ครูรับจ้าง.. ประสบการณ์จากทะเลแก้ว
บันทึกหน้าหนึ่ง .. จากครูรับจ้าง
กี่ปีมาแล้วที่ได้มีโอกาสไป( รับจ้าง) สอน ให้นิสิตม. ราชภัฎ ไม่ได้ตั้งตานับรอ แต่คงจะหลายปีทีเดียว อาจจะ 5-6 ปี แค่ได้ไปสอนไม่เกิน 30 ชั่วโมงใน 1 รายวิชา และเฉพาะภาคเรียนที่ 2 คือ การจัดหมู่และทำรายการ ที่อจ น้อยจากภาควิชาบรรณารักษศาสตร์ได้จัดให้ลูกศิษย์วิชาเอก ได้มีโอกาสเรียนรู้การจัดหมู่ระบบ LC จากผู้ปฏิบัติงานโดยตรงคือข้าพเจ้า
จำได้ว่าปีแรกๆ เตรียมตัวเยอะทีเดียว ค้นจากเอกสารของอจ พรพรรณ เพื่อนที่เคยไปสอนมาก่อน รวมทั้งค้นจากตำราของ อจ กมลา รุ่งอุทัย ปรมาจารย์ด้านนี้ เตรียมแผ่นใส แบบฝึกหัด จากคนที่ไม่ค่อยพูด ก็ต้องพูด เสียงเบา ก็ต้องพยายามตะเบ็งเสียงให้เด็กได้ยิน หลายๆรุ่นผ่านไป แบบฝึกหัด ปรับเปลี่ยนแก้ไขใหม่ทุกปี แต่ยังคงของเก่าบ้าง อจ น้อยติดต่อไว้ล่วงหน้าทุกปี แล้วก็เย้าว่าอจ คงจำเนื้อหาได้แล้วมัง สอนหลายปีติดกันตลอด
ในสถานการณ์ที่แท้จริง ไม่เคยได้หยิบตัวเล่มหนังสือมาวิเคราะห์หมวดหมู่หลายปีแล้ว แต่ยังคงงานควบคุม ตรวจสอบการทำงานด้านจัดหมู่ การลงรายการ และยังติดตามความเคลื่อนไหวด้วยการประชุมคณะทำงานด้านนี้ตลอด จึงเรียกว่าไม่ได้ห่างหายไปเท่าไหร่
สอนๆไปหลายปี สงสัยว่าเลือดคุณครูคงซึมซับบ้าง ( ที่จริงมีเลือดครูจากทั้งพ่อและแม่อยู่แล้วด้วยซ้ำ ) เพราะเวลาเจอลูกศิษย์เอกบรรณ ราชภัฎที่ไหน ก็จะรู้สึกดีๆ บางคนทักแต่ตัวเองจำลูกศิษย์ไม่ได้ก็มี บางคนจำได้คลับคล้ายคลับคลา บางคนเจอในตลาดบ้านคลอง ลูกศิษย์เรียกหาแล้วยกมือไหว้ เลยรู้ว่าเป็นลูกศิษย์เรา เป็นแม่ค้าช่วยแม่ขายอะไรซักอย่างนี่แหละ
ยังไงก็แล้วแต่ ก็ยังไม่กล้าแทนตัวเองว่าอาจารย์ แค่ใช้คำว่า "ครู" ก็พอ แม้จะเป็นแค่ " ครูรับจ้าง " เป็นครั้งเป็นคราวก็ตาม แต่ก็รู้สึกดีมากๆ คล้ายกับความรู้สึกเมื่อครั้งอยู่โรงเรียนหมู่บ้านเด็ก เป็นแค่พี่เลี้ยงคนหนึ่ง ที่ดูแลเด็กๆและดูแลห้องสมุด แต่แค่เด็กๆ เล็กๆ เรียกเราว่า " แม่.... " แม่ยังงั้น แม่ยังงี้ เรายังรู้สึกหัวใจพองโตเลย... ไม่รู้โยงมาเกี่ยวได้ไงนะเนี่ย
สรุปเอาง่ายๆ.. ว่า " การงานอันเกิดจากความรัก .. มันก็ทำให้มีความสุขได้เสมอ "
จาก.. ครู (จำเป็น)
ความเห็น (7)
- คำว่าครูนี่มีความหมายลึกซึ้งนะครับ
- มอบเพลงนี้ให้แล้วกัน
แสงเรืองเรืองที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย
คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่ .....(ช่วยต่อทีครับ)
ที่ทำงานก็สุดกันดารอยู่ป่าแดนไกล
ถึงอยู่ไกลก็เหมือนไกล้
เร่งรุดไปให้ทันการสอน
เหนื่อยยากเพียงใด..(บุ๋งๆๆ)..พักผ่อน
โรงเรียนในดงป่าดอน ให้โหยอ่อนสะท้อนใจ
ถึงโรงเรียนก็เจียนจวนสายจนได้เวลา
เห็นศิษย์อยู่พร้อมหน้า........(บุ๋งๆๆ)......
