ประทับใจ....กันเอง1

บางครั้งเราอาจมองข้ามและละเลยกับคน ๆรอบข้างได้

หลังจากคุณ nidnoi ได้เขียนถึงในบันทึก ประทับใจผู้นำ 5 ส. กล่าวถึงผู้เขียนประทับใจนักศึกษาหลาย ๆ ต่อหลายครั้ง เลยต้องหันมามองผู้ร่วมงานและผู้ใกล้ชิดรอบ ๆ ตัว เหมือนคุณ nidnoi กันบ้าง ก็มีเหมือนกัน บางครั้งเราอาจมองข้ามไปบ้างก็ได้...และยังมีอีกหลาย ๆ คนรอให้เราได้ชื่นชมในวันนี้ขอกล่าวถึงคุณพี่ไปรวิน

ในวันพฤหัสที่ผ่านมาผู้เขียนได้มาอยู่เวรเช้า ซึ่งเริ่มเวลา 7.30 น. ไม่ต้องคิดถึงเวลาเลิก เพราะต้องทำงานต่อไป ผู้เขียนมาถึงห้อง 7.30 น. พอดี กว่าจะสวมเสื้อกาวน์ เก็บสัมภาระ กว่าจะได้เริ่มงาน เซ็นต์ชื่อ ก็เกือบ 7.40 น.

พี่ไปรวิน ขึ้นมาส่งของ ผู้เขียนเลยถามพี่เขาไปว่าเริ่มงานเร็วจัง (อันที่จริงพี่เขาเริ่มเร็วทุกวันนั่นแหละ )ไปรวินตอบว่า พี่มาส่งของ 2 รอบแล้วจ๊ะ ผู้เขียนดูในใบเซ็นต์ชื่อ พี่ไปรวิน เซ็นชื่อในใบเวลา 7.15 น. จริง ๆ แล้วพี่เขาปฏิบัติเช่นนี้มาตลอด โดยไม่ได้ค่าล่วงเวลาแต่อย่างใด  และเมื่อหลายเดือนก่อนผู้เขียนพาลูกมาหาหมอนอกเวลาในวันอาฑิตย์ ก็ยังแอบเห็นพี่ไปรวิน มาทำงาน และก็ไม่มีค่าล่วงเวลาอีกเช่นเดิม ผู้เขียนก็อดที่จะสงสัยและไต่ถามไม่ได้ พี่เขาบอกว่ามาประชุมธุรกิจขายตรง เวลายังไม่ถึง ว่างก็เลยมาล้างฆ่าเวลาระหว่างรอประชุมไว้ก่อน งานวันจันทร์จะได้ไม่หนักและเยอะจนเกินไป

ในขณะที่งานเราเยอะ มันก็เหมือนผลกระทบลูกโซ่ นั่นแหละ พี่ ๆ ที่ห้องล้าง อย่างพี่ไปรวิน และพี่วรวรรณ ก็งานหนักขึ้นด้วย แต่เราไม่ได้ยินเสียงบ่น ของ 2 คนนี้เลย ไม่เคยเรียกร้องแต่อย่างใด ในขณะที่เราหลาย ๆ คนงานเยอะ ก็บ่นเช้าบ่นเย็น รวมทั้งบ่นในบันทึกอยู่บ่อย ๆ  พี่เขาทั้งทำความสะอาดห้อง ทำความสะอาดล้าง เก็บขยะ ปัดกวาด เช็ดถู ส่งของ ฯลฯ โดยเฉพาะพี่ไปรวิน จะมาแต่เช้าตรู่เป็นประจำทุก ๆ วัน คอยเปิดห้องไว้ เปิดหน้าต่างรับ Lab. ของห้องเคมี นอกจากวันที่พี่เขาลาเท่านั้น ก็ขอชื่นชมเป็นพิเศษ และจะเป็นบุคคลตัวอย่างในดวงใจให้เราบ่นน้อยลงและยิ้มสู้มากขึ้น