ดร.กรุณา กุศลาสัย

ผมหายจาก โรค "นิ้วล็อก" ได้อย่างไร ?
ผมเกิดปีวอก พ.ศ. 2463 อายุใน พ.ศ. 2546 ได้ 83 ปี อาชีพเป็นครูสอนหนังสือ ต้องแปลและเขียนอยู่ตลอดเวลา
ประมาณปลายปี พ.ศ. 2545 ผมรู้สึกว่า นิ้วนางมือขวาของผมเป็นโรค "นิ้วล็อก"
โรค "นิ้วล็อก" นี้ร้ายแรง และทรมานผู้เป็นเพียงใด ขอได้โปรดสอบถามผู้เป็นเอาเองเถิด ผมขอประทานโทษ เขียนเองไม่ได้ เพราะนัยต์ตาทั้งสองข้างมันไม่ให้ความร่วมมือ
เนื่องจากใช้มันมานานกว่าแปดทศวรรษแล้ว
เป็นเวลานานหลายเดือนที่ผมอึดอัดใจเป็นที่สุด เพราะใช้มือขวาทำอะไรไม่ได้ถนัด
อยู่มาวันหนึ่ง ต้นเดือนตุลาคม พ.ศ. 2545 มีเพื่อนโทรศัพท์มาบอกว่า ได้เห็นโทรทัศน์ ช่อง 3 ประกาศ และสาธิตการรักษา "นิ้วล็อก" โดยนายแพทย์ผู้เชี่ยวชาญประจำโรงพยาบาลเลิดสิน ถนนสีลม ตัดกับถนนเจริญกรุง บริเวณบางรัก ขอให้ผมรีบไปรับการรักษาโดยด่วน
ผมดีใจเป็นที่สุดที่จะได้ยุติโรค "นิ้วล็อก" ซึ่งทรมานผมมาเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว
ผมได้รีบติดต่อกับทางโรงพยาบาลเลิดสิน ได้ทราบว่าแพทย์ผู้ชำนาญเรื่องนี้ คือ นายแพทย์วิชัย วิจิตรพรกุล ผู้ไปปฏิบัติหน้าที่รักษาคนไข้ที่โรงพยาบาบเลิดสิน เฉพาะในวันจันทร์และวันพฤหัสบดี ตั้งแต่เวลา 08.00 ถึง 12.00 น.
วันแรกที่ผมไปหาคุณหมอวิชัย วิจิตรพรกุล เป็นวันจันทร์หลังจากต้องเข้าคิวรออยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง จึงได้พบกับคุณหมอ
คุณหมอวิชัย เป็นแพทย์ที่เต็มไปด้วยความเมตตากรุณาใบหน้าของท่านจะพูดจากับคนไข้ด้วยอาการยิ้ม อย่างเห็นอก เห็นใจคนไข้อยู่ตลอดเวลา คงจะเป็นเพราะเห็นผมอายุมากแล้ว ท่านจึงสั่งให้ผมไปหาท่านในวันพฤหัสบดีต่อมา (เป็นการลัดคิวคนไข้หลายสิบคน)
ผมจำเป็นต้องระบุไว้ในบทความนี้ด้วยว่า สุภาพสตรีที่ทำหน้าที่เป็นพยาบาลช่วยเหลือคุณหมอวิชัยอยู่ทั้งสองคนนั้น ก็แสนจะดี พูดจาปราศรัยนิ่มนวล เห็นใจคนไข้โดยไม่เลือกหน้า
เมื่อถึงวาระ ผมก็เข้ารับการ "เจาะ"
ผมนอนหงายบนเตียงคนไข้ คุณหมอใช้สายยางรัด แขนขวาใต้ข้อศอก เสร็จแล้วก็ใช้เครื่องมือแพทย์ "เจาะ"  ตรงโคนนิ้วนาง สังเกตดูเห็นคุณหมอทำด้วยอาการยิ้มอยู่ตลอดเวลาพลางพูดว่า    "คุณลุง ไม่เจ็บนะไม่เจ็บนะ รับรองหายแน่ๆ"
คุณหมอวิชัย ใช้เครื่องมือ "เจาะ" โคนนิ้วนางมือขวาของผมอยู่ประมาณ 10 นาที โดย (ตามความรู้สึกของผม) ใช้ปลายเครื่องมือชิ้นนั้น "ควาน"  รอบ ๆ ฐานนิ้วนางตลอดช่วงเวลาประมาณ 10 นาที นั้น ผมไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด หรือมีเลือดออกแต่ประการใด เสร็จแล้วคุณหมอก็พูดพลางยิ้มว่า "เสร็จแล้วคุณลุงครับ !  เสร็จแล้ว!"
พยาบาลช่วยแก้สายยางที่รัดแขนขวาใต้ข้อศอกออก แล้วใช้ผ้ากอซปิดแผลที่ฝ่ามือผม พร้อมกับสั่งว่า "คุณลุงต้อง ระวังมิให้แผลโดนน้ำนะค่ะ"
คุณหมอวิชัยให้ผมยืนพร้อมกับชูมือไปทางกลุ่มชนประมาณ 10 กว่าคน ซึ่งเฝ้ายืนดู "การผ่าตัด" ของผมหน้าประตูห้อง พลางพูดว่า "ไหนคุณลุงลองเหยียดนิ้วที่ล็อกซิว่าเหยียดได้หรือยัง"
เป็นที่ประหลาดใจแก่ผมเป็นที่สุดผมเหยียดนิ้วนาง มือขวาได้ทันที โดยไม่มีความรู้สึกเสียว เจ็บ หรือติดขัด แต่ประการใด ผมยกมือขึ้นประณมเหนือศีรษะ พลางอุทานว่า "สาธุ" สามครั้ง!
ต่อจากนั้น ผมก็กลับบ้านรักษาแผลโดยมิให้โดนน้ำ อยู่ประมาณ 5 วัน แผลหายสนิทจึงต้องกลับไปให้หมอวิชัยดูตามที่ท่านได้สั่งไว้ในอีก 7 วันต่อมา
ผมขอเขียนให้ท่านผู้อ่านทุกท่านทราบว่าโรคนิ้วล็อก นั้นรักษาหายได้แน่ ๆ โปรดไปหาหมอวิชัย วิจิตรพรกุล ณ โรงพยาบาลเลิดสิน เสียแต่โดยเร็วที่สุดเถิดครับ
                                                                             ดร.กรุณา  กุศลาสัย เขียน