ความรู้มากมาย รอให้เก็บเกี่ยว อยู่ที่นี่ GotoKnow.org


ใครอยากรู้ ลองใส่ไว้ในกิจวัตรประจำวันดูสิคะ

ก่อนหน้านี้ (ตั้งแต่เริ่มเขียนบล็อกของตัวเอง เมื่อธันวาคมปีที่แล้ว) จะอ่านเฉพาะของชุมชนของภาควิชาคือ Smart Path กับ Path Variety แล้วจะแว้บไปที่อื่นก็เมื่อมี link อะไรเท่านั้น ซึ่งบางครั้งก็แทบจะไม่มีอะไรใหม่เลย เพราะเรามี Blogger ไม่มากนัก ถึงจะรู้สึกมีอาการ "ติดบล็อก" ก็เป็นในลักษณะอยากเขียนอะไรมากกว่า ไม่น่าเชื่อเลยว่าตัวเองไม่เคยคิดให้กว้างขึ้นถึงโลก GotoKnow ทั้งกลุ่มใหญ่ๆ ทั้งๆที่ตามอ่านบล็อกฉันรู้ ฉันคิด ฉันจึงเขียนของ อ.จันทวรรณ อยู่ด้วย

เหตุที่ทำให้มีโอกาสเปิดเข้าไปสู่หน้าใหญ่ของ GotoKnow ก็เพราะต้องทำแผ่นพับเพื่อประชาสัมพันธ์ชุมชน Smart Path สำหรับงานประชุมวิชาการเทคนิคการแพทย์ ต้องหาโลโก้ของ สคส.และ GotoKnow จึงมีอันได้เข้าไปดูหน้าหลัก (เพียงผ่านๆ) แต่ก็ทำให้รู้จัก "มือทอง" หลายๆท่านที่เมื่ออ่านบันทึกของท่านเหล่านั้นแล้ว จะกระตุ้นให้เกิดความคิด มีหลายๆส่วนที่แม้ไม่เกี่ยวข้องกับงานของเราโดยตรงแต่ก็สามารถนำมาปรับแนวคิดใช้ได้ด้วย ส่วน"หน้าใหม่"ของแต่ละวันก็มีให้พบเสมอ ทำให้ได้รับความบันเทิงในเรื่องหลากหลาย บางบันทึกก็ทำให้เราคิดย้อนไปถึงตอนที่ตัวเองก็ยังงงงงกับการเริ่มต้น บางบันทึกก็ชวนให้เข้าไปให้กำลังใจ หลังๆนี้ยิ่งมีที่ตลกๆแบบไม่มีอะไร ส่งรูปให้ไปดู link การ์ตูนที่ทำขึ้น ซึ่งน่าจะเป็นการส่งงานของนักศึกษา ตอนแรกรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่พอรู้ทางแล้ว ก็ใช้วิธีผ่านไปก่อน ถ้าไม่มีเวลาจริงๆก็ไม่แวะเข้าไปดูเลย

ดังนั้น กิจวัตรประจำวันใหม่สำหรับตัวเองในช่วงตั้งแต่สงกรานต์เป็นต้นมา คือการเปิด รวมบันทึกล่าสุด ของ GotoKnow แล้วก็กวาดตาผ่านบันทึกใหม่ทั้งหมดของวัน ถ้ามีเวลามากหน่อยก็จะตามเข้าไปอ่านต่อหัวข้อบันทึกที่สะดุดใจ หากวันไหนมีเวลาจำกัดก็จะเลือกอ่านเฉพาะ "ขาประจำ" ที่จำได้ว่า เขียนได้ถูกใจ ตอนนี้เริ่มมีมากมายหลายท่าน จนเกือบนับเกินนิ้วมือแล้วค่ะ

อาทิตย์ที่ผ่านมา ได้ความรู้ที่เอามาใช้ได้เลยอย่างหนึ่งคือ การใช้ปุ่ม Shift+Enter เพื่อขึ้นบรรทัดใหม่โดยไม่มีเว้นบรรทัดเวลาเขียนบันทึก อันนี้จำไม่ได้แล้วว่ามาจากบันทึกไหน แต่จำได้ว่าเป็นเคล็ดลับที่คุณชายขอบบอกท่านเจ้าของบันทึก แล้วท่านก็เอามาเล่าต่อ ตอนที่อ่านก็เฉยๆ แต่พอลงมือเขียน ก็แว้บขึ้นมาจึงลองทำดู....ถูกใจค่ะ

