การดูงานและแลกเปลี่ยนเรียนรู้...จังหวัดตราด (2)

            เริ่มวันที่สอง  คือ  วันที่ 18 มีนาคม  49  อาหารที่ทางรีสอร์ทต้อนรับมันอร่อยดีนะ  แต่อิ่มแป๊บเดียว  เพราะ  มันไม่อิ่มเหมือนข้าวเหนียวบ้านเรา  แต่ก็ประทับใจนะ  เมื่อถึงเวลาที่เข้าห้องประชุมก็ประทับใจอีกแล้ว  ห้องประชุมใหญ่โอ่โถง  แต่วิชาการมากไป  แต่ทีมจัดการก็แก้ไขโดยการจัดห้องประชุมให้เป็นกันเองมากขึ้น  เปลี่ยนบรรยากาศใหม่อีก  รู้สึกว่าชีวิตจะมีรสชาติดี  ความจริงการสัมมนาครั้งนี้เราตั้งใจไว้แล้วว่าเราจะเก็บเกี่ยวความรู้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้  ลืมไป! ก่อนที่เราจะเข้าห้องประชุม  เราได้รับแจกเอกสารก็เจอสิ่งที่ประหลาดใจว่า  ความรู้สึกที่เราได้ถ่ายทอดออกมา  ทางทีมกลางได้ซีร๊อกซ์แจกให้ผู้เข้าร่วมสัมมนาได้อ่าน  ตอนแรกก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเรากับผู้ร่วมงานเขียน  แต่รู้ว่ามาจากกองทุนไหน  ชุมชนไหน  สิ่งที่เราเขียนออกมาเป็นความรู้สึกจากใจจริงนะ  พอเราเขียนออกมารู้สึกว่ามีเพื่อนร่วมขบวนการ  มีความรู้สึกเหมือนกับที่เรารู้สึก  ถามว่าเราดีใจไหมกับการได้ถ่ายทอดความรู้สึก  ดีใจส่วนหนึ่ง  อีกด้านหนึ่งเหมือนกับเราท้อแท้กับการทำงานหรือเปล่า  บ่นเรื่องที่ตัวเองชอบร้องไห้กับงานนี้อีกแล้ว  ต่อไปนี้เราจะทำงานโดยมีสติในการทำงาน  โดยจะขับเคลื่อนที่จะช่วยเหลือชุมชนอื่นให้ได้มากที่สุดและสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชน 
            สิ่งที่เราประทับใจอีกอย่างหนึ่ง คือ  คำพูดของพี่อาคมและพี่จำรัสที่เป็นลูกศิษย์ของพระอาจารย์สุบิน  รู้สึกว่าพี่จะรู้  เข้าใจความรู้สึก  ความเป็นอยู่  และวิถีชีวิตของชุมชน  ชอบพี่ทั้งสองคนที่มีอุดมการณ์เหมือนกับเราเลยนะที่ทำงานโดยไม่หวังผลตอบแทนให้กับตนเอง  แต่หวังให้เกิดความสำเร็จของชุมชน  วันที่ 18 มีนาคม  เป็นวันที่เราประทับใจกับสิ่งที่จังหวัดตราดได้เล่าประสบการณ์ของจังหวัดตราดที่ทำงานประสบความสำเร็จส่วนหนึ่ง  พอตอนเย็นพวกเราได้ไปทำบุญปล่อยปลาอีกยิ่งทำให้เรามีกำลังใจในการทำงานให้กับชุมชนมากขึ้นอีก  วันนั้นเราอธิษฐานก่อนจะปล่อยปลาว่า  สิ่งที่เราเห็นในตัวปลา  เราจะทำงานให้บรรลุตามตัวปลาที่ทาง สกว.เป็นผู้วาดตัวปลานั้นขึ้นมา  มันคงไม่เหมือนปลาที่เราปล่อย  เพราะว่า  ปลาที่เราปล่อยมันไม่ใช่ปล่อยลงในกระแสน้ำ  แต่ปล่อยลงในสระ  บางครั้งก็มีอาหารกิน  แต่ปลาที่แหวกว่ายในกระแสน้ำที่คุณภีมวาดขึ้นมามันเป็นปลาที่มีอุปสรรคมาก  แต่ถ้าปลาตัวนั้นแข็งแรงมันก็คงจะแหวกว่าย  ฝ่าฟันอุปสรรคได้  เรามองรูปที่อาจารย์ตุ้มวาด  คนมองไปภูเขาลูกหนึ่งนั้นมันมองกันคนละส่วน  ใช่เหมือนที่อาจารย์พูด  เพราะ  เราชอบมองในสิ่งที่ใกล้ตัวเราก่อน  คือ  ทางที่เราจะเดินไปอย่างระมัดระวังเพื่อให้ไปถึงยอดเขาลูกนั้น  ฉะนั้น  ทางที่เราจะเดินไปนั้นมันอาจไม่ใช่ทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ  เหมือนที่เราเดินทางไปที่เกาะช้าง  เมื่อลงเรือถึงเกาะช้างเราก็เหมารถเท็กซี่เพื่อไปเที่ยวบนเขานั้น  สอบถามราคาแล้ว 800 บาท/คัน  เราคิดว่ามันแพงนะ  พอเราขึ้นรถแล้วคนขับก็พาเราไปที่หาดทรายขาว  ระยะทางที่ขึ้นไปมันเป็นทางขึ้นที่น่ากลัวมากแต่คนขับเก่งนะ  เป็นผู้หญิงด้วย  แต่สามารถพาพวกเราไปจนถึงที่หมาย  จุดแรก  คือ  หาดทรายขาว  เป็นหาดทรายที่สวยมาก  และบรรยากาศดีเป็นที่ประทับใจ  เราขึ้นรถกลับ  เราได้คุยกับเพื่อนร่วมคณะว่าค่ารถแค่นี้น้อยไปนะเพราะมันเป็นการเดินทางที่คุ้มค่ามาก  ฉะนั้น  สิ่งที่เราทำงานก็เปรียบเสมือนเส้นทางที่เราไปเที่ยว  เพราะว่ากว่าจะเป็นภาพแบบนี้มันต้องใช้เวลาและความพยายาม  ความอดทนอย่างสูง  เหมือนกับเดินทางอย่างมีสติแล้วสิ่งที่เราจะได้รับกลับมามันคงจะคุ้มค่ากับสิ่งที่เรารอคอย
            เมื่อเราได้ไปฟังเทศน์ที่พระสุบินได้อบรมสั่งสอนให้เราได้รู้  ทำให้เราได้คิดอะไรอีกหลายอย่าง  สิ่งที่เราปฏิบัติมันเป็นสิ่งที่พระสุบินพูดถึง  วันนั้นมีการนั่งสมาธิด้วย  สิ่งนี้เราปฏิบัติอยู่แล้วเพราะเราชอบฝึกจิตตนเองให้สงบ  ให้เย็น  ให้เป็นอะไรได้หลายๆอย่าง