จี้ใจได้แง่คิด เรื่อง "บรรยากาศการประชุม"

การประชุมที่ไม่มีการระดมพลังสมองของสมาชิกอย่างทั่วถึงนั้น ผลการประชุมจะได้แต่สามัญสำนึกที่เป็นความรู้สึกของคนไม่กี่คน ที่ไม่เกิดความสร้างสรรค์แต่อย่างใด

 ผมเคยได้ฟังคุณหมอท่านหนึ่งเล่าประสบการณ์ตรงของท่านให้ฟังว่า วันหนึ่งท่านได้รับเชิญจากบริษัทมีชื่อแห่งหนึ่งให้เข้าร่วมประชุมในฐานะที่ปรึกษาของบริษัท โดยมีระเบียบวาระที่สำคัญจะต้องพิจารณา คือ การกำหนดคุณสมบัติของพนักงานบริษัทที่จะรับเข้ามาใหม่

      เมื่อถึงวันเวลาประชุมปรากฎว่า มีกรรมการระดับอาวุโสของบริษัทเข้าร่วมประชุม ประมาณ 30 คน ภายในห้องที่ปรับอากาศเย็นฉ่ำ มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน อาหารการกินเพียบ

       บรรยากาศการประชุมเริ่มจาก ระเบียบวาระที่ 1 เรื่องประธานแจ้งให้ที่ประชุมทราบ ผสมกับมีผู้อภิปรายสอดแทรก ใช้เวลาร่วมชั่วโมง จากนั้นก็มีการรับรองรายงานการประชุมครั้งที่แล้ว โดยใช้เวลากับการแก้ถ้อยคำที่พิมพ์ผิดเป็นส่วนใหญ่ แล้วมีผู้อภิปรายเรื่องสืบเนื่องไปในตัว

       สำหรับระเบียบวาระที่สำคัญคือ เรื่องเสนอเพื่อพิจารณาเกี่ยวกับการกำหนดคุณสมบัติของพนักงานบริษัทที่จะรับเข้ามาใหม่นั้นกลับใช้เวลาไม่มากนัก เริ่มจากประธานกล่าวนำ แล้วให้ที่ประชุมแสดงความคิดเห็น ปรากฎว่ามีผู้อภิปรายเพียง 2-3 คน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้ที่ชอบพูดและมีอิทธิพลในที่ประชุมอยู่แล้ว จากนั้นประธานก็อภิปรายเสริมและกล้อมแกล้มสรุปเป็นมติที่ประชุมว่า พนักงานที่บริษัทจะรับเข้ามาใหม่นั้นต้องมีคุณสมบัติ 3 ประการ คือ "ขยัน ซื่อสัตย์และรับผิดชอบ"

        คุณหมอรู้สึกคลางแคลงใจในผลการประชุมครั้งนี้ว่าคุ้มค่ากับเวลาและค่าใช้จ่ายที่เสียไปหรือไม่  เมื่อกลับถึงบ้านคุณหมอจึงเรียกลูกชายวัย 11 ปีมาถาม

     "ไอ้หนู.. พ่อถามอะไรเอ็งหน่อยเถอะ สมมติว่าเอ็งเป็นเจ้าของบริษัทแห่งหนึ่ง เอ็งจะรับพนักงานที่มีคุณสมบัติอย่างไรเข้าทำงานในบริษัทของเอ็ง"

       "จะยากอะไรล่ะพ่อ ก็หาคนที่ขยัน ซื่อสัตย์ และรับผิดชอบ ซีพ่อ"

     ลูกชายคุณหมอวัย11 ปี ตอบแทบจะไม่ต้องคิด ใช้เวลาเพียงไม่ถึงนาทีก็ได้ผลเท่ากับผู้ใหญ่ 30 คน ใช้เวลาประชุมตั้งครึ่งวัน

      

****************