มื้อกลางวัน...กับความหวังดีคู่กันได้มั๊ย

บันทึกเรื่องเล่าของวันพฤหัสบดีที่ 23 มีนาคม 2549       

 

         วันนี้เป็นเสมือนวันคล้ายวันเกิดพี่เบิร์ด...พี่หน่อยใหญ่..มาพร้อมด้วยขนมเค้กก้อนโตด้วยรสชาติฝีมือญาติพี่หน่อยใหญ่ที่เรา..ติดในความนุ่มของเนื้อเค้ก...พี่นางพร้อมน้องอ้อมลูกสาว..กับเสบียงอาหาร "หมูจุ่ม" ที่ทำเองด้วย "Tacit Knowlege" ที่ฝังลึกอยู่เพราะพี่นางขึ้นชื่อในการดูแลเราเรื่องอาหารอยู่แล้ว...น้องหนิงกับพี่กระปุ๋มรับไปเตรียมสิ่งที่...น้องหนุ่ยกำชับนักกำชับหนา คือ เรื่อง "ของขวัญ"...ที่มีมูลค่าด้วยหัวใจที่อยากจะให้ของพวกเรา...พร้อมดอกไม้ช่อโด เพื่อมอบให้พี่เบิร์ด สายๆ พี่หน่อยน้อยพาพี่เบิร์ดไปทำภาระกิจที่สำคัญ...ในขณะที่เราๆ เตรียม "มื้อกลางวัน" โดยมีพี่เขียวอยู่โยงเป็นหลักกับพี่หน่อยใหญ่ในกลุ่มงาน

 

 

บันทึกภาพ โดย Dr.Ka-Poom เมื่อวันที่ 23 มีนาคม 2549

         

          เราเริ่มต้นด้วยการทำงานที่มีการ small talk ก่อนทำงานเป็นประจำทุกครั้ง และจากนั้นทุกคนก็ต่างทำสิ่งที่ตนเอง..ค้างคาอยู่ เมื่อความวุ่นวายที่ดูเหมือนไม่วุ่นของพวกเราได้ผ่านไป..เรารอพี่หน่อยน้อยกับพี่เบิร์ดกลับมา..เพื่อทานมื้อกลางวันกัน...และก่อนลงมือ..ทาน "พี่เบิร์ด"..เรา..ได้ทราบข่าวว่า "ป๊า-พ่อ" ของพี่เบิร์ดเข้าโรงพยาบาลด่วน..เราทุกคน "นิ่ง" เงียบ...ในขณะที่ตรึง "สติ"..เป็นพลัง..ใจ..พร้อมอยู่เคียงข้างกันและกัน พี่เบิร์ดตัดสินใจที่จะเดินทางกลับบ้านโดยเลือกที่จะโทรหาตุ๊กติ๊กเพื่อนที่แสนดี...ที่ขอนแก่นให้จองตั๋วรถเพื่อเดินทางกลับเชียงรายและมี "พี่กระปุ๋ม"..ของน้องหนิง..ขับรถไปส่งที่ขอนแก่น..เพื่อความเรียบร้อยและเป็นเพื่อน..ระหว่างทาง..และพี่เบิร์ดไปพร้อมดอกไม้ช่อโต..ที่น้องพลอยรุ้ง (ลูกสาวน้องหนุ่ย-ครอบครัวพ่อหม่-แม่หมีและลูกหมี)ฝากให้...และพี่เบิร์ดเลือกที่จะนำไปให้ "ป๊า-พ่อ"

         

          การเดินทางในช่วงแรก..ทุกคนที่อยู่ office ก็ต่างโทรหาเป็นระยะๆ..เพื่อบ่งบอกถึงว่า.."เรายังอยู่ด้วยกัน" "ด้วยความห่วงใย"

 

 

                                            

[ดอกหญ้า]

ขอให้คุณพ่อหายเร็วๆ นะคะ 
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[ชายขอบ]

     ฝากถามข่าวและขอเอาใจช่วย "คุณพ่อ" พี่เบิร์ด กลับมามีสุขภาพที่ดีและแข็งแรงต่อไปด้วยนะครับ (จากน้องชายขอบ...ที่พี่รับเป็นน้องแล้ว...ห้ามคืน)

[ชายขอบ]

     สำหรับพี่เบิร์ด...มีความสุขเยอะ ๆ นะครับ และสุขสมหวังอย่างที่หวังนะครับ

     สำหรับ Dr.Ka-poom และสมาชิก "จิตเวช" จะมีที่ว่างให้ผมนั่งสักคนอีกไหม (ในภาพดูอบอุ่นจังเลย)

[Dr.Ka-poom]

คุณดอกหญ้า...

ฝากขอบคุณแทนพี่เบิร์ดด้วยนะคะ...รอคะว่า..พี่เบิร์ดจะมาตอบเอง แต่ตอนนี้คงวุ่นๆ กับการดูแล คุณพ่ออยู่คะ

 

คุณชายขอบ

สิ่งที่ฝากได้บอกพี่เบิร์ดให้แล้วนะคะ

หากเมื่อใดแวะเวียนมาแถวอิสานใต้...ก็เชิญมาที่ยโสธรนะคะ

เราชาว "จิตเวช"..ยินดีต้อนรับคะ

[Dr.Ka-poom]

ข่าวจากพี่เบิร์ด...

วันนี้ตอนสายๆ พี่เบิร์ดส่งข่าวมาบอกว่า..

ยังไม่ได้กลับ "ยโสธร"...นะเพราะ ไม่มีใคร "เฝ้า-ดูแล คุณพ่อ"

เรา ..ขอเป็นกำลังใจ..ให้ทุกเรื่องนะคะพี่เบิร์ด..ยิ่งโดยเฉพาะเรื่องย้ายกลับ "เชียงราย" ที่พี่พยายามต่อสู้เรื่องย้ายมาสองปีเต็มกะอีกกว่าๆ...จะได้มีใคร..อยู่ดูและคุณแม่-คุณพ่อ...เพราะท่านทั้งสองก็อายุมากแล้ว..และต่างมีสุขภาพที่ต้องให้ลูกอย่างเรา "ดูแล"..ถึงแม้ท่านจะเอ่ยไป..ก็ตาม

[พี่เบิร์ด]

น่าเจ็บใจที่พยัญชนะ สระภาษาไทย สามารถสะกดได้มากที่สุดเพียงคำว่า " ขอบคุณ " แต่ภายใต้คำว่า " ขอบคุณ "ยังมีความรู้สึกซาบซึ้ง  อบอุ่น  รื้นขึ้นมาในใจทุกครั้งที่ " คิดถึง...มิตรภาพ กำลังใจและความหวังดีที่ได้รับจากทุกๆคน " ขอบคุณจริงๆจากใจ...และหวังให้ทุกคนได้รับรู้ถึง " มิตรภาพระหว่างกันและกันตลอดไป " เช่นเดียวกัน