝะคุงคู
คุณครูปลื้มใจมาก...
ไม่ใช่ปลื้มใจเพราะแตงโมลูกโตๆ
แต่มันปลื้มและซึ้งในน้ำใจของเด็ก
ที่อุตสาห์เดินอุ้มแตงโมลูกโต ๆ ข้ามภูเขาโต ๆ
หลายลูก
กับหนทางเท้าอันไกลหลายสิบกิโล
เธอบอกว่า ซึ้งใจมาก.....
มันเป็นแรงบันดาลใจให้เธออยู่เพื่อเป็นแสงเทียนเล่มน้อยๆ
ที่ส่องทางให้กับเด็กดอยเหล่านั้น....ต่อไป
(ลองอ่านที่บันทึกชีวิตครูที่ การเป็นผู้ให้ 1 ของคุณครู hello_kitty)
อาจารย์ใหญ่
ได้พูดกับพวกเราในวงข้าวมื้อเย็นอย่างเป็นปริศนาให้ตกใจกันว่า
"ใครมาที่นี่
ถือว่าโง่....ถ้ามาแล้วยังมาอีกครั้งถือว่า
โง่มาก"
เมื่อได้ยินจบเราก็เงียบกัน แต่เมื่อรู้ความจริง
ที่ท่านพูดไม่ผิดครับ
ความลำบากกับการดินทาง การขึ้นเขา ลงเขายาวนานเป็นหลาย ๆ ชั่วโมง
พร้อมกับอากาศที่หนาวมากแบบนี้ ยังคิดจะมากันอีกหรือ
นั่นคือหตุผลที่ ไม่ค่อยมีครู หรือผู้ช่วยสอนที่คิดจะอยู่ที่นี่นาน ๆ
เหมือนกับท่าน
ยิ่งผมรู้ว่าท่านอาจารย์ใหญ่ เป็นโรคเบาหวานด้วยแล้ว
โรงพยาบาลไม่ต้องพูดถึง ได้ยินว่า ยาที่ท่านมีมากกว่า
ห้องพยาบาลบางที่เสียอีก......
ได้สัมผัส ใจคน ๆ หนึ่งที่ทั้งเสียสละเพื่อเด็กน้อย
และทุ่มเทแรงกายแรงใจ
เพื่ออนาคตของเด็ก ๆ
ชีวิตท่านน่าชื่นชมมาก ๆ ครับ
ภาพนี้ผมถ่ายรู้ท่านอาจารย์ใหญ่ บนเนินยอดเขา
แสงสุดท้ายของวันฉายมาที่ใบหน้าท่าน
อยากให้เห็นว่า จิตใจท่านกว้างเกินกว่าความลำบากของขุนเขาที่ซับซ้อน
และความหนาวเหน็บที่เกาะกุม
แม่จ๋า ลูกคิดถึงแม่ แม่สบายดีไหม ลูกสบายดีนะ ไม่ต้องเป็นห่วง คุณครูที่นี่ใจดีมาก แม่ดูแลตัวเองให้ดีนะคะ หนูมาเรียนกินนอนที่นี่ ปิดเทอมหนูจะไปหาแม่จ๊ะ ................................
บ้านพัก 1 หลัง เราอยู่กัน 12-17 คน มีหัวหน้าบ้าน 1 คนคอยคุม ดูแลกันเอง ซักผ้าเอง คนมากยิ่งดีครับ ไม่หนาวดี วันไหนมีลมพัดแรง ๆ เราจะไปอยู่กันที่กองฟืนหน้าบ้านครูใหญ่เพื่อผิงไฟ
พี่ครับ พี่จะกลับมาหาเราอีกไหมครับ
.............................
ผมไม่สามารถนำเรื่องราวจากลิงค์ของคุณ 13Maysa มาได้ทั้งหมด ผมเลือกเรื่องราวที่ผมประทับใจมานำเสนอ น้ำตาซึมมาจากไหนกันเนี่ย
ท่านใดต้องการอ่านข้อมูลที่น่าประทับใจและภาพที่สวยงามให้ไปที่
- http://www.pixpros.net/forums/showthread.php?t=4072
- http://www.pixpros.net/forums/showthread.php?t=4072&page=2
ผมคงไม่ต้องพูดอะไรมากใช่ไหมครับว่า นี่คือ "ความเหลื่อมล้ำ" (คำฮิตใน gotoknow) หรือเปล่า ...
