"นิยาม" ในการให้คำปรึกษา
หากมองเผินๆผ่านๆ..การให้คำปรึกษาอาจดูเหมือนเป็นเรื่องยาก...หรืออาจเป็นเรื่องง่าย แตกต่างกันไปตามการรับรู้ของแต่ละบุคคล หากแต่เมื่อเมียงมองกันอย่างจริงๆ จังๆ ก็คงไม่ยากเกินไปหากว่า "ใจ" นั้นอยากทำในบทบาทนี้อย่างแท้จริง
การให้คำปรึกษา ตามทัศนคติของดิฉันเอง มองว่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเกี่ยวข้องกับ "ใจ" อย่างมาก เพราะเป็น "กิจ" ที่เริ่มทำตั้งแต่ การเห็นอกเห็นใจ เข้าใจ และยอมรับ...ผู้ให้คำปรึกษามีทักษะในการฟัง อย่างเข้าใจ อย่างดีและลึกซึ้ง จนถึงมองลึกเข้าไปในเนื้อความแห่งปัญหาของผู้มารับคำปรึกษาได้ และสามารถตอบสนองต่อการก่อเกิดการช่วยเหลือให้ผู้มารับคำปรึกษาสามารถเปลี่ยนแปลงแนวคิดในการมองตน มองผู้อื่น และมองสิ่งรอบด้าน ไปจนถึงสามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของตนเองได้
อาจมองเห็นได้ว่า การให้คำปรึกษา นั้นค่อนข้างเต็มไปด้วยอารมณ์ ความรู้สึกที่แสดงออกถึงการมีบรรยากาศที่อบอุ่น และเป็นมิตรระหว่างผู้ให้คำปรึกษาและผู้มารับคำปรึกษา ซึ่งบรรยากาศที่เกิดขึ้นนี้ก่อให้เกิดความรู้สึกไว้วางใจต่อกัน และกล้าเปิดเผยต่อกันมากยิ่งขึ้น ทำให้ผู้มารับคำปรึกษารู้สึกผ่อนคลายและอยากเล่าถึงสิ่งที่ตนเองรู้สึก "ทุกข์" นั้นให้ฟัง
สิ่งที่ตามมาจากการที่ผู้มารับคำปรึกษาได้เล่าเรื่องราวที่ตนเองทุกข์แล้วนั้น คือ การมองเห็นปัญหา ยอมรับในปัญหาของตนเอง สามารถนำไปสู่การมองเห็นแนวทางในการแก้ไขปัญหานั้นได้ โดยไม่ใช่การชี้แนะหรือชักนำจากผู้ให้คำปรึกษาอย่างเดียว แต่หากเป็นการมองเห็นด้วยตนเองของ "ผู้มารับคำปรึกษา" หรือบางครั้งอาจเป็นความร่วมมือกันทั้งสองฝ่ายในการช่วยเหลือกัน ค้นหาแนวทาง โดยไม่เป็นการชี้นำหรือครอบงำกัน จากผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นนี้สิ่งที่น่าจะได้เพิ่มเติมมากยิ่งขึ้น คือ ผู้มารับคำปรึกษาสามารถนำแนวทางที่ได้ในการมองปัญหาของตนเองนี้ ไปใช้เมื่อเจอสถานการณ์ที่ทำให้ตนเองต้องเป็น"ทุกข์"..สามารถเผชิญและพา"ชีวิต"ตนเองผ่านพ้นไปได้
ความเห็น (4)
การให้คำปรึกษา เป็นการชี้แนะแนวทาง แต่มิใช่ชี้ให้ทำตาม ให้เขาได้เลือกแนวทาง และตัดสินใจ เพื่อแก้ไขปัญหาด้วยตัวของเขาเอง (ถูกใหมค่ะ)
ดีใจที่เจอบล็อกเกี่ยวกับ "counseling" เพราะกำลังทำเค้าโครงงานวิจัย และมีแนวโน้มจะไปเรียนต่อด้านนี้
คุณ"vij"
counseling หากบางค่ายจะแปลว่า "การปรึกษา" หากแต่โดยทั่วไป เรามักคุ้นเคยกับคำว่า การ"ให้"คำปรึกษา เหมือนกับเป็นการ "ให้" คำ...+ ปรึกษา แต่หากเมื่อพิจารณาให้ถ่องแท้ถึงกระบวนการที่ใช้ การ"ให้"ที่ว่าคงไม่ใช่เป็นเพียงแค่การให้ "คำ" + ปรึกษา หากแต่เป็นการให้ที่"ใจ" ให้ความใส่ใจ ให้ความเข้าใจ ให้การยอมรับในสิ่งที่เป็น...ทั้งตัวตนและปัญหา...ของ"มนุษย์"คนหนึ่ง...ดังนั้น การมาพบเจอของคนสองคน หรือของคนๆหนึ่งกับคนอีกกลุ่มหนึ่ง มาพบเจอและ"ให้"..ความร่วมมือกันและกัน เพื่อร่วมแก้...บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต ด้วยความจริงใจ และภายใต้ความรับผิดชอบที่มี"ให้"แก่กันและกัน
ขอบคุณมากสำหรับ "บล็อกดี ๆ" และการให้รายเอียดเพิ่มเติมเพื่อเติมเต็ม
Dr.Ka-poom
คุณ"vij"
แหม!(เขิลๆ)...ไม่ใช่ครูดีอะไรหรอกคะ...ลปรร.กันดีกว่านะคะ
อาจารย์วิจิตรา...ก็ใช่ย่อยเสียเมื่อไหร่...แอบย่องไปอ่าน
Blog ของอาจารย์หลายครั้ง...หลายคราหากแต่ไม่ทิ้งรอย...
มีอะไรให้เรียนรู้...มากมายจากเรื่องเล่า...ที่เล่าจาก"ใจ"จริงๆ
ยิ้มๆๆ