แล้วก็คุณชายขอบอีกเช่นกันที่ใช้คำภาษาไทยที่ตัวเองไม่เคยเห็น ต้องไปเปิดพจนานุกรมดูแล้วก็ได้คำศัพท์ที่น่าใช้เพิ่มขึ้นอีก 2 คำ...ดีใจค่ะ

ส่วนวันนี้ตามอ่านบันทึกกำเนิด NUKM Blog ของท่านอ.มาลินี แล้วประทับใจ ได้อะไรดีๆมากมาย อยากให้พวกเราทุกคนได้เข้าไปอ่าน เพราะเป็นการเล่าเรื่องที่มีทั้งสาระและอาจารย์เขียนได้สนุกน่าติดตาม มีรูปภาพประกอบตลอดเวลา แล้วจากบันทึกทั้ง 7 ตอนก็มีอันได้แว้บเข้าไปอ่านบันทึกประกาย KM คณะวิทยาศาสตร์การแพทย์ มน. ซึ่งอาจารย์เล่าถึงเมื่อไปเป็นคุณ FA อันนี้ตรงกับสิ่งที่ยังค้างใจอยู่ในวันนี้ เพราะได้รับการทาบทามให้ไปเป็น คุณ Fa โดยสำนักงานเลขานุการฯของมหาวิทยาลัย ฟังวัตถุประสงค์แล้วก็ไม่อยากปฎิเสธ เพราะเราใหม่ๆกันทั้งนั้น อยากช่วยให้ทุกหน่วยงานได้เรียนรู้การใช้ KM ในการพัฒนางานทั้งที่ยังไม่แน่ใจในบทบาทว่าเราจะทำอะไรได้แค่ไหน  แต่พออ่านบันทึกของอาจารย์แล้วได้แนวคิดขึ้นมาทันทีค่ะ คิดว่าจะได้ใช้ประโยชน์แน่นอน แล้วจะดำเนินรอยตามด้วยการมาเผยแพร่ต่อใน GotoKnow เมื่อเสร็จงานต้นเดือนหน้าค่ะ

บอกแล้วว่า มีอะไรมากมายรอให้เก็บเกี่ยวที่นี่ และเมื่อได้รับแล้ว ยังทำให้เราเกิดความคิดที่จะแลกเปลี่ยนสิ่งที่เรารู้สู่ผู้อื่นด้วย
ขอแนะนำใครที่ยังอ่านเฉพาะชุมชนตัวเอง ให้ไปเยี่ยมชมที่หน้าหลัก GotoKnow ทุกๆวันดูนะคะ

หมายเลขบันทึก: 24916เขียนเมื่อ 22 เมษายน 2006 01:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 14:46 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

ในเวอร์ชันสองจะมี Reading list ให้ด้วยคะ จะได้เลือกอ่านเฉพาะบล็อกที่ถูกใจคะ ทีมงานกำลังลุยเต็มที่คะ

 

เราน่ามาตั้งชมรมคนนอนดึกกันนะคะ เล่นเอาตกใจ ยังมีใครมาคุยด้วยอีก ป่านนี้แล้ว

สู้ๆค่ะ เอาใจช่วยอยู่

     ชมรมคนนอนดึกผมขอสมัครด้วนคนนะครับ แต่เมื่อคืนขอนอนเร็ว 1 คืน เรียกว่าพัก...แต่ก็เหมือนครบเวลานอน นอนเที่ยงคืนก็ต้องตื่นตี 4 
     ขอบคุณมากครับที่เขียนถึง...ผมก็พลอยปิติไปด้วยที่มีส่วนในการสร้างความรู้ (เทคนิคการขึ้นบันทัดใหม่โดยไม่ต้องการเว้นบรรทัดที่ว่า...ผมบอกอาจารย์ Beeman ไปครับ ท่านเอามาเล่าไว้)
     ผมติดบล็อกเช่นกันเรียกว่าทั้งเป็นผู้รับและเป็นผู้ให้ ติดหมด ใน GotoKnow.org เป็นแหล่งความรู้"สด" ผมเคยเรียกหลายครั้งแล้วในบันทึกก่อน ๆ เหมือนเราไปตลาดนัดในชุมชนครับ ทายไม่ถูกว่ามีอะไรวางขายบ้าง เห็นแล้วปิ้ง ต่างจากไปเดินห้าง ทายถูกไปก่อนแล้วว่าอะไรอยู่ตรงไหน จึงติดเพราะตื่นตาตื่นใจกับความรู้สด ใหม่ และท้าทายเราเสมอ ผมจึงเคยบอกตัวเองเสมอและได้พูดที่ เสวนาฯ Bloggers วันนั้นที่ มอ.ว่า "ยิ่งเข้ามาอ่าน ยิ่งเขียน เหมือนไง่ลงทุกวัน" เพราะคาดไม่ถึง และเดาไม่ถูก "ที่ไม่รู้ คนอื่นเขารู้ มีอีกเยอะจริง ๆ" เช่นนี้แล

