เรียงความ ของ เด็กหญิงน้ำฝน เพ็งเสถียร นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5/2 โรงเรียนนาคดีอนุสรณ์

เรียงความ เรื่อง ครอบครัวของข้าพเจ้า

ตั้งแต่แม่ตั้งท้องข้าพเจ้าก็เริ่มติดยาเสพติด เช่น ดมกาว และเสพยาบ้า เมื่อข้าพเจ้าคลอดออกมา แม่ก็เลี้ยงข้าพเจ้าด้วยนมข้นนมแม่รสชาดเป็นอย่างไร ข้าพเจ้าไม่เคยรู้เลย เมื่อข้าพเจ้าโตขึ้นพ่อก็ติดคุกคดีลักทรัพย์จึงไม่ค่อยได้เจอหน้าพ่อ ส่วนแม่ก็มีสามีใหม่และก็เริ่มตั้งท้องน้องของข้าพเจ้า ซึ่งคนละพ่อ แม่ก็เลยไม่มีเวลาเลี้ยงดูข้าพเจ้า จนต้องส่งข้าพเจ้าไปอยู่กับป้าซึ่งตอนนั้นข้าพเจ้าก็อายุปาเข้าไป 8 ขวดแล้วยังไม่ได้เรียนหนังสือเลย ป้าพาไปฝากอยูหลายโรงเรียนแก่ก็เต็มหมด จนมาถึงโรงเรียนนาคดีอนุสรณ์ ข้าพเจ้าจึงได้เรียน ซึ่งป้าเป็นคนให้เงิน เงินที่ส่งให้ข้าพเจ้าเรียนในแต่ละเทอมก็กู้ยืมมาส่วนค่ารถไปโรงเรียนและค่าอาหารกลางวันในแต่ละวันนั้น วันไหนป้าไม่มีเงินก็หยุด วันไหนป้ามีเงินก็ไปโรงเรียนข้าพเจ้าจึงเรียนช้ากว่าเพื่อนๆ แต่ข้าพเจ้าก็ต้องพยายามกว่าเพื่อนเป็นสองเท่า ข้าพเจ้าชอบวิชาศิลปะ ข้าพเจ้าชอบวาดรูปมากเป็นสิ่งเดียวที่ข้าพเจ้าทำได้ดีที่สุด ในอนาคตข้างหน้าข้าพเจ้าไม่รู้ว่าป้าจะส่งเสียข้าพเจ้าให้เรียนได้สูงถึงชั้นไหน  แต่ข้าพเจ้าหวังไว้ว่า ข้าพเจ้าจะหาประสบการณ์ ด้านศิลปะให้มาก ๆ เมื่อมีโอกาส  เพราะในอนาคตข้าพเจ้าอยากเป็นครูสอนวิชาศิลปะซึ่งเป็นความฝันของข้าพเจ้า