กลับบ้านไม่ทันบางวันต้องไปอาศัยหลวงตา
ครูนั้นยังอุตส่าห์สั่งสอนศิษย์มาเป็นหลายปี
นี่แหละครูที่ให้ความรู้อยู่ทั่วแดนไทย
งานที่ทำนั้นยิ่งใหญ่ สร้างชาติไทยให้พัฒนา
ฐานะของครูใครใครก็รู้ว่าด้วยหนักหนา
เรานั้นควรบูชา....
คนอยากเป็นครู
ตัวผมเองก็เคยเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์เหมือนกัน แต่ตอนนี้ชะตาชีวิตได้กำหนดให้มาเป็นลูกน้อง ซึ่งในที่นี้ผมขอเรียกว่าพี่ปุ๊ก ตอนที่เรียนก็ไม่ค่อยได้สนใจอะไรมากมาย รู้แต่ว่า ระบบ LC ยากมากอะไรก็ไม่รู้สู้ ดิวอี้ก็ไม่ได้ แต่พอสอบเก็บคะแนนก็ไม่รู้ว่าฟลุ๊กหรือเปล่า ได้ 18 เต็ม 20
ได้เรียนกับพี่ปุ๊ก 2 ครั้ง (มีพี่อำนาจเป็นผู้ช่วย) ครั้งแรกเรียนการจัดหมู่หนังสือระบบ L.C. ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะเป็นวันที่ 18-19 และ 25-26 มกราคม 2546 ครั้งที่ 2 เรียนเกี่ยวกับการสืบค้นรายการหนังสือผ่าน www เพื่อช่วยในการจัดหมวดหมู่หนังสือ รู้สึกว่าจะเรียนวันที่ 15-16 มีนาคม 2547 ไม่นึกเลยว่าที่พี่ปุ๊กสอนมาทั้งหมดจะได้มาใช้ในการทำงานจริงๆ
มุมมองในฐานะลูกศิษย์
พูดเสียงเบา ดูเงียบขรึม แต่ตั้งใจสอน
มุมมองในฐานะลูกน้อง
เป็นกันเอง รักลูกน้อง เป็นคนรู้จักกาละเทศะ
งานคืองาน เล่นคือเล่น เก่งระบบ INNOPAC
ก็อยากขอบคุณพี่ปุ๊ก หรืออาจารย์ศศิธร ที่ได้ให้ทั้งความรู้และประสบการณ์ในการทำงาน
เป็นศิษย์เหมือนกันค่ะ แต่เป็นศิษย์ที่ไม่ค่อยเอาไหนเท่าไหร่ ก็เรียนทีไรหลับทุกทีเลยค่ะ ไม่นึกว่าจะได้มาทำงานที่เดียวกันด้วย ก็ยังเคารพเหมือนอาจารย์คนหนึ่งค่ะ ถึงจะเรียกว่าพี่ก็ตามค่ะ
มาเป็นกำลังให้ จากครูคนหนึ่ง ที่อยากสอนจนได้มีอาชีพเป็นครูสอนหนังสือ
" การงานอันเกิดจากความรัก .. มันก็ทำให้มีความสุขได้เสมอ "
ตุ่นเองสอนเรื่องการใช้ฐานข้อมูลเมื่อไหร่...ถ้ามีฮา...ถือว่าประสบผลสำเร็จค่ะ
"เรือรับจ้างลำหนึ่งส่งคนข้ามผ่านรุ่นแล้วรุ่นเล่า เรือลำเก่าก็ยังรับจ้างไม่ได้หยุดพัก วันเวลาผ่านเรือลำใหม่ก็มาแทน ถึงเวลาเรือลำเก่าได้หยุดเสียที แต่จิตวิญญาณของการเป็นเรือจ้างไม่มีวันหยุดพัก" ขอให้มีความสุขกับการเป็นเรือจ้างนะครับสู้ๆๆ