เมื่อบังคับ...พี่เขียว

ดูเหมือนยุ่งๆ ..แต่ใจพวกเราไม่ยุ่ง..มันก็เลยไม่ยุ่ง...

วันนี้..ดูเหมือนไม่ยุ่งแต่ก็ไม่ยุ่งจริงๆ (งง งง) ที่ว่าคือ...มี case มานั่งรอ และเรามีคลินิกกระตุ้นพัฒนาการด้วย..."พี่หน่อย (ใหญ่)"..ก็มาถึงที่ทำงานก่อนใครๆ และไปทำหน้าที่แทนน้องๆ คือ เข้าร่วมประชุม Competency เมื่อก้าวเข้ามาใน Office เจอ "พี่นาง" (กลับมาแล้ว) ดีใจมาก...เพราะวันนี้เราคงไม่ต้องตระเวณ..หาข้าวมื้อเที่ยงอีกแล้ว..(ยิ้ม)...วันนี้พี่เบิร์ดไม่อยู่ไปเป็นวิทยากร เรื่อง จิตวิทยาในคนพิการ ถ่ายทอดสู่บุคลากรทางสาธารณสุข จ.ยโสธร...และ "น้องหนิง" ก็อาสาอีกเช่นเคยที่จะรับ case suicide เด็ก...ให้ด้วยน้ำจิตน้ำใจที่ดีงามไม่เคยเลือนหาย "พี่หน่อย(น้อย).." ก็รับดูแลคลินิกกระตุ้นพัฒนาการพร้อมมีชายหนุ่มน้อยๆ มานั่งเฝ้า (น้องกัปตัน-ลูกชายตัวน้อย) ดูเหมือนยุ่งๆ ..แต่ใจพวกเราไม่ยุ่ง..มันก็เลยไม่ยุ่ง...

พอ...ทุกอย่างคลายลง..เราก็ร่วม small talk ก่อนที่จะสะสางงานส่วนตัว...ได้ทีบังคับพี่เขียวมาอ่าน Blog gotoknow เรื่อง คนเล่าเรื่อง "จิตเวช"...เพราะดูที "พี่เขียว" จะเหนื่อยๆ กับการเข้า case เช้านี้จึงอยากให้มีความสุข...ได้ผลคะ.."พี่เขียว" เริ่มต้นการอ่านด้วยคิ้วผูกโบว์..แต่พอสักพัก..ก็ยิ้มได้และบอกว่า "ดีจัง.." พร้อมใบหน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้ม...ทั้งแววตาและปาก..พร้อมมี "น้องหนิง" ที่รักยิ่งของพี่ๆ คอยกำกับอยู่ข้างๆ...เพราะ "พี่เขียว" มักตื่น..ตระหนกเมื่อต้องมาใช้ com.