แม่สอนไว้

แม่อยากให้เราหัดทำบุญตั้งแต่เด็กจะได้ติดเป็นนิสัย

ช่วงวันหยุดสงกรานต์เรากลับ กทม.ไปทำบุญกับพี่ชาย น้องชายและหลานๆ ให้พ่อกับแม่
ที่ปทุมธานีที่ไว้กระดูกพ่อและแม่  ทำให้เราคิดถึงตอนเป็นเด็ก  
        เมื่อเรายังเด็กมีหน้าที่ใส่บาตรกับน้องชาย  เราคิดว่าแม่คงไม่อยากให้เราเป็นด็กนอนตื่นสาย
เลยมอบหน้าที่นี้ให้  แต่แม่บอกว่า แม่อยากให้เราได้หัดทำบุญตั้งแต่เด็กๆ จะได้ติดเป็นนิสัย
ตอนเด็กเราเรียนโรงเรียนใกล้บ้าน  พอโรงเรียนเลิกก็กลับบ้าน ไม่ต้องไปเรียนพิเศษ
มีเวลาได้เล่นเยอะดี  ที่ชอบเล่นกันก็มี เล่นซ่อนหา วิ่งไล่จับ  หลับตาควาน  ลิงชิงหลัก  ขี่ม้าส่งเมือง หว่งเชลย  เล่นกับเพื่อนๆพี่ๆและน้องไปเล่นกันที่สนามใหญ่ไม่ไกลจากบ้าน   บางครั้งเล่นกันสนุกมากจนมืดค่ำ  แม่ต้องถือไม้เรียวมาตามกลับบ้าน  อาบน้ำกินข้าวเสร็จแล้วเตรียมตัวเข้านอน  เรานอนตอน 2 ทุ่ม เพราะไม่มี TV ให้ดู,ไม่มีเกมส์กด comp ให้เล่น 

   แม่สอนให้ไหว้พระสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน แม่บอกว่าคุณพระคุณเจ้าจะได้คุ้มครองเรา ให้เราหลับสบาย ไม่ฝันร้าย ตื่นเช้าไม่ง่วงงัวเงีย เราต้องตื่นก่อนสว่าง  ล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็มายืนคอยพระที่ระเบียงหน้าบ้าน  แม่จะเตรียมข้าวสวยใส่ถ้วย  2 ใบ  ไข่ดาว 2  ฟอง ใส่เหมือนกันทุกวันจนพระจำได้ไม่เคยเปลี่ยนเลย  พระมา 2 รูป พร้อมกับเด็กวัด 1 คนหิ้วปิ่นโตมา 2 เถา  เรากับน้องชายใส่ข้าวในบาตรพระคนละองค์  ส่วนไข่ดาวเอาให้เด็กวัดใส่ปิ่นโต ใส่บาตรเส็จก็มาอาบน้ำ กินข้าว เตรียมตัวไปโรงเรียน
          เราได้ทำหน้าที่นี้นานพอควร เมื่อเราย้ายโรงเรียนต้องขึ้นรถไปเรียน   เราก็ไม่ได้ใส่บาตรตอนเช้าอีกเลย   จนกระทั่ง.............เรามาอยู่ มอ.นี่แหละที่มีเหตุเอื้ออำนวยให้เราได้มีโอกาส  ใส่บาตรตอนเช้าอีกครั้ง    ถึงแม้ตอนนี้........เราจะเป็นลูกกำพร้าแล้วก็ตาม เราคิดว่าแม่และพ่อต้องดีใจที่เรายังคงทำหน้าที่นี้ต่อไป      และไม่ลืมทำสิ่งดีๆที่แม่เคยสอนไว้ 
 

 

 

[ต่ายเอง]

   แม่ก็สอนให้เป็นเด็กเรียบร้อย  (แต่ก็ได้ไม่มาก) เป็นคนดี (อันนี้พอทำได้) ทุกครั้งที่โทรศัพท์หาแม่ แม่มักจะจบด้วยประโยคที่ว่า "โชคดีนะลูก" อยากบอกว่ารักแม่เสมอ ถึงแม้บางครั้งอาจจะขัดคอบ้าง ตามประสาเด็กแนว