ข้ามถนน...สอนตนเอง

     การข้ามถนนในประเทศญี่ปุ่น เกือบจะทุกครั้ง โดยเฉพาะตอนที่มาถึงประเทศนี้ใหม่ๆ ที่ผมมีความรู้สึกว่าเราแตกต่างกัน และผมไม่ใช่คนญี่ปุ่น ไม่เหมือนทั้งวิธีคิด ไม่เหมือนทั้งวิธีทำ

     บริเวณทางข้ามถนนตามแยกต่างๆในกรุงโตเกียวจะทำเป็นทางม้าลาย และมีสัญญานไฟสำหรับคนข้ามพร้อมทั้งมีเสียงเตือนและสัญญานไฟเขียวกระพริบเมื่อใกล้หมดเวลาข้าม ทำให้ผู้ที่กำลังจะข้ามรีบข้ามถนน

     ผมกำลังนึกถึงเวลาที่ตัวเองกำลังข้ามถนนตรงแยกเล็กๆ ที่ไม่มีรถวิ่งผ่านมากนัก

     เวลาข้ามถนน   สายตาคนญี่ปุ่นจะจับจ้องอยู่ที่ไฟจราจร รอดูว่าเมื่อไรสัญญานไฟจะเป็นสีเขียว

     เวลาข้ามถนน (ตอนที่อยู่คนเดียว) สายตาผมจะจับจ้องอยู่ที่รถ รอดูว่าเมื่อไรรถจะหมดสักที

     เวลาข้ามถนน คนญี่ปุ่นจะยืนกันอยู่บนบาทวิถี ไม่มีส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายลงไปอยู่ในท้องถนน

     เวลาข้ามถนน ผมมักจะยืนอยู่ริมบาทวิถี โดยมีขาของผมข้างหนึ่งลงไปอยู่บนถนน และบ่อยครั้งที่ผมมักจะรู้สึกตัวเมื่อเดินมาถึงบริเวณทางข้าม โดยหยุดเดินเมื่อขาทั้งสองข้างลงไปอยู่บนถนนแล้ว

     การข้ามถนน ก็เหมือนกับการทำงานที่เราทำอยู่ประจำแบบที่มีความชำนาญแล้ว การทำงานลักษณะนี้ ไม่จำเป็นต้องใช้สมองในการสั่งงาน มันเหมือนถูกสั่งการด้วยไขสันหลังที่ไม่ผ่านกระบวนการคิด แต่การอยู่ในสังคมที่มีการกระทำที่แตกต่าง ทุกครั้งของการข้ามถนน ผมต้องเตือนตัวเองให้มีสติ รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ มันมีความรู้สึกเหมือนกับรถที่วิ่งมาแล้วต้องเบรคให้หยุด แล้วมีสติสั่งการว่าต้องทำอย่างไรต่อไป

[ตุมปัง]

ผมว่า ยังบ่งบอกถึงความมีวินัยของคนญี่ปุ่น และความ(ไม่ค่อย)มีวินัยของคนไทยด้วยนะครับ  เราอาจจะต้องฝึกการมีระเบียบวินัยในการใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นๆ  แต่ไม่จำเป็นต้องมีวินัย(มีกรอบ)ในเรื่องของความคิดนะครับ  ลองสังเกตุดูว่าคนญี่ปุ่นมักคิดอะไรดีๆ แปลกๆ ใหม่ๆ เพราะเค้าใช้ชีวิตอย่างมีวินัย แต่ไม่มีกรอบความคิด

[ศิริ]

เปรียบเทียบได้เห็นภาพพจน์จริง ๆ ค่ะ คนไทยมีนิสัยอย่างว่า (และตัวเองก็เป็นหนึ่งในนั้น) สะพานลอยมีไว้ข้ามแต่คนไทยก็ไม่ค่อยใช้ เคยดูโฆษณาตัวหนึ่ง นานแล้วมังค๊ะ ที่เห็นสุนัขใช้สะพานลอย แต่คนวิ่งข้ามถนน

[nidnoi]

คนไทยมีนิสัยสบายๆๆๆ  บางทีสบายจนเคยตัว   แต่นิสัยใช้รถใช้ถนนแบบพี่ไทย  ว่า....แล้วนะ   ไปเจอที่เวียดนาม...โอ้โฮ้..สุดยอด...ไร้ระเบียบโดยสิ้นเชิง  แต่เค้าก็อยู่กันได้..แปลกดี

[mitochondria]

     ผมเห็นด้วยนะครับว่าเราขาดวินัยค่อนข้างมาก อยู่เมืองไทย เราจะเฉยๆ เพราะคนทั่วไปเขาก็ทำกันอย่างนี้ ถ้าทำแปลกแยกไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม มันก็จะเป็นสิ่งแตกต่าง ผมเองก็รับสิ่งเหล่านี้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตโดยไม่รู้ตัว แต่พอเราไปอยู่เมืองนอก ความแตกต่างของการกระทำในสิ่งนี้ บอกให้เรารู้ว่าเรายังขาดวินัย แต่เอ คุณวินัยนี่เขาหากันที่ไหนหรือครับ จะได้คบไว้เป็นเพื่อนกัน