เป็นวันที่สามแล้วที่ผมมาอาศัย “ข้าวสุก ปลาตาย”
(สำนวนของนักบวชที่สมัยผมเป็นเณร หลวงพ่อสอนเสมอว่า
เราเป็นผู้ขอ ที่มาอาศัยข้าวสุกปลาตายของชาวบ้าน
ฉะนั้นเราอย่านิ่งดูดาย จงทำความเพียรให้หนัก) ของ
พ่อแม่พี่น้องชาวลุ่มน้ำปากพนังเพื่อให้ชีวิตเดินไปได้
วันนี้ผมจะเล่าในภาพรวมว่า
ผมได้พบกับสิ่งที่สวยงามมากในลุ่มน้ำปากพนัง
วันหน้าผมจะนำรายละเอียดมาเล่าสู่ฟังครับ