ภูเขาซึ่งขวางกั้นการพัฒนาที่ยั่งยืน

หากเปรียบเทียบว่า การพัฒนาที่ยั่งยืน มีภูเขาแห่งความโลภ ความหลง และ ความรุนแรง ขวางกั้นอยู่ เราน่าจะนำยุทธศาสตร์ "สามเหลี่ยมเขยื้อนภูเขา" ของ ศ.นพ.ประเวศ วะสี มาประยุกต์ใช้ เพื่อให้สามารถเขยื้อนภูเขาที่เป็นอุปสรรค และนำพาสังคมเข้าสู่แนวการพัฒนาที่ยั่งยืนได้อย่างเป็นผลสำเร็จ.....โดย ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม

วันนี้ ( 3 เมษายน 2549) ได้มีโอกาสเข้าร่วมประชุมทางวิชาการของ สมาคมสถาบันการศึกษาขั้นอุดมแห่งภูมภาคเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ประจำประเทศไทย (สออ. ประเทศไทย) ครั้งที่ 16 ที่มาจัดที่ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ในหัวข้อเรื่อง Education for Sustainable Development (EfSD) หลังจาการเปิดประชุมโดยท่านอธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาสารคามแล้วก็เป็นปาฐกถาพิเศษ เรื่อง การพัฒนาที่ยั่งยืน โดยคุณไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม  โดยคุณไพบูลย์  ได้ให้ชื่อปาฐกถาพิเศษครั้งนี้ว่า "ภูเขาซึ่งขวางกั้นการพัฒนาที่ยั่งยืน" ซึ่งกล่าวว่าประกอบด้วยภูเขา 3 ลูก คือ ความโลภ ความหลง และ ความรุนแรง และ เสนอแนวทางสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนโดยยึดการพัฒนาแบบเศรษฐกิจพอเพียง (Sufficiency Economy) ตามแนวพระราชดำริของพระบามสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว หากเปรียบเทียบว่า การพัฒนาที่ยั่งยืน มีภูเขาแห่งความโลภ ความหลง และ ความรุนแรง ขวางกั้นอยู่  เราน่าจะนำยุทธศาสตร์ "สามเหลี่ยมเขยื้อนภูเขา" ของ ศ.นพ.ประเวศ วะสี มาประยุกต์ใช้ เพื่อให้สามารถเขยื้อนภูเขาที่เป็นอุปสรรค และนำพาสังคมเข้าสู่แนวการพัฒนาที่ยั่งยืนได้อย่างเป็นผลสำเร็จ.....การพัฒนาตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงนี้ สามารถนำมาใช้เป็นกรณีศึกษาเพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ หรือ "การจัดการความรู้ (Knowledge  Management)" ได้.........ผมได้รับฟังคุณ ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม พูดโดยตรงเป็นครั้งแรก เมื่อก่อนเคยฟังแต่ผ่านทางสื่อต่าง ๆ รู้สึกประทับใจในวิธีการนำเรื่องที่เกิดต่างเวลากันมาผูกโยงเข้ากันได้เป็นอย่างดี  จึงขอนำมาเผยแพร่ต่อ...

ท่านที่สนใจจะสามารถอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมจากบันทึกของคุณไพบูลย์เองได้ที่นี่

http://gotoknow.org/archive/2006/04/05/17/44/53/e22726

ซึ่งผมมาพบใน blog ของเจ้าตัวในอีก 2 วันต่อมา