ความรู้สึกต่อครูที่ปรึกษาของ "ดลยา สนริ้ว"

 

          ความรู้สึกครั้งแรกที่พบครูที่ปรึกษา

          รู้สึกแปลก ๆ แล้วก็งง ๆ ที่วันแรกอยู่ดี ๆ อาจารย์มาตัดผมแล้วก็หยิก... งงเลยล่ะ

 
            สิ่งดี ๆ ในตัวฉันที่เคยมีมา

          มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี เฮฮา ร่าเริง  พูดมาก (โดยเฉพาะเรื่องไร้สาระ)

 
            แล้วอะไรล่ะที่มัน เคย ไม่ดี

          คงเป็น อารมณ์ที่มันขี้หงุดหงิด  (มีบ้างนิดนึง)

            โกรธง่าย หายเร็ว (เรื่องธรรมดา)

            ผมทีมันซอยเยอะ (ตอนนี้ก็น้อยลง)

 
            เดี๋ยวนี้ สิ่งที่มัน เคยไม่ดี แต่ได้รับการแก้ไขให้ดีขึ้น เพราะครูที่ปรึกษาเป็นเหตุ มีบ้างไหม ถ้ามี อะไรบ้าง บอกให้งงไปเลย

          การที่ตัวเราตั้งใจเรียนมากขึ้น เช่น ในวิชาคณิตศาสตร์ จากตอน ม.2 ที่มันหลับทุกคาบ(ขนาดนั่งหน้าสุดนะเนี่ย) เพราะอาจารย์สอนแล้วทำให้ง่วง พอ ม.3 ก็ตั้งใจเรียนมากขึ้นรู้จักคิดถึงพ่อแม่ก่อนทำอะไร เมื่อก่อนนี้ทำอะไรก็คิดถึงตัวเองก่อน แต่เดี๋ยวนี้เวลาจะทำอะไร โอ้ย !  พ่อกับแม่จะเป็นยังไงบ้าง กลุ้มใจอยู่ตลอดเวลาจากที่เมื่อก่อนไม่เคยทำงานหาเงินเอง เดี๋ยวนี้ก็ไปทำงานพ่อแม่จะได้ไม่ลำบาก เพราะของก็ขายไม่ดี กลัว พ่อ แม่ จะลำบากไม่มีใช้ถ้าโอนเงินมาให้เรา

 
            แล้วที่มัน เคยดี อยู่แล้ว ก็ถูกบังคับจิตใจให้พัฒนาให้ยิ่งดีขึ้นไปอีกน่ะมีไหม บอกให้ทึ่งหน่อยสิ

          การตั้งใจเรียนมั้ง เพราะรู้สึกว่า อาจารย์จะเตือนอยู่ครั้งสองครั้งแต่ว่าพออาจารย์เตือนก็ดีขึ้นมาก ๆ          

          สุดท้าย อยากบอกอะไรอีก ก็บอกมา (ต่อว่าล้างแค้นก็ได้)

          ก็ไม่มีอะไรจะบอกล่ะค่ะ แต่ระยะเวลา 1 ปี ที่ผ่านมา อาจารย์ทำให้ชีวิตหนูดีขึ้นรู้จักคิดถึงพ่อแม่ หนูก็รักอาจารย์เหมือนแม่คนนึงล่ะค่ะ  อาจารย์เป็นห่วงนักเรียนมาก และก็ตีเจ็บมากด้วย