วันนี้ได้มาเจอกฏเกณฑ์มากมาย...เพิ่มขึ้นในอีกหนึ่ง"กิจกรรม"ชีวิต...ที่"ตน"ได้ทำ...คือเรื่อง "การเขียนบันทึก" พบว่า โห! การเขียนบันทึกที่"ตน" ทำมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่ที่เริ่มอ่านออกเขียนได้นี่..ที่พ่อ-แม่ ปลูกฝังให้ "เขียน" ต้องมีกฏเกณฑ์มากมายขนาดนี้เชียวเหรอ..นึกว่า "การบันทึก"..คือ สิ่งที่เราอยากบันทึก..เพื่อเตือน"ตน"..ไม่ว่าจะเป็น เรื่อง อารมณ์ ความคิด ความรู้สึก หรือแม้แต่ความรู้ต่างๆ..ที่เราอยากบอกเล่า..สำหรับเรา..เมื่อเงื่อนเวลาผ่านไป..เราอาจหยิบกลับมาอ่านในสิ่งที่เราได้บันทึกไว้...แต่
เมื่อได้มาอ่านพบ "เขียนบันทึกอย่างไรให้น่าอ่าน"...ตกใจคะ...เพราะปกติก็มักจะมีใครๆ มาให้...คำชมบ่อยๆ คะว่า Dr.Ka-Poom เขียนอะไรอ่านยากจัง...ไม่รู้เรื่องบ้างคะ...แต่ "ตน"..ก็บอกตนคะว่า "อ่อ! นี่คือบันทึกส่วนตัวที่ไม่ส่วนตัวคะ"...ส่วนตัวคือ..เขียนบอกเล่าเรื่องราวที่ "ตน" get ที่อยาก...จะเขียน แต่ที่ไม่ส่วนตัวเพราะ...บันทึกเล่มนี้ online ใน Blog ก็แค่นั้นเอง..แต่ด้วยตัวเนื้อในก็ไม่ได้ต่างๆ จากอะไร..ที่เคยเขียนไว้ในสมุดบันทึกส่วนตัว และที่สำคัญเคยได้เข้าไปอ่านเจอในบันทึกหนึ่ง เรื่อง KM (แนวปฏิบัติ) วันละคำ: 27(2). บล๊อก ของอาจารย์หมอวิจารณ์ ก็ก่อเกิดความสบายใจที่อยากจะมาร่วม...ลปรร. ในเวทีเสมือนแห่งนี้
แต่เมื่อมาถึง..ณ ตอนนี้คิดว่า "ตน" มาผิดที่ผิดทางหรือเปล่า...นึกและคิด..วนไปวนมา..ว่าจริงๆ แล้ว Blog GotoKnow.org เป็นที่ที่เราควรมา "ร่วม" ด้วยหรือไม่..กังวลคะ..และนึกถึง "คนไทย"..คนอื่นๆ ที่อยากเขียนบันทึกในสังคมนี้บ้าง..แต่ไม่กล้าเขียน เพราะเกร็งว่ากลัวจะเขียน "ผิด" และส่วนตัวดิฉันก็บอกไปว่า เขียนไปเถอะ..ก็เป็นบันทึกนี่..จะเขียนอะไรก็ได้..แต่ขอให้เป็นเชิงบวกเท่านั้น..เอง แต่ พอถึง ณ ตอนนี้..กลับไปทบทวนหลายๆ อย่าง ใน Blog GotoKnow.org ที่ว่าเป้าประสงค์เพื่ออะไร...และต้องทำอย่างไร...มีรางวัลอะไร..สิ่งที่ดูเหมือนไม่น่าจะเป็นกฏเกณฑ์...แต่กลับกลายเป็นกฏเกณฑ์ที่น่าอึดอัด...อะไรเช่นนี้...
