ที่นี่...ในแต่ละภาคเรียน เราเปิดให้ครูคิดประเด็นที่จะประเมินนักเรียนขึ้นมาเองตามลักษณะของกิจกรรมการเรียนรู้แต่ละตอน แต่ละหน่วย และเมื่อสามปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก เมื่อสัปดาห์ที่แล้วมานับดูประเด็นที่คุณครูได้ตั้งขึ้นเพื่อสังเกตและประเมินนักเรียนรวมกันแล้วนับได้ถึงหนึ่งหมื่นสามพันกว่าประเด็น
โอ้....จำนวนนักเรียนที่ถูกประเมินมีไม่เกิน ๓๐๐ คน ครูของเราช่างขยันตั้งสายตามองนักเรียนเหลือเกิน และยิ่งไปกว่านั้น ทุกประเด็นถูกบันทึกลงในระบบฐานข้อมูล ใครประเมินผู้นั้นก็บันทึกเอง
และในวันนี้ เราก็ได้เห็นพลังของ IT อีกครั้ง โปรแกรมเมอร์แม่ลูกหนึ่งของเรา (ปิ๊งแวป รายเดิม) ใช้เวลาเพียงลัดนิ้วมือ ตอบโจทย์ได้อย่างแม่นยำ เช่น คะแนนวินัยและความรับผิดชอบของนักเรียนชั้นปีที่ ๑ เป็นเท่าไร เทียบกับนักเรียนปีที่แล้วเป็นอย่างไร และเทียบกับกลุ่มเดิมในปีนี้ซึ่งตอนนี้อยู่ชั้น ๒ แล้วนั้นเป็นอย่างไร
เราสามารถกำหนดหัวข้อที่ต้องการรู้จาก key word ที่ครูใช้ในการตั้งชื่อประเด็นในการประเมินนั่นเอง เช่น การทำงานกลุ่ม ความคิดสร้างสรรค์ การมีส่วนร่วมแสดงความเห็น เป็นต้น
แต่ผลที่ได้จากการทดลองในวันนี้ บอกเราได้เพียงว่า การบันทึกอย่างเป็นระบบนั้นมีพลังอย่างมหาศาลเมื่อผนวกกับ IT สิ่งที่เราต้องทำต่อไปคือ การจัดการกับ ปัจจัยที่เกี่ยวข้อง เงื่อนไขต่างๆ และตัวแปรที่มีอยู่มากมาย ให้ดีก่อนที่จะ ประมวล สังเคราะห์ สรุป ตัวเลขต่างๆ ออกมาเพื่อเข้าสู่กระบวนการวิจัยและพัฒนาในขั้นต่อไป
ไม่มีความเห็น