ก็แค่ ...
เด็กที่นี่เป็นคนไม่มีนามสกุล.......ไม่ใช่คนไทยอย่างสมบูรณ์ รัฐจึงไม่สามารถเจียดงบประมาณมาให้
หรือใครมาเป็นครูที่นี่ ก็ต้องฟังคำของครูใหญ่ว่าไว้ ...
"ใครมาที่นี่ ถือว่าโง่....ถ้ามาแล้วยังมาอีกครั้งถือว่า โง่มาก"
ลองดูเส้นทางไปโรงเรียนร่มเกล้าปางตอง
- ภาพพาโนรามา 1 ภาพ กับ เส้นทางไปปางอุ๋ง ..
- "ปางอุ๋ง" : ชมภาพเส้นทางจาก "อ.เมือง จ.แม่ฮ่องสอน" ไป "ปางอุ๋ง"
- "ปางอุ๋ง" : สถานที่ท่องเที่ยวอันดับหนึ่งได้รับการยกย่องจากนิตยสาร "กินรี"
เข้าใจถูกต้องแล้วครับ โรงเรียนนี้คือเส้นทางผ่านไปยัง "ปางอุ๋ง" สถานท่องเที่ยวท็อปฮิตของแม่ฮ่องสอนที่นักท่องเที่ยวผ่านแล้วผ่านไป ไม่เคยแวะ เพราะโรงเรียนนี้ไม่ใช่เป้าหมาย
เพลง โรงเรียนของหนู ของพี่ปู พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ แว่วมา
"สายลมหนาวพัดโบกโบย พริ้วดูแล้วสวยใสใส เย็นลมเย็นไหวไหวสวยงาม บ้านอยู่ไกลทุรกัน ดารโรงเรียนอยู่หลังเขา มีแต่เราพวกเรา ไม่มีใคร"
(ฟังเพลงที่ http://music.siamza.com/music.php?k=32K&id=2219)
หากใครจะไปเที่ยวปางอุ๋งกันปีหน้า ... อย่าลืมวางแผนว่า เป้าหมายหนึ่งของท่าน คือ โรงเรียนร่มเกล้าปางตอง ครับ
ขอบคุณเนื้อหาและภาพสวยของ คุณ 13Maysa ... เครดิตและลิขสิทธิ์นี้ ยกให้เขาทั้งหมด
ขอบคุณ สุดยอดคุณครูที่หัวใจโตทุกท่าน ณ โรงเรียนร่มเกล้าปางตอง
ขอบคุณทุกท่านครับ :)
ความเห็น (41)
สิ่งแรกที่รู้สึกคือ
"ภาพสวย" มากๆครับ
(สวย ในที่นี้คือ เต็มอารมณ์ที่อยากจะบอกครับ)
ขอบคุณมากครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)
เรื่องราวนี้มันเต็มอารมณ์และความรู้สึกจริง ๆ ครับ
โอ้...มันต้องเป็นบันทึกที่เจ๋งแน่ๆเลยครับ
เดี๋ยวกลับมาอ่านนะครับพี่Was ^_^
sasichamon
โอ้ โห๋ ภาพสวยมากเลยค่ะ ขอบคุณมากเลยที่เอามาแบ่งปันความรู้สึกดีๆนะค่ะ
นาน ๆ จะพบเรื่องราวเยี่ยมอย่างนี้ครับ น้อง adayday :)
ยินดีและขอบคุณที่มาเยี่ยมเยือนครับ คุณ sasichamon :)
ผมกลับมาอ่านแล้วครับพี่หลังจากอิ่มข้าวมา อิอิ
รู้งี้ไม่ตามเพื่อนไปร้านอาหารก็ดี...ของกินที่บันทึกนี้อิ่มยิ่งกว่าครับ :)
พี่Was ช่างเลือก เลือกหัวข้อได้ดี เลือกเรื่องราวได้ดีกว่า ^_^ อ่านบทคัดย่อนี้ บวกกับหลายๆลิ๊งค์ที่แนบมาก็เข้าใจในความเอื้อเฟื้อและน้ำใจที่เอามาแบ่งเข้าปากให้พวกเราอิ่มใจไปด้วยนะครับพี่
โอ้...เจ๋งจริงตามที่ Sense บอกเลยครับ 555
ผมฝากความคิดถึงพี่ ไปกับพี่เอกแล้วนะครับ พรุ่งนี้คงได้รับจากมือพี่เอก เอ๊ะ? หรือมือไม่ว่างเพราะมัวแต่โอบอ้อมกล้องตัวใหม่อยู่ อิอิ
ฝากพี่ Was แกล้งพี่เอกที เรื่องกล้องน่ะครับ ลองแกล้งเอาน้ำสาดใส่ดู เพราะรุ่น 40D น่ะกันน้ำได้ครับ 555
ขอบคุณมากครับผม ^_^
ขนาดนั้นเลยหรือครับ น้อง adayday :) ...
