อาชีพพยาบาล เป็นวิชาชีพที่ดิฉันคิดว่ามีความอดทน และความรับผิดชอบที่ค่อนข้างสูงมาก เพราะงานที่เข้ามา หรือผู้รับบริการที่เข้ามาใช้บริการหอบเอาความทุกข์ ความเจ็บปวด และความเศร้าโศกเข้ามาเพื่อระบาย เพื่อพึ่งพา ต้องการทั้งการดูแล การรักษา และการปลอบประโลม ซึ่งเป็นงานที่ต้องใช้ทักษะในหลายๆด้านพร้อมๆ กัน ทำให้บางครั้งเกิดความเครียด กดดัน และรู้สึกเศร้า แต่เป็นแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งที่ผ่านเข้ามาเป็นระลอก(โดยไม่สามารถควบคุมได้)เท่านั้น สิ่งที่ทำได้คือการยอมรับ และสร้างจุดยืนให้กับตัวเอง ว่าเรายังมีความรับผิดชอบ หน้าที่ที่ต้องปฏิบัติ มีอุดมคติของตนเอง ว่า "ความสุขจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ ทำให้คนที่เข้ามาพึ่งพามีความสุขก่อน"
คุณค่าของความสุขจะเพิ่มได้แน่หากมองที่ "ความสุขจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ ทำให้คนที่เข้ามาพึ่งพามีความสุขก่อน" ตามที่คุณ Jaja กล่าวครับ
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับกำลังใจ
ขอบคุณค่ะ