รวมพลคนได้ลูกคืน (ตอนที่2)

บรรยากาศ..เสวนา "รวมพลคนได้ลูกคืน"

ความเดิมจากตอนที่แล้วที่ค้างไว้ ว่าจะเล่าบรรยากาศการเสวนากับผู้ที่เคยผ่านการบำบัดฟื้นฟูและครอบครัวนั้น รายนี้เป็นผู้ป่วยหญิงที่มาจากครอบครัวที่พ่อ-แม่ แยกทางกัน บิดามีครอบครัวใหม่ บิดามีบุคลิกภาพเป็นคนโบราณ เจ้าระเบียบ ดุ เคร่งครัด อดออม มุ่งมั่นทำมาหากินจนมีเวลาดูแลลูกน้อยมาก มีความรักและสงสารตัวผู้ป่วยแต่ไม่มีเวลาพูดคุยเพราะมีอาชีพเป็นช่างไม้รับจ้างจนมีฐานะดีขึ้น ผูป่วยไม่รู้จะพูดกับใคร ตื่นเช้าก็ไปโรงเรียน เย็นกลับบ้านตรงเวลาเป็นประจำ เมื่อผู้ป่วยเริ่มโตเป็นสาว มีแฟน มีเพื่อนมากขึ้น จึงอยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างแต่ไม่มีโอกาส เพื่อนๆได้ชักชวนไปในทางที่ผิด เริ่มหนีเรียน เที่ยวห้างแช่แอร์ เริ่มเข้าตั้งแต่ห้างเปิดจนถึงเวลากลับบ้าน บิดาให้เงินไปเรียนตลอด ตอนนี้เริ่มมีรายงานพิเศษเพิ่มขึ้นเพราะต้องใช้เงินเพิ่มขึ้น จนกระทั้งไปรู้จักยาเสพติด ไม่อยากโทษว่าใครชวนหรืออยากทดลองเองแต่ตลอดเวลาระยะเวลาที่เปลี่ยนไป 5-8ปี ที่แสนเจ็บปวด พี่น้องทุกคนรู้หมดยกเว้นพ่อคนเดียว กลัวก็กลัวเพราะพ่อดุมาก ถ้ารู้เรื่องติดยาไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้น ถึงแม้จะกลัวแต่เมื่อมีความต้องการยาเสพติดมันมีเหนือความกลัวพ่อ แม้แต่เครื่องมือทำมาหากินของพ่อ ได้แก่สว่านไฟฟ้า ฯลฯ ผู้ป่วยได้ขโมยไปจำนำหมดจนพ่อจับได้ในที่สุด พ่อเสียใจมากที่สุดแต่ไม่เห็นตบตีอย่างที่ทุกคนคิดไว้ พ่อพูดทั้งน้ำตาว่าต้องไปรักษา พ่อไม่ได้โทษว่าหนูแล้วแต่พ่อพูดว่า พ่อคงเลี้ยงลูกไม่ดีเอง ไปรักษาเถอะลูก และเพียรพยายามมาถึง 3-4 ครั้งจึงสำเร็จ ผู้ป่วยพูดว่าได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมายแต่ใช้เวลานานมาก ล้มๆลุกๆมา 8 ปีเต็ม

 ** ปัจจุบันภูมิใจที่ได้ทำงานเพื่อสังคมและสาบานว่าจะไม่หวนกลับไปหามันอีก**