อ่านบันทึกทรงคุณค่าความดี ความงามมาจากพี่แอมป์ อาจารย์ดอกไม้ทะเล เรื่อง"งานของครู"
ประทับใจจนต้องขอคัดลอกมาบางส่วน เอาไว้อ่านเตือนตัว สอนลูก เผื่อท่านใดผ่านมาอ่าน ฯลฯ
เครดิเป็นของอาจารย์แอมป์ อาจารย์สุขุมาล จันทวี ค่ะ
กดเอ็นเตอร์เร็วไปหน่อย
งานของครู ยากจริงหนอ
แต่ดิฉันเองก็ปวารณาตัวแล้วเช่นกัน รอดูตัวเราเองก่อนด้วย ว่า จะฝึกตนผ่านข้อหนึ่งใหญ่(11ข้อย่อย)ได้รอด....หรือไม่ ! ! !
สวัสดีค่ะคุณหมอเล็ก : )
ขอบคุณสุดหัวใจเลยนะคะ ที่คุณหมอเล็ก"เข้าใจ"และ"รู้เท่าทันการสื่อสาร"ของพี่แอมป์อย่างแท้จริง แถมยังให้กำลังใจกันสุดชีวิตอีกด้วย
"ความหวังที่จะเห็น" ทุกข้อที่กล่าวมานี้ พี่แอมป์หวังตั้งแต่ยังเด็ก พี่อยากเห็นคนใจดี อยากอยู่ใกล้ๆคนจิตใจดี พี่คิดเอาตามประสาเด็กว่าได้อยู่ใกล้ๆคนเช่นที่ว่านี้แล้วเราคงจะมีความสุขมาก
ต่อเมื่อแก่ๆนี้ พี่ก็ได้เห็นว่าการพยายาม "ทำให้คนอื่นเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น" นั้นช่างหนักหนาสาหัสนัก แต่พี่ก็ไม่เคยท้อ เพราะคิดเอาง่ายๆว่าถ้าสร้างที่คนอื่นไม่ได้ ก็สร้างที่ตัวเองก่อน
พี่สนุกที่จะฝึกตัวเองไปทุกวันแบบผิดๆถูกๆล้มลุกคลุกคลาน เหตุที่สนุกเพราะไม่รู้สึกว่าถูกบังคับ ไม่ต้องฝืนใจทำให้ตัวเอง เป็นคน "แบบที่เราไม่อยากเป็น" เราอยากเป็นแบบใดเราก็ทำตัวแบบนั้น ซึ่งก็ล้มลุกคลุกคลานอย่างที่ว่า แต่มิได้ทุกข์ทรมานแต่อย่างใด
พี่เทียบเอากับความรู้สึกในช่วงที่ต้องทำงานในสายงานที่ฝืนความรู้สึกตัวเองนะคะ พี่ชอบความรักมากกว่าชัยชนะ และชอบจริงใจและความบริสุทธิ์ใจมากกว่าวิธีคิดแบบหวังผล พี่จึงดิ้นรนวิ่งหาสิ่งที่ตรงกับหัวใจตัวเอง ซึ่งนั่นก็นานพอดู แต่พี่ก็คิดว่าคุ้มค่าที่หามาจนแก่ และหากันจนเจอ : )
พี่แอมป์จึงคิดว่าการได้เป็นครูนี้ดีจัง เพราะความเป็นครูจะเอื้อให้เราทำสิ่งเหล่านี้ได้โดยไม่ต้องรู้สึกขัดแย้งกับอะไรเลย แล้วเราก็ช่วยฝึกลูกๆของผู้อื่นให้เป็นแบบที่เราคิดว่าดีได้ด้วย เราไม่ต้องหวังผลประโยชน์เป็นตัวเงิน เราไม่ต้องกลัวขาดทุน เราไม่ต้องดีดลูกคิดรางแก้วไว้ในใจว่าเราจะได้กำไรจากการนี้เท่าไหร่ เพราะหน้าที่เราคือ"ให้"อย่างเดียว แล้วก็จบเท่านั้น จบที่สุขใจที่ได้ทำให้ ทำให้เแล้วเราก็กลับบ้านนอนสบายใจ
อ่า..อาจมีกลุ้มใจบ้างแต่ไม่เป็นไร : ) พรุ่งนี้เราค่อยกลับไปบ่นต่ออีกสักคาบสองคาบก็ได้ ตามจุดประสงค์จิตพิสัยแผนการจัดการเรียนรู้ที่แปดสิบเอ็ด อิๆๆๆๆ
ความตั้งใจ(ยากๆ)สิบเอ็ดข้อย่อย และสองข้อใหญ่ที่คุณหมอเล็กกรุณาแจกแจงมาโดยละเอียด แบบที่พี่แอมป์เองก็ยังนึกไม่ถึงนั้น เป็น"งาน"ที่ทำให้พี่แอมป์มีความสุขมากๆ(แม้ว่าจะเหนื่อยสุดชีวิต)ค่ะคุณหมอเล็ก พี่แอมป์ก็อธิบายไม่ถูกจริงๆว่าเพราะอะไร อาจเป็นเพราะได้มีโอกาสพูดและทำในสิ่งที่เราคิดมังคะ พอเราได้ทำอย่างใจคิดเราก็สบายอารมณ์ดีตลอดปีการศึกษา และคงเป็นโชคดีของพี่แอมป์ด้วยที่ได้อยู่ในที่ๆมีเพื่อนร่วมงานใจดี ยอมให้พี่แอมป์ฝึกทะลุ่มทะลุยจนนักศึกษาเวียนหัวตีลังกาไปทุกรุ่น ประสบการณ์ตรงเหล่านี้มีความเข้มข้นในใจเราจนทำให้อยากเขียนเพื่อเล่าสู่กันฟังกับคนที่มีความสุขที่จะทำในสิ่งเดียวกัน เขาจะได้ไม่ต้องเสียเวลาในการทำงานมากเหมือนเรา เพียงแต่ด้วยข้อจำกัดของพี่ ก็จะทำให้ผู้อ่านเสียเวลาในการอ่านแบบยืดยาว : )
พี่แอมป์คิดว่าผู้ที่เป็นครูต้องกล้าฝึกคน และต้องกล้ายอมรับกับคนที่เราฝึก ว่าเรามิใช่มนุษย์ที่สมบูรณ์พร้อม แต่เราพร้อมที่จะช่วยฝึกเขา เรียนรู้ร่วมกันไปกับเขา และฝึกทั้งเขาและเราให้เป็นมนุษย์ที่ดี และเข้าใกล้ความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ตรงนี้แหละค่ะคุณหมอเล็ก ที่พี่แอมป์ชอบที่สุด ความเป็นครูเอื้อให้เราฝึกคนและฝึกตนพร้อมๆกันไปได้ โดยที่เราไม่ต้องพูดว่า "ไม่พอใจ..ยินดีคืนเงิน" เพราะเราไม่ได้ทำเพื่อแลก แต่เราทำเพื่อให้
เราไม่ได้เอาเงินเป็นเครื่องแลกเปลี่ยน และไม่ได้เอา"ความพึงพอใจ"เป็นตัวชี้วัด ระบบคุณค่า และมาตรฐานคุณค่าที่เราตั้งใจสร้าง จึงยังคงคุณค่ากลางที่ตั้งอยู่อย่างสมดุลได้ ไม่เอนเอียงเฉียงแฉลบไปตามอารมณ์และความพึงพอใจของท่านเจ้าของนโยบายสายฟ้าแลบท่านใดๆ
และเราสามารถบอกอย่างสบายอารมณ์ได้ว่า "ไม่พอใจ..ยินดีฝึกใหม่" แปลว่าในการฝึกต้องแลกด้วยปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวตนเป็นๆของกันและกัน เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ เกิดคุณค่า เกิดความเชื่อมั่น และมั่นใจในคุณค่าที่เกิดขึ้น"ในตัวตนของคนผู้นั้นอย่างแท้จริง" อันนี้แหละจึงจะเป็นคุณค่าแท้ แบบที่เงินซื้อไม่ได้ ซึ่งโดยส่วนตัวแล้ว..พี่ชอบใจนัก
สุดท้ายนี้คอมเม้นต์ของพี่ก็ยาวเหยือยแบบจบไม่ลงปลงไม่ตกตามเคยค่ะ คุณหมอเล็ก : ) แต่ก็เข้าข้างตัวเองเช่นเคยว่าทุกท่านที่กรุณาแวะมาคุยด้วยจะทำใจได้แล้วกับคอมเม้นต์ที่กลายเป็นจดหมาย(ทุกที)ของพี่
พี่แอมป์ประทับใจกับประโยคท้ายของคุณหมอเล็กมากนะคะ ที่คุณหมอเล็กกล่าวอย่างมุ่งมั่นว่า "ดิฉันเองก็ปวารณาตัวแล้วเช่นกัน" : ) น่าชื่นใจแทนลูกศิษย์ที่จะได้เรียนกับคุณหมอเล็กที่สุดเลย
เพราะทุกข้อล้วนเป็นคุณสมบัติของผู้มีจิตใจดีทั้งสิ้น ครูที่มุ่งมั่นจะ "จะฝึกตนผ่านข้อหนึ่งใหญ่(11ข้อย่อย)" ได้นั้น ก็ย่อมจะทำให้ลูกศิษย์มั่นใจได้เป็นเบื้องต้น ว่าจะเป็นผู้มี"จิตใจดีงาม" และการได้มีโอกาสศึกษาเรียนรู้จากผู้มี"ใจงาม"นั้น ถือเป็นกุศลแห่งชีวิตแล้ว
...แบบที่เราได้เรียนรู้จากผู้มี"ใจงาม"หลายๆท่านในสังคมออนไลน์แห่งนี้ ..