อิ่มแล้วแสดงว่ามีแรงมากขึ้น
กฎแห่งแรงดึงดูดครับที่ได้พบเนื้อหาดี ๆ แบบนี้
Canon 40D กันน้ำได้หรือครับ โฮ๊ะ โฮ๊ะ
เต็มที่ครับ :)
สวัสดีค่ะอาจารย์
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆอีกอันที่น่าประทับใจ
และโดนใจอย่างจัง
รอยยิ้มสดใสที่มาจากใจ
ทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้นอีกเยอะเลยนะคะ
เป็นกำลังใจให้น้องๆและคุณครูค่ะ
ชอบบทนี้จังค่ะ
แม้เป็นเพียงเทียนเล่มน้อย
ก้จงภูมิใจในตนเถิด
เพราะแสงเทียนแต่ละดวง
เมื่อมารวมกันเข้า
แม้แสงแห่งอาทิตย์ก้มิอาจต้าน
ความดีแม้ทำคนละเล็กละน้อย
เมื่อทำบ่อยๆก็ขยายใหญ่ได้
หากเรามาร่วมกันทำความดี
แม้คนละเล็กละน้อย
กระแสแห่งความดีก็กระจายออกไป
ยังความผาสุขและเบิกบานใจ
ให้แก่มวลหมู่นิกรชน
แม้ภูเขาจะสูงเสียดฟ้า
ก็ยังต่ำกว่ายอดหญ้าอยู่ดี
ต้นหญ้าแม้ตัวน้อย
เจ้าก้ยังให้ออกซิเจ้นแก่โลกหล้า
มาเรามาร่วมกัน
ต่อเติมแสงเทียนแห่งศรัทธา
จุดประกายเป็นเปลวเทียนแห่งปัญญา
เติมเชื้อให้เป็นพลังชีวิต
ให้ดวงจิตที่อ่อนหล้าและท้อแท้
มาฮึดสู้อีกครั้ง
สู้ว้อย.......
บทความโดย
พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร วัดปทุมวนาราม กรุงเทพฯ
ขอบคุณค่ะ ^_^ มาเจอเรื่องราวประทับใจอีกและ
- ภาพทุกภาพเล่าเรื่อง...
- ตัวหนังสือทุกตัวบอกเล่าอารมณ์
- น่าประทับใจมาก
- "...ของฝากจากเด็กคนหนึ่ง....
เป็นแตงโมลูกเบ้อเริ่ม....ใหญ่มาก เกือบเท่ากับตัวเด็ก..." - เกือบ ๓๐ ปีก่อน ดิฉันได้รับข้าวเหนียว ๑ ถุงเล็กๆ กับกล้วยน้ำว้า ๑ เครือ จากพ่อของเด็กชาย...คนไข้มาลาเรียขึ้นสมอง ที่ดิฉันเจาะเลือดของตัวเอง ๑ ขวดให้เขา..เด็กคนนั้นหายและกลับบ้านไปแล้ว เช้าวันหนึ่งพ่อของเด็กชายปรากฎตัวที่หน้าบ้านพร้อมของ ๒ สิ่งนั้น...ดิฉันรับของด้วยความติ้นตันใจ แล้วขึ้นบ้านไปร้องไห้
- เข้าใจได้ค่ะว่า เหตุใดคนบางคนจึงอุทิศตัวเพื่อผู้อื่น
- ขอบคุณที่เล่าเรื่องดีๆ
- อ่านแล้ว ซึมไปเลยค่ะ
- กำลังคิดว่าเหนื่อย...เลยต้องเลิกคิด เพราะมีคนเหนื่อยกว่าเราอีกเยอะ
- สายตาของเด็กๆ สื่อภาษาได้ร้อยพัน...(ชื่นชมคนถ่ายภาพด้วยค่ะ)
- เส้นทางปาย ปางอุ๋ง แม่ฮ่องสอน ...มีเรื่องราวมากมายซ่อนอยู่
- มีครูดีๆมากมายซ่อนอยู่...ขอเป็นกำลังใจกับครู เด็ก และทุกคน
ขอบคุณผู้ถ่ายทอดเรื่องราวค่ะ.
