สติมา......ปัญญาเกิด

      ขณะนี้กลุ่มงานของเรากำลังจัดทำ คู่มือการให้การปรึกษาเพื่อป้องกันการรับ/แพร่เชื้อเอช ไอ วีทางเพศสัมพันธ์ และพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการใช้ถุงยางอนามัยในผู้ติดเชื้อ โดย Userคือ ผู้ให้การปรึกษาที่ผ่าน basic counselling และHIV/AIDS counselling คู่มือเน้นถอดประสบการณ์ทีมใหการปรึกษา สถาบันบำราศนราดูร

                     เมื่อผู้ปฏิบัติ ผันมาเขียนคู่มือ....อะไรจะเกิดขึ้น.....

คู่มือกับนักปฏิบัติฟังดูแล้วก็น่าจะไปกันได้ดี แต่แล้วสิ่งที่ตามมา...เขียนอย่างไร?...เขียนอะไรบ้าง?  ทุกคนมีคำถามเหมือนๆกัน  ถามกันเอง..จึงไม่มีคำตอบ หรือตอบได้ว่า..ไม่รู้ จึงต้องร้องเพลงของอริสมันต์ " เวทีแห่งนี้ไม่มีพี่เลี้ยงจะคอยเสี้ยมสอน" ทุกคนตกลงปลงใจกันว่าจะ..ดำน้ำเขียน..รวมทั้งดิฉันด้วยทั้งที่ว่ายน้ำไม่เป็น....Team work....คือพลัง

ผู้ปฎิบัติอย่างพวกเราไม่ชอบมากๆกับตำราวิชาการ..อ่านแล้วง่วง(ในสถานที่ไม่ควรง่วง) ...และแล้วสิ่งที่ไม่ชอบก็เกิดขึ้นจนได้....

คู่มือVersion1 กลายเป็นฉบับรวบรวมองค์ความรู้ที่เราคิดว่าดี คิดว่าเกี่ยวข้องได้ถูกนำมาใส่ไว้มากมาย......โอ จอร์ช..มันไม่เยี่ยมเลย เราเห็นแล้วยังไม่อยากอ่านเลย..ปัญหาเกิดจากความกลัวว่าคู่มือไม่น่าเชื่อถือ(นักปฎิบัติชอบคิด)  ทำให้เราไม่มีความเป็นตัวเอง....มันจึงเป็นเช่นนั้นแล

         โชคดีที่ได้อ.วิไล จากกรมสุขภาพจิดมาเป็นที่ปรึกษาครั้งนี้ซึ่งท่านคงอดทนมากๆกับพวกเรา ใจเย็นอย่างที่สุด และคอยให้กำลังใจ อาจารย์บอกเสมอว่า " เขียนบ่อยๆ เดี๋ยวก็ดีเอง เขียนตามสไตล์ที่เราชอบ อย่าเปรียบเทียบกับเพื่อนที่เขียนเก่งกว่าเราจะเสียกำลังใจ" เราจึงเดินหน้าต่อไป

Version 2 ตัด-ต่อ-ย่อ-สรุป และสอดแทรกประสบการณ์ของเราเข้าไปบ้าง แต่อาจารย์บอกว่ายังไม่มากพอ....บอกโจทย์ แต่ขาดแนวทางแก้ไขว่าผู้ให้คำปรึกษาต้องทำอย่างไร.....ควรเอาประสบการณ์ขึ้นก่อน ->ยกตัวอย่าง->แนวทางแก้ไข->หลักฐาน/งานวิจัยอ้างอิง น่าจะเหมาะสมกับนักปฎิบัติเขียน และดูน่าอ่านมากขึ้น 

Version 3 ขณะนี้กำลังแก้ไขอยู่ในวันที่ 3-5 เม.ย 49นี้  ขอกำลังใจหน่อยนะคะ.....แล้วพบกันใหม่ค่ะ.

 

[อัจฉรา เชาวะวณิช]

   คิดว่างานของเราจะมี impact สูงต่องานดูแลผู้ป่วยโรคเอดส์    แค่นี้น่าจะป็นกำลังใจสำหรับพวกเราที่มีโอกาสถ่ายทอดความรู้เป็นผลงานและเราพิมพ์ออกมาค่ะ

[no name]

การเปลี่ยนตัวเองมันยากนะ แต่ที่ทีมของคุณกำลังทำกันอยู่ถือว่าเป็นการให้ธรรมะเป็นทานเชียวนะคะ ขออนุโมทนา

[mom]

    จากประสบการณ์ที่เคยทำหน้าที่เป็น Counsellor และคลุกคลีกับบุคลากรมาบ้าง ซึ่งถึงแม้จะเป็นเวลาอันน้อยนิด แต่สิ่งที่รู้และสัมผัสได้จากกลุ่มงานแนะแนวฯ คือความรักและความสามัคคีกันในกลุ่ม แต่สิ่งที่ลึกลงไปกว่านั้น คือ Tacit Knowledge ที่ทุกท่านมีอยู่ ทั้งความรู้, ทักษะและประสบการณ์ที่สั่งสมอยู่ในตัวของแต่ละท่านมีมากมายและล้วนแต่เป็นประโยชน์ต่อผู้มารับบริการจริงๆ โชคดีที่มีโอกาสเปิดเผยความรู้และทักษะเหล่านั้น อันจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่ได้ศึกษาค้นคว้าต่อไปในอนาคตจริงๆ