ที่สุดของสุดท้ายนี้ พี่แอมป์ก็อยากเรียนด้วยความจริงใจว่าทั้งหมดที่กล่าวเป็นความรู้สึกที่อยากบอกอยากเล่าสู่กันฟังกับคุณหมอเล็ก โดยมิได้เจตนาจะอวดอ้างสรรพคุณใดๆ และพี่ก็เชื่อแบบเข้าข้างตัวเอง(อย่างหน้าตาเฉย)อีกว่าคุณหมอเล็กเข้าใจ แม้ว่าจะเมื่อยตาไปเล็กน้อย เมื่ออ่านมาจนถึงบรรทัดนี้
และถ้าพี่แอมป์ทำให้คุณหมอเล็กเมื่อยตาจริงๆ พี่ก็ต้องขออภัยมณีไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ : ) : ) : )
พี่แอมป์ คะ
ในเมื่อไม่สงวนสิทธิ์ใด ๆ
ขอคัดลอกไปทั้งหมดเลย เวลาเปิดอ่านเพื่อเตือนตน และให้ลูกอ่าน สะดวกยิ่งขึ้น
เรียนขออนุญาตนะคะ(ส่วนคอมเม้นท์ น่ะค่ะ)
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
*หมายเหตุ วันนี้มาแก้ไข ย้ายบันทึกมาไว้สมุด สนทนาวิสาสะ
แล้วทำให้คิดขึ้นได้ว่า สมุดเล่มนี้เปรียบเหมือน ห้องพูดคุยเล็ก ๆ ง่าย ๆ ใครอยากคุยต่อยอดอะไรก็เชิญได้เลยนะคะ
(และเลยเติมชื่อสร้อยให้สมุดนี้ด้วยว่า happy ba)
เหมือนอาจารย์ขจิต พี่นุช พี่แอมป์ คุณแผ่นดิน คุณโอ๋ พี่ศศินันท์ หมอมัทนา และใคร ๆ อีกหลายคนที่อยากไปเชิญชวนพูดคุย อาจเป็นบล็อกเกอร์รุ่นเก๋า หมายถึงเชี่ยวชาญ ชำนาญ หรือสมาชิกใหม่ก็ได้
คำเตือน โปรดระวัง สักวันคุณอาจจะโดนฉก ผลงาน(บันทึก) มาที่นี่ค่ะ
น้องเข้มแข็งแล้วนะคะ
ชูมากี่นิ้วคะ น้องแป๋ม ;P
เห็นภาพหนุ่มในเสื้อเขียวใส แล้วรอ ภาษาสวย ๆ ทุกครั้ง...ไม่ผิดหวัง...
เมื่อ อ. 03 มี.ค. 2552 @ 22:25
1163476 [ลบ] [แจ้งลบ]
งานของครู
บันทึกนี้อ่านแล้วใช้เวลาไตร่ตรองอยู่นานค่ะ
พี่แอมป์สื่อสาร ความคิด ความตั้งใจ คำมั่นสัญญา ความรักในตัวลูกศิษย์ ความรักในเพื่อนมนุษย์ และความหวังที่จะเห็น..สิ่งที่เขียนออกมานี้ เป็นจริง...ใช่มั้ยเอ่ย
ยากมาก ๆ นะคะ
1. ตั้งใจฝึกให้เป็นคนนิสัยดี เพียงข้อนี้ข้อเดียว มาดูนะคะ ว่าน้องเห็นความยากตั้งกี่ข้อ
และเมื่อผ่านข้อหนึ่งข้อใหญ่ ยังต้อง ฉลาด (พอ)ที่จะรู้เท่าทัน ความไม่ดี หรืออีกหลาย ๆ สิ่งที่ตรงข้ามกับข้างบน
เพื่อ มีภูมิคุ้มกัน ต่อความชั่ว
เพื่อให้มีภูมิคุ้มกันในการทำความดีอีกด้วย
...........
งานของครู ยากจริงหนอ
ข้อหนึ่งที่ว่านั่น
1.1 อยากให้เด็กๆมีจิตใจดีโดยเนื้อแท้
1.2 มีมารยาทอันดี
1.3 มีวุฒิภาวะ
1.4 อยากฝึกให้เป็นคนน่ารัก มีทั้งความเป็นมิตร และความเป็นกัลยาณมิตร
1.5 มีจิตใจอ่อนโยน เข้าใจคน รู้จักเห็นอกเห็นใจ
มีความละเอียดอ่อน และเห็นคุณค่าความเป็นมนุษย์ของผู้อื่น
1.6 ฝึกให้รู้จักกาละเทศะ รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน
1.7 รู้จักให้เกียรติผู้อื่น
1.8 ไม่เห็นแก่ตัว ไม่คิดเบียดเบียนผู้อื่น
1.9 มีความจริงใจ ไม่ทำดีหวังผล
1.10 ฝึกให้มีความอดทน มีความเพียรพยายาม
1.11 มีความเสียสละ และมีน้ำใจงาม