ขอแสดงความยินดีกับรางวัลสุดคะนึงครับ :)
ขอบคุณครับ อาจารย์ pis.ratana :)
ครูดี ๆ ยังคงซ่อนอยู่ในหุบดอย และมักจะเป็นที่รัฐเข้าไม่ถึงและเลือกที่จะทอดทิ้ง ... ก็แค่เกิดบนแผ่นดิน แต่ไม่มีนามสกุล ...
หากเรายังคงมีกำลังทำอะไรให้กับสังคมและประเทศบ้าง ... เราก็ควรทำใช่ไหมครับ อาจารย์ :)
อาจารย์เคยเห็นครูในเมืองตะโกนหาประชาธิปไตยไหมครับ ?
อาจารย์เคยเห็นการเลี้ยงโต๊ะจีนเพื่อนำเงินเข้าพรรคพวก จะเอาไปต่อสู้กับคนคิดต่างไหมครับ ?
เงินน่าจะลงที่นี่ ที่ตรงนี้นะครับ
อยากให้กำลังใจอาจารย์ สู้ต่อไปครับ :)
รางวัลอะไรหรือครับ ... เพิ่งออนไลน์หลังจากกลับจากดวงกมลครับ
แจ้งข่าวดีให้ทราบว่า หนังสือคุณเอกมีอีก 8 เล่มครับ ... เดี๋ยวผมพาไปซื้อครับ
หนังสือดีจริงหรือเปล่าเนี่ย 555 ... ทำไมเหลือเยอะจัง :)
ตรงไปที่ร้าน Bakarista เพื่อฉลองกันได้เลยครับ !!!!
ขนาดนั้นเลยหรือครับ อิ อิ :)
ขอบคุณครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)
สวัสดีค่ะอาจารย์ Wasawat
- ไปปางอุ๋งมาเมื่อปลายมกราคมปีนี้ อากาศเริ่มอุ่นขึ้นแล้ว
- เห็นถนนแล้ว...หัวใจจะวายค่ะ...(ส.ว.) ไม่รู้ขึ้นไปถึงตั้งแต่เมื่อไร
- แต่เสียดายที่ผ่านโรงเรียนนี้แล้วไม่ได้แวะไปเยี่ยม (สงสัยไม่ลืมตา)
- แต่พอไปถึงปางอุ๋งแล้ว...ทราบคำตอบเลยว่า ทำไมใครๆ ถึงมาที่นี่กัน
- มีภาพมายืนยันค่ะ
อาจารย์ Wasawat คะ
- เขินอยู่เหมือนกันค่ะที่คนไปบังภาพวิว ทิวทัศน์หมด (อิอิ)
- ตอนนี้หัวใจเต้นปกติแล้วค่ะ
- แต่ต้องซ่อมรถ ผ้าม่าน กับคอนโซลหน้า (รถตู้) พังค่ะ
- เพราะเกิดจาการ ดึงๆๆๆ ค่ะ เอิ๊กๆๆ
- ตอนที่อยู่ในรถ พูดกันว่า ดื่มชาไปมาก ถ้าเกิดผู้ชาย (หด) แล้วจะทำไง ใครจะขึ้นมาเอายาแก้ที่หมู่บ้านรักไทย
- คำตอบคือ...ให้ภรรยาขึ้นมาเอาให้ 555
- คงมีโอกาสได้กลับมาอีกค่ะ อาจารย์
ขอบคุณครับ คุณครู อรวรรณ :) ... เรื่องเล่าที่อะไรหด ๆ นี่น่ารักครับ 555
สวัสดีค่ะอาจารย์
แวะมาเยี่ยมค่ะ ชีวิตเริ่มปกติสุขหลังจากไม่ปกติมาหลายวัน
มาบอกว่าอ่านแล้วเหนื่อยค่ะ และหนักในความรู้สึกเช่นเดิม
แค่ไม่มีนามสกุลแล้วเค้าไม่ใช่คนไทยหรือไร แค่ขาดโอกาสจำเป็นต้องทิ้งเค้าแล้วหรือ
หวังว่าวันหนึ่งอาจจะได้เป็นคนโง่ค่ะ
ขอบคุณค่ะสำหรับ digital divide และ gotoknow forum
ว่าแต่ว่าต้องไปฉลองรางวัลสุดคะนึงที่ไหนดีค่ะ ^__^ ยินดีด้วยค่ะ
ปล.อย่าลืมติดป้ายรางวัลสุดคะนึงด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ น้อง สี่ซี่ :)
มันเป็นวิธีคิดของรัฐไทยครับ ... เป็นแบบนี้มานานแสนนาน
พวกนี้ไม่เคยลงไปสัมผัสความทุกข์ของเขาหรอกครับ
อยู่แต่ข้างบน ... ส่งลูกน้องที่ประจบสอพลอมาดูแทน
ไม่ติดป้ายได้ไหมครับ ...