   เห็นด้วยทุกประการครับ  ความรู้หมุนเกลียว  และได้รับการปรับแต่ง  ต่อยอด  อย่างไม่รู้จบสิ้นทั้งในระดับ สัพเพเหระ และที่เป็นแก่นเป็นหลัก  มันเป็นตลาดนัดแห่งการเรียนรู้อย่างแท้จริง  เรียนรู้กระทั่ง  ความคิด จิตใจของเราเราที่ทำปฏิกิริยากับเรื่องที่รับรู้เข้ามาทุกรูปแบบ  ใจเย็น  ใจกว้าง  อดทน  เมตตา ฯลฯ ก็ก่อตัวหรือพัฒนาขึ้นได้ด้วยวิธีง่ายๆคือเข้ามาที่หน้าหลักของ Gotoknow และทำตามที่คุณโอ๋-อโณแนะนำครับ ... และขอยืนยันซ้ำความเชื่อของตัวเองไว้อีกครั้งตรงนี้ว่า ...
    There is no man on the road from whom you can’t learn something of value.

ประโยชน์ที่ได้อ่านบันทึกของคุณโอ๋ บ่อยๆ ก็คือได้อ่านเรื่องดีๆ ที่คุณโอ๋อ่านพบและแนะนำให้ไปอ่านโดยทำ link ไว้ให้ (เช่นที่มีในบันทึกนี้ด้วย) ตัวเองมีเวลาน้อย เข้าไปที่หน้าหลักของ gotoknow เสมอ แต่ก็ click เข้าไปดูบางบันทึกเท่านั้น  ขอบคุณคุณโอ๋ค่ะ  ถือเป็นบทบาท คุณอำนวยของ gotoknow ก็น่าจะได้

 

อ่านเรื่องนี้รึยังค่ะ ก็พอใช้ได้นะค่ะ นิทานเรื่องกระต่ายกับเต่า

กับอีกเรื่อง ความเข้าใจในเรื่องอุปสรรค คุณโอ๋-อโณ อาจจะชอบ

ขอบคุณ คุณโอ๋-อโณ มากค่ะ ที่ติดตามอ่านและเผยแพร่ข้อเขียนของดิฉัน

เห็นทีดิฉันจะต้องขอให้ผู้บริหารชุมชน สหเวชฯ มน. เชิญชวน คุณโอ๋-อโณ เข้าชุมชนเสียแล้ว เพราะอาจารย์และบุคลากรในสาขาเทคนิคการแพทย์ของคณะฯ  จะได้ความรู้จาก คุณโอ๋-อโณ อีกมากมายแน่แท้ทีเดียว


 

เป็นโรคติดบล็อกเหมือนกันค่ะ  และก็เข้าไปอ่านหน้าหลักของ gotoknow  มานานแล้ว   ไปมองๆ  และกวาดหาบันทึกที่น่าสนใจ    อ่านๆไปรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง   จะเห็นว่ามีบันทึกหลากหลายแบบ  ขยันเขียนกันจัง   มีทั้งบันทึกแบบ "ไม่คิดอะไรเลย "   แบบ  "คิดน้อย"  และบันทึกแบบ "คิดมาก"    รวมทั้งแบบ "คิดอะไรออกมาเนี่ย"    แต่ยังไงมันก็เป็นบันทึก..เนาะ    บันทึกตามอารมณ์ ความรู้สึกของผู้เขียน    ถ้าคิดมากๆๆๆ.. ก็คงไม่ต้องเขียนกันพอดี (คนในชุมชนของเรา..ที่ไม่ค่อยชอบเขียน  เป็นแบบไหนน๊า... เป็นแบบ..คนคิดมาก  หรือเปล่า ??)

ปกติตัวเองก็เป็นคนอ่านบันทึกหน้าหลักของ gotoknow อยู่บ่อย ๆ แต่ส่วนใหญ่จะพลาดไปหลาย ๆ บันทึก เพราะตัวเองมีเวลาน้อย ให้ความสำคัญกับการนอนมากกว่า ไม่สามารถอยู่ดึกได้ เพราะถ้าเราอยู่ดึก ลูกก็อยู่ดึกด้วย ไม่สามารถเข้าชมรมคนวัยดึก ไม่ใช่ คนนอนดึกได้ ก็ขอขอบคุณคุณโอ๋(อโณ) ที่สรรหาเรื่องดี ๆ มาบ่อยๆ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท