นักเดินทางสู่ชุมชน..เที่ยวบินที่ 002

เมื่อวานนี้กว่าจะกลับมาจากพื้นที่ ก็ถึงหอพักประมาณ 4 ทุ่ม ระหว่างทางเรา(พี่เอก และน้องเบียร์)ปรึกษาหารือเรื่องงานวิจัยมาตลอดทาง ส่วนใหญ่เบียร์จะเป็นฝ่ายกระแนะกระแหนพี่เอกที่ไม่ค่อยมีอารมณ์ทำงาน ต้องคอยปลุกอยู่เรื่อยๆ ในการเขียนรายงานการวิจัยจะไม่เขียนมาก (อาจารย์เอกให้ความเห็น)ในใจอยากให้อาจารย์เอกเป็นคนเขียนเรื่องราวโดยการถ่ายทอดข้อมูลจากเบียร์และเอกสารต่างๆ

นักวิจัยอีก 2 คนไม่ได้หายไปไหน แต่กำลังเดินเข้ามาตามทางที่ควรเป็น เบียร์อาจเป็นผู้บริหารโครงการวิจัยที่ใช้ไม่ได้นักเพราะไม่สามารถดึงผู้ร่วมวิจัยเข้ามาทำงานทุกส่วนยังทำเองเป็นส่วนมาก ที่เป็นเช่นนี้เพราะไม่อยากให้ผู้ร่วมวิจัยมีความรู้สึกว่าถูกบังคับให้เข้ามาทำวิจัย เราอยากให้เค้าอยากเข้ามาเองถามเพราะแสดงว่าเค้าอยากทำขึ้นมาแล้วมีอารมณ์และเวลาไม่พะวักพะวงเรื่องอื่นแล้ว ไม่งั้นคงทำงานได้ไม่ดีเท่าไรนัก

เล่าต่อคุยเรื่องการเขียนเสร็จก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่าจะต้องทำแผนชนิดละเอียดยิบเพราะช่วงนี้งวดเข้ามาทุกทีสำหรับเวลาในการทำงาน เลยนั่งวาดภาพว่าจะต้องวางแผนอย่างไรบ้าง (พอกลางคืนก็นั่งคิดโน่นคิดนี่ออกมาเป็นเล่มเล็ก 5 เล่ม ซึ่งเล่มหนึ่งจะมีเนื้อหาประมาณ 30 หน้า+-10 หน้าเพราะความรู้ที่มีอยู่มากมายเหลือเกิน)

ถึงห้องก็นั่งทำแผนคร่าวๆไว้ว่าในระยะเวลาที่เหลือจะทำอย่างไร ทำอะไร ทำเมื่อไร