ขอบคุณครับ :)
- สวัสดีค่ะ พลาดบันทึกนี้ได้อย่างไรนะ
- เคยไปร่วมกิจกรรมที่โรงเรียนนี้บ่อยๆค่ะ
- ผอ.ธนา อ่อนเกิด เข้มแข็งมากบริหารจัดการอย่างมีประสิทธิภาพ ผอ.มีแม่บ้านคนเก่งมาช่วยงานด้วยค่ะ สุดยอดๆๆ
- คุณครูที่นี่เป็นครูวัยหนุ่มวัยสาว ดำเนินชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียง ทั้งปลูกพืช เลี้ยงสัตว์
- ทุกปีคุณครูและนักเรียน จะขนกะหล่ำปลีใส่รถปิ๊กอั๊พไปขายตามที่ต่างๆๆ กะหล่ำปลีร.ร.ร่มเกล้าปางตอง หัวใหญ่ เนื้อแน่น กรอบอร่อยมาก
- หนาวหน้านี้แวะมาทานนะคะ
- ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีดีของอาจารย์ค่ะ
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ ศน.เอื้องแซะ :)
อาจารย์เป็นผู้ดูแลพื้นที่นี้พอดีใช่ไหมครับ ... อย่างไรก็ตาม ผมอยากฝากดูแลลูกศิษย์ และ ลูกศิษย์ของลูกศิษย์ด้วยครับ ... และสามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้ ก็ฝากไปหัวข้อแล้วกันนะครับ
ขอบคุณมากครับ :)
ขอบคุณอาจารย์ที่เผยแผ่บทความและภาพของข้าพเจ้า หลังจากลงกระทู้ไปสองหรือสามเว็บไซด์ ก็ได้มีกลุ่มมากมายติดต่อมาที่ผม เพื่อขออนุญาตเอาภาพไปประชาสัมพันธ์เพื่อช่วยเหลือน้อง ๆ ผมคิดว่า สิ่งที่ผมคิดมันประสบผล ผมมีแค่สองมือ แต่หัวใจที่เชื่อมถึงอานิสงค์ได้นับร้อย ๆ ดวงนั้น ทำให้ เกิดแรงบันดาลใจที่ทำดีไม่สิ้นสุด บ้านผมปัจจุบัน http://13maysa.multiply.com ครับ
ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับทุก ๆ ท่าน ผมอาจไม่เคยเห็น แต่จิตใจท่านล้วนงดงาม
13maysa
สวัสดีค่ะ พี่อาจารย์ Wasawat Deemarn
แวะมาชมและอ่านเรื่องราวดีๆ โชคดีที่เศรษฐกิจแบบพอเพียงเข้าถึงทุกที่นะคะ.. น้องตาหยียิ้มสวยจัง.. อิ อิ 
ผมเอง ก็ต้องขออภัย คุณ 13maysa ที่ไม่ได้ขออนุญาตอย่างเป็นทางการเสียก่อน แต่อดใจไม่ไหวกับเรื่องราวเพื่อสังคมและเด็กตาดำ ๆ
คุณ 13maysa บันทึกภาพที่สื่อความหมายและเรื่องราวที่เรียงร้อยกินใจเหลือเกิน
ผมเชื่อว่า บันทึกที่ส่งเสริมกันนี้จะนำพาผู้คนดี ๆ ไปมอบความช่วยเหลือให้เด็ก ๆ เหล่านี้
ใน Gotoknow มีผู้รับผิดชอบพื้นที่การศึกษาแห่งนี้อยู่หลายท่านทีเดียวครับ
ขอบคุณด้วยใจจริง ครับ ;)
ขอบคุณมากครับ น้อง นีนานันท์ ;) ... เจ้าของเรื่องราวและภาพถ่ายเข้ามาทักทายพอดีเลย ;)
ฉันเคยไปอยู่มาแล้วลำบากมากจนฉันไม่อยากไปอีกเลย
ขอบคุณครับ คุณ คนเคย ;)
ผมกำลังทำโครงการมอบของเล่น อุปกรณ์การเรียนให้น้องๆ ร.ร.นี้อยู่ครับ
ขอบคุณผู้ที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันครับ
เป็นเรื่องดี ๆ มาก ๆ ครับ คุณ ROCK
ขอบคุณมาก ๆ นะครับ ;)...