หากอะไรที่เป็นอิสระ...แต่อยู่ภายใต้ขอบเขตที่ไม่เบียดเบียนใครทั้ง กาย วาจา และใจ..ก็น่าจะดีนะคะ..เพราะจะได้ก่อเกิด..ความ"รังคสรรค์"..ให้เกิดขึ้นได้อย่างมากมาย...ใน "ตน" ครอบครัว ชุมชน สังคมและประเทศชาติ"ไทย"...
ปล. บันทึกนี้หาใช่..เป็นการระบาย "ทุกข์" ใดใดไม่ แต่หากเป็นการบันทึก...เพื่อเตือน"ตน" ในสิ่งที่ตน "คิด"..เมื่อห้วงเวลาผ่านมา...กลับมาอ่านอีกครั้ง จะได้นึก"ตน"..ได้ว่า ณ ห้วงเวลานี้ "ตน"..คิด..และ "รู้สึก"...อย่างไร...เพราะเรื่องเดิม แต่ต่าง ณ เงื่อนเวลา...อาจไม่เหมือน "เดิม"ได้
อิสระ......เสรี
พลี.....ที่จะทำ
นำ.....การพัฒนา
พา.... ต(ฅ)น....พ้น.....มายา
เวลา.....พา....ผ่านไกล
สายใย.....ไทยเจริญ
งง..และมึนตึ๊บ
เข้าไปอ่าน "บันทึก" และความเห็นที่คุณชายขอบ ทำ linkไว้..
อ่านไป-อ่านมา .."งง"...
เลยคิดคำหนึ่ง...ออกมาได้ว่า.."ช่างเขาเถอะ"
เราเป็นเรา..เรารู้ตัวเรา...ดีที่สุด
เรารู้ว่า เราทำอะไร..คิดอะไร...
และทำอย่างไร...ก็เป็นพอ..แล้ว
จึงเขียนเมื่อ get และ get ที่อยากจะเขียน แค่นั้น!
ท่านอาจารย์หมอ
JJ
อิสระคะ..อิสระ...
อิสระ..ที่อยากจะคิด พูด อ่าน เขียน
และไม่นอกรีต...มาก
นั่นก่อเกิดการพัฒนา...แน่นอนคะ
สไตล์เดิมดีแล้วครับ^_^
จะเป่ากระหม่อมให้อีก ...ก็เกรงใจ...ไม่สนิทสนมมากพอ...และก็ไม่คิดจะมี...(..) เพิ่ม เพราะเป่ากระหม่อมใครทีไร เป็นเรื่องทุกที
เขียนเมื่ออยากเขียน...ดีกว่าเขียนเพราะจำใจเขียน
คุณดอกหญ้า
คลายอึดอัด...คลายอึดอัด...นะคะ
เราจะได้มอง...เห็นอิสระภาพกันเสียที
คุณชายขอบ...คุณไร้นาม
แหม..หากเป่ากระหม่อม..แล้วหาย
"งง"
ก็ยินดี..ให้เป่านะคะ...
เป่าแล้ว "ก่อ"...เกิดปัญญา..นี่ดีจัง
คุณ "ปฏิภาคย์"
สั้นๆ..แต่เป็นกำลังใจดีมากเลยคะ
คุณDr.Ka-poom
เจอมิตรภาพที่อบอุ่น หายอึดอัดแล้วค่ะ
ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจ
คุณดอกหญ้า
โลกแห่งไซเบอร์เนต..คนมักไม่เชื่อเรื่อง "มิตรภาพ"
หากแต่ดิฉันเชื่อ..ในสิ่งที่พบ..และสัมผัสได้
ขอบคุณที่..ร่วม"มิตรภาพ"..เสมอมา
ผมชื่ออาร็ม ทุกวันทำงาน ผมยากพูด อะไรทีมีความมายผมรัก เมีย ผมมากเละลูกสาว ทุกวันนี่ผมยาก กลับบ้านไปหาลูกเมียผมจัยจะขาด ค้าบ
คืนนี้ผมได้พูดอะไรทีผมยากพูดมานาน