เพื่อนคนดีของฉันกับเด็กดอย
ทุกปีที่พวกเรา เหล่าเรือจ้าง
ทั้งหลายมาพบกันทุก Summer
พวกเราจะมีเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง
เพื่อนรักคนหนึ่งสนิทกันมาก
จากมิตรภาพและการแสดงออก เป็นเรือจ้างบนดอย
มักจะมีเรื่องสนุกๆ มาเล่าให้ฟังประจำ
โรงเรียนชาวเขาบนดอย ที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน มีครูสองคน
นักเรียน 60 คน แบ่งกันสอนคนละ 3 ระดับ วันไหนครูไม่สบาย
เด็กก็แย่หน่อย ไม่มีคนสอน และแล้วเพื่อนฉันก็ไม่สบายจริงๆ
นอนซมที่บ้านพัก เขาเป็นคนรอบครอบ จึงบอกเด็กดอยว่า
“นี่เธอถ้ามีรถ
เขียนข้างรถว่า สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา …..” เข้ามา
เธอรีบมาเรียกครูเลยนะ
ความเห็น (10)
Dr.Ka-poom
เด็กดอย
บริสุทธิ์...อย่างไรก็บริสุทธิ์
แม้รูป...ภายนอก...เป็นอย่างไร
หาก "จิตและใจ"....บริสุทธิ์...ก็ยังคงบริสุทธิ์
พ่อครัวหัวป่า
ชีวิตครูดอยเป็นชีวิตที่ สนุก
มีสุข เพื่อนคนดีคนนี้ชอบเล่าให้ฟังเสมอ
จะติดตลกทุกครั้งเพราะเขาเป็นคนอารมณ์ดี
ทุกครั้งที่คุยด้วยต้องได้หัวเราะเสียงดังทุกครั้ง
แต่เขาเป็นทุกอย่างของเด็กดอย เป็นทั้งพ่อ แม่ เพื่อน
พยาบาลยามเจ็บป่วย เป็นแม้กระทั่ง พ่อครัวหัวป่า
ครูดอย จะต้องทำกับข้าวให้นักเรียนรับประทานทุกวัน
ตามโครงการอาหารกลางวัน
และเพื่อนคนนี้มักจะบอกเด็กก่อนเลิกเรียนว่า
พรุ่งนี้จะทำกับข้าวอะไร
ถ้าไหนเขาบอกว่า พรุ่งนี้กับข้าว
ผัดกระหล่ำใส่หมู นะ ปรากฎว่า
พรุ่งนี้เช้านักเรียนมาโรงเรียนจำนวนน้อย
ถ้าวันไหนที่บอกว่าพรุ่งนี้ทำกับข้าว ไข่พะโล้
นะ เด็กมาโรงเรียนเกินจำนวน เพราะ มีน้องๆ
ที่บ้านที่ยังไม่เข้าโรงเรียนตามมาด้วยเยอะแยะเลย
ถึงวันที่เพื่อนคนดีต้องย้ายโรงเรียน เด็กดอยนำกระเป๋าทำด้วยมือและของที่ระลึกมามอบให้ ครูดอยคนนี้ไม่รับ บอกว่า เอากลับไปเถอะนะ สิ่งที่ครูจากได้จากเธอ เธอได้ให้ครูมาแล้ว ไม่รู้ว่าเด็กดอยจะเข้าใจไหม
... ถึงวันเก็บของเดินทาง เด็กคนนั้นยังถือกระเป๋าใบนั้นมาอีก แล้วถามว่าทำไมครูไม่รับของฝากจากผม ครูตอบว่า "รู้ไหมสิ่งที่เธอให้ครูมันมีค่ามากที่สุดแล้ว คือเธอเป็นเด็กดีของครู และเธอก็ให้ครูมานานแล้วด้วย"
ครูดอย เป็นชีวิตที่ไม่หรูหรา บางครั้งน้อยเนื้อต่ำใจ รู้สึกเหมือนกับชีวิตมันเดินถอนหลัง แต่วันนี้ได้ได้รับรู้ถึงความรู้สึกจากเพื่อนถ่ายทอด ออกมาทำให้รู้ คนทุกคนมีค่าในตัวเอง
เด็กดอย ก็คงเป็นเด็กดอยวันยัวค่ำ ขอบใจนะ.....ดอกหญ้า
ที่รับรู้ถึงความรู้สึก
อาจารย์อยากได้คำตอบแบบไหน บอกมาเลย แล้วจะตอบให้
จริงไหม๋คะ ....(((ไม่ได้ล้อเลียนใครนะ)))
เรือหางยาว
ไม่ว่า..เรือจ้าง..เรือแจว..หรือเรือ
หางยาว..เรือทุกลำย่อมต้องมีหน้าที่ของตนเองเสมอ..ขับเคลื่อนส่งผู้โดยสารเพื่อสู่ฝั่งที่หมาย..เฉกเช่น
คนที่เดินทางแข่งกับเวลา..
ก้าวสั้นต้องช้าและล้าหลัง....
แต่คน..ยังต้องเดินทางแข่งกับเวลา..
ถึงจะก้าวสั้น..หรือก้าวยาว..
ย่อมถึงที่หมายเช่นกัน.....
ขอเอาใจช่วย..ให้ก้าวต่อไปอย่าหยุดยั้ง..แล้ววันหนึ่ง..ความภาคภูมิใจ..ก็จะกลับมาหาท่านแน่นอน...
เรือหางยาวในเมืองเอง..อยู่ในรูปแหละเดาเอาเอง...
ขอบคุณ คุณเรือหางยาว
ที่มาร่วมแลกเปลี่ยน
ทุกสิ่งทุกอย่างมีหน้าที่ของตัวเอง
ขอให้ทุกสิ่งทำหน้าที่ของตนอย่างมีควาสุข