บันทึกครั้งสำคัญ

       บันทึกเขียนขึ้น เมื่อนึก คิด ย้อนมองสายน้ำแห่ง "ชีวิต" ที่ไหลผ่านไป สายน้ำหากไม่"นิ่ง" ก็มักจะไหลไปในแนวเดียวเสมอ แต่จะไม่เคยไหลย้อนกลับ เว้นแต่เจอลมพายุ...แห่งความวุ่นวาย จึงไหลวนอย่างสับสน เมื่อได้นิ่ง นึก คิด สิ่งดังกล่าว และจากการบอกเล่า "สิ่ง" ดีดีจากใครคนหนึ่ง จึงอยากทำ...บันทึกนี้..เพื่อ"ใคร"อีกหลายๆ คน

 

บันทึกครั้งสำคัญ...
กับความสำเร็จที่เพียรทำมาครึ่งชีวิต
กับการสอนอีกชีวิตให้มีความซื่อสัตย์และจริงใจ
 และการตอบแทนความไว้ใจ ด้วยความไว้ใจอย่างจริงใจ  
ดีใจที่ได้.."ให้"...
และดีใจที่ผู้รับได้..."รับ"...
รับรู้ได้อย่างแท้จริง...
ในสิ่งที่ผู้ให้ได้..."ให้"

 

 

[ต้นน้ำ]

ดีใจมาก ที่จะได้ตอบแทนความไว้ใจ ด้วยความจริงใจ

[ต้นน้ำ]

ความจริงใจ ต้องขออนุญาตก่อนนะ ที่จะขอเล่าประสบการณ์ความจริงใจที่ขอเป็นส่วนร่วมในการบันทึกด้วย

เป็นเรื่องจริงนะ ความจริงใจต่อกันมันจะต้องเกิดจาก ความจริงใจของทั้งสองฝ่าย แต่เมื่อใดก็ตามความไม่ไว้ใจของคนคนหนึ่งที่มีต่อฝ่ายหนึ่งที่มีแต่ความรักแต่ไม่จริงใจทำให้ ผู้ให้เกิดความอึดอัดและต้องคอยตามและเพียรพยายาม แต่เมื่อไรก็ตามความพยายามหยุด ทำให้ผู้ให้รู้สึกดี รู้สึกอิสระ ครั้นนั้นผู้รับที่ไม่จริงใจจะเข้าใจสิ่งนั้น ถ้าผู้รับนั้นยังมีความห่วงใยต่อผู้ให้ นี่คือเรื่องจริงของความจริงใจที่เกิดกับชีวิตจริง

ยินดีกับความเพียรพยายามนะ ขอให้ได้รับการตอบแทนจากผู้รับนั้น ด้วยความจริงใจ

ผู้รับที่กำลังจะให้ด้วยความจริงใจ

[ชายขอบ]

บางครั้งสายน้ำแห่งชีวิต ก็ไหลวนเมื่อถูกกวนค้น
และจะข้นขุ่น เมื่อหนุนวนซ้ำแล้วซ้ำอีก
สายน้ำแห่งชีวิตจะไม่ไหลกลับทิศกลับทาง
หากเพียงไหลผ่านเพื่อส่งมอบความฉ่ำชื่น
ไหลผ่านแล้วผ่านเลย ทิ้งไว้แต่รอยชีวิต
รอยน้ำไหลที่สดใส และชื่นฉ่ำ

หากบันทึกนี้เขียนเพื่อบอกอะไรผม
ผมจะพูดได้เพียงประโยคเดียวคือ

"ขอบคุณมากครับที่ได้พยายามเพื่อผม"

[ไร้นาม]

คงไม่ได้เขียนเพื่อบอกอะไรให้ไร้นาม

.....ใช่ไหม

[ชายขอบ]

     เข้ามาอีกครั้งเพื่อบอกคุณไร้นามว่า "แอบยิ้ม" ครับ