รำลึกพระคุณครู
ครูคนดีในดวงใจใครเล่ารู้
ศิษย์ซึ้งอยู่ภูมิใจท่านได้สอน
ให้ความรู้เมตตาทุกบทตอน
เอื้ออาทรศิษย์รักจากใจจริง
จึงระลึกพระคุณครูผู้สอนสั่ง
ท่านเปรียบดั่งเทียนทองส่องทุกสิ่ง
ให้รู้แจ้งชีวิตคิดประวิง
ศิษย์รักยิ่งครูดีที่ดวงมาลย์
รอยไม้เรียวเตือนย้ำจำได้มั่น
นึกถึงวันเริ่มเรียนหัดเขียนอ่าน
มีคุณครูดูแลแผ่เจือจาน
แถมการบ้านให้ด้วยช่วยเหลือเรา
ถึงวันนี้จึงซึ้งค่าคำสอนนะ
จึ่งมิละคิดถึงครูคนเก่า
ครูสอนให้ลูกศิษย์รู้หนักเบา
ศิษย์จึงก้าวเพราะมีครูเคี่ยวเข็ญทาง
ณ วันนี้ย้อนจิตคิดคนึง
รำลึกถึงพระคุณครูพระผู้สร้าง
จิตนบน้อมมั่นบูชามิจืดจาง
ดอกไม้วางกราบไหว้ใจชิ่นชู
คิดถึงบ้านคิดถึงโรงเรียนเก่า
ความสุขเราในวัยเด็กยังฝังอยู่
ความเมตตากรุณาของคุณครู
ลูกศิษย์รู้ครูคนดีที่ห่วงใย
เพราะมีครูผู้ให้ใฝ่ทางดี
ศิษย์ทั้งหลายจึงมีวันนี้ได้
กราบแทบเท้าคุณครูด้วยดวงใจ
ร้อยมาลัยรจนาบูชาครู
ความเห็น (8)
ไปหัวเราะยามเช้ากับน้องรัชนี สุวรรณเกษร ดีไหมคะ
ขอบคุณที่นึกถึงคุณครูค่ะ
มาร่วมกันอวยพรคุณครูทุกท่านให้มีสุขภาพแข็งแรง ทั้ง กาย และใจ
มาช่วยกันเติมพลังใจให้กับคุณครูทุกท่าน
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ชอบมากเลยค่ะ คำประพันธ์ที่เขียนถึง พระคุณครู อ่าน ไม่เคยเบื่อเลยค่ะ
- ช่วยกรุณาเขียน ป้ายสำคัญว่า ...คำประพันธ์ นะคะ จะได้อยู่ด้วยกันนะคะ หาง่ายด้วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ มีความสุขมากๆ นะคะ
ไพเราะมากครับ ครูเก็จถะหวา
อย่างไรวันครูนี้ ผมก็ขอให้ครูมีความสุข สดชื่น และสมหวังน่ะครับ
ขอกราบคุณครูทุกท่านด้วยดวงใจครับ
ขอครูเก็จถะหวา จงเป็นแม่พิมพ์ที่ดีของละอ่อนน้อย ช่วยสืบทอดกวีไทยให้อยู่ชั่วฟ้าดิน
มีความสุขในวันครูครับ
แล้วน้อมกาย วาจาใจ ใสบริสุทธิ์
อ้างพระพุทธ ยึดพระธรรม คำสั่งสอน
สังฆานุภาพ ซึมซาบ อาบกาพย์กลอน
น้อมนำพร บูชา คุณค่าครู
ช่อดอกเข็ม ดอกมะเขือ เจือหญ้าแพรก
จัดจำแนก เป็นพานคู่ ดูงามหรู
พร้อมธูปเทียน เจียรแต่งมา บูชาครู
ผู้รอบรู้ และสอนสั่ง อย่างตั้งใจ
มวลศิษย์พร้อม น้อมใจกาย มาไหว้กราบ
ใบหน้าอาบ รอยยิ้มย่อง สุดผ่องใส
หวังทดแทน พระคุณดั่ง ที่ตั้งใจ
ร้อยถ้อยคำ ต่างมาลัย ให้คุณครู
ให้อายุ ยืนนาน ชั่วกาลกัปป์
มีสินทรัพย์ เงินทอง เนืองนองอยู่
นึกจะใช้ ก็ไหลหลั่ง มาพรั่งพรู
มีพลัง ยืนหยัดสู้ อยู่ทุกวัน
หากมีทุกข์ ให้คลายทุกข์ ที่รุกเร้า
หมดโศกเศร้า สิ้นทุกข์ มีสุขสันต์
เป็นเทียนส่อง นำทางศิษย์ นิจนิรันดร์
เป็นมิ่งขวัญ ศิษย์ ทอ วอ สืบต่อไป
ฝากไว้พิจารณา
ผิวอ่อนอ่อนของหนูครูรู้ไหม
เต็มไปด้วยรอยไม้ไผ่รอยไม้หวาย
ตีให้เจ็บเหน็บให้จำซ้ำให้ตาย
หนูโชคร้ายเกิดมาผิดเป็นศิษย์ครู
สวัสดีค่ะพี่เก็จ มาอ่านกลอน ... เราทุกคนล้วนมีครู ทำอะไรก็นึกถึงครูท่านไว้ จะได้ดี