บันทึกนี้เขียนขึ้น...เมื่อ..คิดถึง "มิตร" ที่ดีคนหนึ่ง นึกถึงใน "คุณค่า"...ของความเป็น"มนุษย"...ที่มี "จิตใจที่งดงาม"...ทำให้นึกถึง "ดอกหญ้า" ที่มักมองว่า "ตน" นั้นด้อยค่า..เพราะอยู่ผืนดิน...หากแต่คุณค่าในความ "จริง" ตามธรรมชาติ..ไม่มีสิ่งใดที่มากค่าหรือน้อยค่า..หากแต่อยู่ที่ "จิต" และ "ใจ"...ที่เราจะให้ค่าต่อสิ่งนั้นๆ
"ดอกหญ้า"..เป็นดอกไม้ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ...เฉกเช่น.."ธรรมชาติ"..โดยทั่วไป
เมื่อก่อเกิดจาก "ธรรมชาติ" จึงมีคุณค่า...
ทุกสิ่งก่อเกิดอย่างมี "คุณค่า"...
บันทึกภาพโดย "เพื่อนที่รักคนดีคนหนึ่ง" ณ ริมทางรถไฟข้าง "บ้านพ่อ"
ฝากเพลงนี้ให้ฟังนะคะ
จะมีใครซักกี่คนที่เห็นคุณค่าของดอกหญ้า
คุณค่าของทุกสิ่งมีอยู่ในตัวเองค่ะ
มิตรภาพเกิดขึ้นได้ยาก
เมื่อเกิดขึ้นแล้วการรักษามิตรภาพให้ยาวนานยากกว่าค่ะ
คุณค่ากับมิตรภาพ
การมองเห็น "คุณค่า"...ไม่จำเป็นต้องร้องขอ..ให้ใครมองเห็น
หากแต่เป็น "ตน"..มองเห็นตนมากน้อยแค่ไหน
มิตรภาพ..นั้นเกิดได้ไม่อยาก...
เพียงแค่..เราอยากให้เกิดหรือไม่แค่นั้นเอง
หากก่อเกิด.."มิตรภาพ"..แล้ว
การคงอยู่หรือไม่นั้น..ก็ขึ้นอยู่กับเราอีก..เช่นกัน
รูปสวย เรื่องสบายใจ
มองเห็นอีกภาพที่ทับซ้อน
เป็นดอกหญ้าในทุ่งกว้าง มีสายลมเป็นเพื่อน มีฝูงวัวคลอเคลีย เมฆเคลื่อนเร็วๆ บนฟ้าสีคราม
ดอกหญ้าร่าเริง
ธรรมชาติ
ธรรมชาติ คือ สิ่งสวยสดงดงาม
ทุกเมื่อ...และตลอดกาล
นึกถึงเมื่อก่อน... ฉันเคยเดินทางไปภูเรือ ช่วงระหว่างทางนั้นมองเห็นทุ่งหญ้าสีน้ำตาลเต็มลานสายตาไปหมด มีดอกหญ้าสีขาวแซมอยู่อย่างน่ารัก นึกแล้วมีความสุข... ในหลายครั้งที่ได้เดินทางห่างไกลจากเมืองอันพลุกพล่าน ภาพดอกหญ้าก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ใจฉันอ่อนโยนลงและคิดว่ามันสวยกว่าดอกไม้แพงในกระเช้าหรู ค่าที่ว่ามันมีชีวิตชีวาและเป็นของที่มีอยู่จริง
ที่ดีใจกว่าสำหรับฉันในวันนี้ ก็คือการที่ได้เจอเพื่อนเก่าซึ่งเคยได้เรียนด้วยกันมาได้รู้ว่าเธอสุขสบายดี และมีความก้าวหน้า..แต่ก็หวั่นใจจังว่า..ดอกหญ้าดอกนี้จะยังจำเราได้ไหม
ที่ดีใจกว่าสำหรับฉันในวันนี้
ก็คือการที่ได้เจอเพื่อนเก่าซึ่งเคยได้เรียนด้วยกันมาได้รู้ว่าเธอสุขสบายดี
และมีความก้าวหน้า..แต่ก็หวั่นใจจังว่า..ดอกหญ้าดอกนี้จะยังจำเราได้ไหม
รูปสวย เรื่องสบายใจ
มองเห็นอีกภาพที่ทับซ้อน
เป็นดอกหญ้าในทุ่งกว้าง มีสายลมเป็นเพื่อน มีฝูงวัวคลอเคลีย เมฆเคลื่อนเร็วๆ บนฟ้าสีคราม ดอกหญ้าร่าเริง
ดอกหญ้าถึงจะเกิดง่าย ทน และเรียบง่าย