การเมืองไทยการปกครองกฎหมายไทย
ประเทศไทยปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหกษัตริย์ทรงเป็นประมุข
แต่การเมืองทำให้ประชาชนแตกความสามัคคีอารัดเอาเปรียบชิงดีชิงเด่นแบ่งแยกเป็นพรรคเป็นพวกหาความจริงใจไม่มีน่าเสียดายวัฒนธรรมประเพณีไทยเมื่อตอนอดีตที่ผ่านมา
มันอาจเป็นจุดเปลี่ยนประเทศไทยก็ได้ครับ ที่นักการเมืองต่อไปต้องแครืและฟังประชาชนมากขึ้น ไม่สามารถแค่กล่าวอ้างว่า มาจากการเลือกตั้ง แต่ทำในสิ่งที่ไม่มีคุณธรรม หาก ประเสใด มีผู้ปกครองวที่ไม่มีธรรม ย่อมถูกต่อต้านจากผู้ถูกปกครอง นั่นก็คือ ประชาชน สักวันหนึ่งมันจะพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น หวังไว้อย่างนั้น
เมื่อวันที่ 8 มีนา ที่ผ่านมาผมได้ไปงานที่โรงเรียน
เหมือนเช่นทุกปีตอนกลับเดินมาตามตึกยาวเพื่อจะกลับมาทางประตูด้านเพาะช่าง ยังไม่ถึงบริเวณ
ศาลหลวงพ่อปู่ พบอาจารย์ท่านหนึ่งนั่งอยู่
จำได้ว่าเป็นอาจารย์สุธี ท่านเกษียณไปแล้ว ไม่รู้คุณรู้จักรึเปล่า กราบอาจารย์ท่านแล้ว สังเกตุเห็นว่า
อาจารย์ กำลังร้องไห้อยู่ ท่านบอก เพิ่งได้พบกับรุ่นพี่ที่มาในงาน รุ่นที่เท่าไหร่ก็ไม่ได้ถามท่าน เป็นนายทหารราชองครักษ์ชั้นผู้ใหญ่ เค้าเล่าให้ท่านอาจารย์ฟังว่า
**** ในหลวงทรงร้องไห้…ให้เห็นบ่อย ****
'ทรงพระทัยที่บ้านเมืองไทยจะสิ้นในรัชกาลของท่าน แล้วกระนั้นหรือ'
ผมอยากจะตอบท่านอาจารย์ไปว่า คงไม่หรอกครับ ถ้าคนไทย รู้จำคำว่าว่า'หน้าที่'มากกว่า'สิทธิ'
เราเคยชินกับการเป็น..ผู้รับ....จากคนคนหนึ่งที่เกิดมาเป็น..ผู้ให้...ให้มาตลอด เคยชินจนลืมไปว่า
วันนี้ ถึงเวลาแล้วรึยังที่ เราควรจะผู้ให้แก่พระองค์ท่านบ้าง... ผมลาท่านอาจารย์เรียบร้อย กลับไปตามตึกยาว ไปไหว้ พระผู้ให้กำเนิดโรงเรียน อธิฐาษขอให้พระองค์ท่านช่วยคุ้มครองให้หลานท่านทรงมีแต่ความสุข..ทรงมีพระ พลานามัยที่แข็งแรง...เพียงแค่ไม่อยากได้ยินว่า
…....ในหลวงทรงร้องไห้…….
ความสุขของพระมหากษัตริย์พระราชาที่ทรงเหน็ดเหนื่อยเพื่อลูกๆของพระองค์มาตลอด 60 กว่าปี
หนึ่งปีที่ผ่านมาเราใส่เสื้อเหลืองเราใส่สายรัดข้อมือสีเหลืองอย่างปลื้มปิติ
คนนับแสนไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคมเพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ของพระบาท
พระ เจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาทีวันนั้น ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อมศรัทธาในระบบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็น ประมุข แต่เราได้แสดงให้โลกได้เห็นว่ามีประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อราชวงศ์ จักรี และ พระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย(มีเพียงกบฏบางคน ซึ่งเป็นงูพิษใกล้ตัวที่ไม่คิดเช่นนั้น)
.....สิบสองปีที่ผ่านมา…
พระ บาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไป ในขณะเดียวกัน สมเด็จพระราชชนนีเอง(สมเด็จย่า) ก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราชเช่นกัน
เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระ เจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนี ไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดใหญ่ถวาย พระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระ(หัวใจ) และในพระหัตถ์ มืออีกข้างหนึ่งทรงถือม้วนแผนที่กรุงเทพฯ เพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่ขณะนั้น ยังจำกันได้ไหม?
...... 34 ปีที่ผ่านมา….
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516(สงครามประชาชน)
เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุด
วัน นั้น นิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประท้วงรัฐบาล เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้นตำรวจ ทหารยิงประชาชน ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการ เกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้า ' คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง '
คืนนั้น สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสกับคนไทยทุกคนว่า
'คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน'
และ ทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไม่นาน มีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า 'เป็นไปได้อย่างไร ที่คนๆเดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น?' ผมไม่ได้ตอบ แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ ได้ให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ BBC ว่า พระองค์ทรงเป็น 'SOUL OF THENATION' หรือ'จิตวิญญาณของคนไทยทั้งชาติ' ยังจำกันได้ไหม?
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่
เรา สร้างค่านิยมผิดๆ ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด(คนละโมบไม่รู้จักพอเพียง ต่างหาก) เราติดนิสัยโกงทุกครั้งที่มีโอกาสจากใคร
เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงและอ้างแต่ 'สิทธิ
' แต่ลืมคำว่า 'หน้าที่' และจิตสำนึกที่ต้องตอบแทนต่อพ่อหลวงของเรา
เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้
เราสร้าง 'กฎหมู่' ให้เหนือ 'กฎหมาย' เห็นแก่พวกพ้องกันเอง
เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย ซึ่งทำลายชาติบ้านเมืองและทำลายความรู้สึกของพระองค์ท่าน
เราก้าวร้าวต่อกัน เราแตกแยกกันและทั้งโลกกำลังจับตามองเราอยู่
เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราจะทรงเสียพระทัยเพียงใด?
แล้ว สิ่งที่เราทำไปในวันเฉลิมพระชนมพรรษาคืออะไร การที่เราใส่เสื้อเหลือง สายรัดข้อมือ ที่ว่าLong life The King เราทำเพื่ออะไร มันเป็นแค่ผักชีโรยหน้าที่จะแสดงให้โลกเห็นว่าคุณรักพระมหากษัตริย์เพียงใด เท่านั้นนะเหรอ
80 ชันษาของพระองค์ท่าน หากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่ได้รับการดูแลและระมัดระวัง เป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก แต่กลับเป็นว่า ในปีที่ครบ 80 ชันษาของพระองค์ ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทรงต้องอยู่ภายใต้การถวายการดูแลของคณะแพทย์ พระองค์ต้องรับทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้
ไม่ ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงาม แห่ล้อม ด้วยข้าราชบริพาร หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน
รู้จักความ พอเพียง และมีสติ-เพียงเท่านี้เอง
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่?
หรือ นี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา ต่อพระราชาที่ทรงเหนื่อยที่สุดในโลกมาโดยตลอด มันสมควรแล้วหรอครับที่เราทำกันแบบนี้ T^T…
>>>ถ้ารัก ในหลวงรักประเทศของเราก็ส่งต่อไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงเวลาที่ต้องตอบแทนคุณแผ่นดิน ตอบแทนพระคุณพ่อหลวงของเราแล้ว < < < <
(อย่าปล่อยให้คนชั่วลอยนวล)