ด.ช. ทุนกี่
สวัสดีครับผม
นาย กิตติวัฒน์ เฉิดเดชานนท์
สวัสดีครับท่านอาจารย์ ผมนายกิตติวัฒน์ เฉิดเดชานนท์ ศิษย์เก่าโรงเรียนร่มเกล้าปางตองปัจจุบันกำลังศึกษาที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ถ้าจะให้พูดถึงโรงเรียนร่มเกล้าปางตองและคณะครูตลอดเวลา9ปีที่ผมอยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้ ตอนนั้นผมก็เป็นเด็กตัวเล็กๆผิวสีดำแดงคนหนึ่งที่ได้รับโอกาสจากโรงเรียนและจากคณะครูทุกๆท่านโรงเรียนเป็นเหมือนบ้านหลังที่2ที่ไม่ได้ให้แค่ความรู้เพียงอย่างเดียวแต่ยังคอยให้ความรักความอบอุ่นเหมือนคนในครอบเดียวกันโดยคณะครูเป็นเหมือนพ่อแม่คนที่2โดยเฉพาะพ่อใหญ่ของพวกเรา ผอ.ธนา อ่อนเกิด ที่คอยดูแลลูกๆของท่านทั้งๆที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆแต่ท่านก็คอยดูแลพวกเราและอยู่กับพวกเรามากกว่าลูกแท้ๆของท่านอีกยามหนาวท่านก็คอยหาเครื่องนุ่งห่มมาให้ ยามหิวท่านก็หาข้าวปลามาให้ ถึงแม้ในวันนี้ผมจะจบออกมาแล้วแต่ผมก็ยังคิดถึงคณะครู น้องๆ ทุกคนที่โรงเรียน และหวังว่าวันหนึ่งที่ผมเรียนจบจะได้มีโอกาสกลับไปสอนที่โรงเรียนกลับไปสอนน้องๆที่น่ารัก....ยังรักและคิดถึงทุกคนเสมอ...จาก....ด.ช.ทุนกี่
สวัสดีครับ น้อง ด.ช. ทุนกี่
;)...
ยินดีมากที่ นาย กิตติวัฒน์ เฉิดเดชานนท์
เข้ามาเยี่ยมบันทึกนี้
แสดงให้เห็นถึงสิ่งดี ๆ ณ โรงเรียนนี้นะครับ
ยังไงก็กลับไปทำหน้าที่ให้ดีที่สุดนะครับ ;)...
ผม เคยเห็น และผ่านแล้ว รู้ดีว่าเป็นยังไง ผมคือ 1 ในนั้น ครับ*-*
ผม ยังจำไว้ไม่เคยลืม ...*-*
ขอบคุณมากครับ คุณ Clown ;)...
ครั้งหนึ่งคนเคยโง่ ตอนนี้ก็ยังโง่อยู่แต่ไม่ไปแล้ว
วิว ทิวทัศน์ที่งาม จริง ๆ ถ้ารู้ความจริง แล้วที่นั่นไม่ได้ น่าอยู่หรอก รร. ไม่ใช่ที่ที่ควรขอรับบริจาค ที่จริงต้นสังกัดก็มิได้ทอดทิ้ง แต่มีการเอารัดเอาเปรียบกัน มีการสร้างสตอรี่ สร้างวีรบุรุษที่ไม่ได้มีจริง ใครที่อยู่จริงจะรู้ จริงและถอนตัวไป