กำลังใจ...ที่"คน"มีให้กัน

       วันนี้เป็น"วันการเมือง"อีกวันหนึ่ง ที่ดูเงียบๆ ไม่คึกคัก..ดิฉันนั่งทำงานที่บ้าน คิดถึงเพื่อนที่รักคนดีคนหนึ่ง ที่คอยเป็นห่วงเป็นใยกัน และคอยเผื่อแผ่ "ความห่วงใย และกำลังใจ" ให้คนอื่นเสมอ โดยที่คนนั้นรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว เพื่อนที่รักคนดีคนหนึ่งนี้ มักเก็บตัวเงียบหากเมื่อมีเรื่องต้องครุ่นคิด และหนักหน่วง แต่ด้วยพลังที่เคยมีให้คนอื่นเสมอ ในยามที่ทุกข์ท้อนี้ก็ได้รับพลังดังกล่าวนี้กลับมา "คิดถึง" คำนี้เคยมีการพูดกันมากในบันทึกของ "คุณชายขอบ" และรู้สึกเป็นห่วง อยากให้เพื่อนและใครทุกคนที่มีความทุกข์ท้ออยู่ ณ ตอนนี้ได้รับกำลังใจ หากแม้มองไม่เห็นว่ามีใครคอยมอบให้ แต่ก็อยากให้เริ่มจากการให้ "กำลังใจ" แก่ตนเอง

 

กำลังใจ

หากยามใดที่ทุกข์ท้อ
สิ่งที่กู้กลับคืนได้
คือ กำลังใจ
กำลังใจ นำสู่การก่อเกิด "พลังใจ"
เรา..มักลืม..
มองกันยามมีทุกข์
แม้บางครั้ง "ห่วงใย"
ก็เลือกที่จะไม่แสดงออก
หากแต่เมื่อได้แสดงออกมา..บ้าง
คนที่ทุกข์นั้น...ก็อาจรับได้
และ
ก่อเกิด "พลังใจ" อย่างยิ่งใหญ่

โปรด...หันมอง
และมอบให้ "กำลังใจ"..แม้น้อยนิด
ให้แก่กันและกัน
เพื่อการดำรงอยู่ "ชีวิต"
ที่ไม่แย่จนเกินไป

 

 

 

[ชายขอบ]

     ขอบคุณมากสำหรับทุกสิ่งที่มีให้ไม่ว่ายามใด ขอบคุณครับ แม้จะเหนื่อยสักเท่าใดก็จะลุกขึ้นเพื่อเดินต่อ เพื่อทุกคนและเพื่อ...เรา(เอง)

[Dr.Ka-poom]

กำลังใจมีให้เพื่อทุกคน..ลุกคน และเดินต่อ...

[ไร้นาม]

กำลังใจอย่าให้จนหนักเกินไป คนรับจะหนักใจ

แค่สบตาก็พอ

 

[คนข้างนอก]

              " ดอกไม้จากใจ..ให้กับคนเดินทาง "

ดอกแก้ว..งามเพริศแพร้ว                สวย..ขาวสดใส

             กลางกลีบอ่อน                ซ่อนหวงความห่วงใย

             คือ ดอกไม้จากหัวใจ         ให้คนจร

ท้อแท้... ฤาเหนื่อยอ่อน                  ฤาแสนเหงา ?

            จะเป็นเพื่อน                     บนทางผ่านให้นานเนาว์

            ลบรอยเศร้า                     บนเส้นทางอันกว้างไกล

ดอกแก้ว..งามเพริศแพร้ว                สวย..ขาวสดใส

             กลีบดอกแก้ว                  อรชรอ่อนละมัย               

 

            ซุกซ่อนความห่วงใย         อยู่ยืนยง..

                

[ชายขอบ]

     ได้อ่าน "ดอกไม้จากใจ..ให้กับคนเดินทาง" แล้วครับ ขอบคุณผู้ให้จริง ๆ ครับ

[Dr.Ka-poom]

หวังว่า..บันทึกนี้คงมีใคร..get อะไรไปได้ไม่มากก็น้อย
หากแม้อาจหนักไป..อาจต้องถอย..กันคนละก้าวทิ้งระยะห่างอันเหมาะสม...
เพื่อย้อนมอง..และก้าวต่อ

ขอบคุณทุกท่านที่มา ลปรร.