ครั้งหนึ่ง...ในพม่า น่าระทึก ตอนที่ 1

ประสบการณ์ระทึกขวัญ...อันสุดยอด

พม่า...ประเทศที่ติดกับไทยแลนด์แดนสยาม และติดชายแดนซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงเรียนอันอบอุ่นของเรา วันนี้ระหว่างที่กำลังวุ่นอยู่กับงานกองโต น้องที่โรงเรียนก็วิ่งกระหืดกระหอบพร้อมกับความน่าตื่นเต้นที่มาพร้อมกัน น้องชวนเราไปเที่ยวพม่า ว้าว!น่าสนุกที่สุด หยุดทำงานทันที่เตรียมตัวท่องเที่ยวอีกแล้ว เราขึ้นรถปิ๊กอัพพร้อมกับนั่งไปกับกระบะท้าย ไปแวะที่ฐาน ตชด.เพื่อไต่ถามถึงความปลอดภัยว่าน่าไปมากน้อยแค่ไหนเพราะสถานการณ์ขณะนี้ค่อนข้างน่าเป็นห่วง ได้ข่าวว่ามีกะเหรี่ยงเข้ามาแล้วโดนพวกพม่าดักฆ่า...บรื๋ออออ...น่าเสียว แต่ว่ามีชาวบ้านที่เป็นพม่าที่อพยพมาอยู่ที่ไทยและก้อผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ไปกับเราด้วยก็รู้สึกอุ่นใจมาหน่อยนึง แล้วเราก้อได้เหยียบย่างสู่ประเทศพม่า โอ้โห!ทางสุดยอด ขรุขระ กิ่งไผ่ที่ล้มระเกะระกะ ดอกหญ้าระริกไหวล้อลม แล้วเราก้อได้เจอกับทหารพม่าถือปืนยืนจังก้ายืนทำหน้าบอกบุญไม่รับ ฮือฮือ...อยากจะร้องไห้ กลัวก้อกลัว คุยกันก้อไม่รู้เรื่องดีที่มีล่ามมาด้วย เขาไม่ให้เราเข้าประเทศเพราะเหตุผลบางประการ ระหว่างนั้นเขาก้อเดินดูไปรอบๆรถสายตาสอดแทรกกวาดไปทั่ว ใจเราก้อคิดว่าเขาจะทำอะไรเรารึเปล่านะ จะได้กลับไปบ้านอีกมั้ย จะตายอยู่ที่นี่หรือเปล่าก้อไม่รู้ แทบอยากจะกลับซะตอนนั้นเลย แต่คนที่มาด้วยกันเขาอยากจะไปต่อ พี่ตำรวจก้อเลยพาไปที่ฐานของตำรวจพม่า ไม่อยากจะเข้าไปดูเลย ทำไมน่ะเหรอ ก้อแต่งกายไม่ค่อยสุภาพ นุ่งกางเกงขาสั้นเข้าไปน่ะซิ จะรออยู่ที่รถเพื่อนก้อบอกว่าไม่ปลอดภัย เข้าไปด้วยกันดีกว่า เลยช่วยกันเอาเสื้อแขนยาวมาผูกทำเป็นกระโปรงกันใหญ่เลย เฮ้อ...วันนี้ขอเล่าแค่นี้ก่อนนะ แล้วจะมาเล่าให้ฟังต่อนะยังมีอีกเยอะเลย

[ดอกหญ้า]

มาทำให้ชวนติดตามแล้วก็จากไป
กำลังลุ้น แล้วมาเล่าต่อนะ

[ปลายฝน]

แล้วจะไปฟังต่อนะ