แบ่งปัน...เพื่อคลายทุกข์-ร่วมสุข
บันทึกเรื่องเล่าของวันอังคารที่ 21 มีนาคม 2549
วันนี้ถึงที่ทำงานแต่เช้า..พบพี่หน่อย (ใหญ่)กำลัง Refresh ตัวเอง...ด้วยการเตรียมความพร้อมในการทำงานด้วยการ...Relaxation จิตใจตนเอง..สักพักพี่เขียว เข้ามาด้วยความสดใสเช่นเคยพร้อมเสียงทักทายที่คุ้นชิน..ตามมาติดๆ ด้วยหนิงและพี่เบิร์ด...พอสักพักใหญ่พี่หน่อย(น้อย)ก็เข้ามาพร้อมน้องหนึ่งลูกชาย ซึ่งสองแม่ลูกพากันตระเวณหาที่เรียนกวดวิชาเพื่อที่จะไม่ให้น้องหนึ่งว่างเกินไปในวันปิดเทอม...สิ่งหนึ่งที่เราไม่เคยขาดเลย...ที่ทำมาเป็นประจำจนเป็นนิสัย...นั่นคือ การทักทายกันด้วย Mind'eye หรือเรียกตามภาษาทางด้านจิตวิทยาให้คำปรึกษา ก็คือ small talk นั่นเอง... ซึ่งส่วนใหญ่ของการมาทำงาน หากเป็น(การตั้งข้อสังเกต) หน่วยอื่น...มักจะมาถึงที่ทำงานด้วยความรู้ที่เมื่อยล้า แต่หาก "จิตเวช" เราเวลาที่ก้าวย่างเข้ามาที่ Office แล้วจะรู้สึก...อบอุ่น ปลอดภัยเหมือนเป็นที่พักพิง อีกแห่งที่คล้ายบ้าน...นั่นเป็นเพราะว่าที่นี่เรามีเพื่อนที่รู้ใจ..ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ในการแบ่งปันทั้งทุกข์และสุข...หากเมื่อยามใดที่ใครมีทุกข์...เราจะเข้ามาเมียงมองด้วยความห่วงใย..จนเจ้าของทุกข์ยินยอมที่จะแบ่งเบาและเล่า...เพื่อให้เกิดผ่อนคลาย...แต่หากยามสุข...เราก็ไม่รีรอเลยที่จะกระโจนเข้ามาเพื่อ...ร่วมสุขนั้นด้วยกัน
ปล. วันนี้พี่นางก็ยังคง...ปล่อยให้เราหาข้าวมื้อกลางวันทานเอง...สำหรับน้องหนุ่ยก็ยังคงอ้อนเราว่า...ให้ไปแวะเวียนเยี่ยมกันบ้าง (ตอนนี้น้องหนุ่ยฝึกงานที่ จ.นครพนม _ ด้วยความคิดถึง)
ความเห็น (2)
ขอแจมด้วยความสุข...หากคนทำงานรู้สึกได้ว่าที่ทำงานเป็นบ้าน "อบอุ่น ปลอดภัยเหมือนเป็นที่พักพิง อีกแห่งที่คล้ายบ้าน" ดีจังครับ เชื่อว่าคุณภาพจะเกิดในตัวงาน
ทีนี้ชวนให้คิดต่อกันครับว่า...ลงทุนสูงไปไหมเพียงป้ายประกาศ...(ผ่านแล้ว) อันโก้หรู แต่ประชาชนไม่ได้อะไรเท่าไหร่เลย แถมเรียกชื่อก็ไม่ค่อยตรงชื่อเขา อาทิ เฮดเฮ...ฮา ว้า..เปลี่ยนหรือเพิ่มเป็น...เฮด...เฮด อีกแล้ว ในขณะที่ยังมีคนประชดสังคม ที่สมควรจะประชด โดยการนำลูกมาเลี้ยงดูข้าง ๆ (...) กระทรวงฯ อยู่เลย และอีกมากที่ไม่ได้แสดงอาการ แต่เก็บกดไว้สลายไปบ้าง สะสมจนระเบิดออกมาบ้าง แต่ประชาชนไม่ถูกเสมอ...ถึงจะถูกก็ต้องพิสูจน์กันนานจนทดท้อ...ท้อทดแทนประชาชน
พาไปเสียไกล จะบอกว่าดีใจแทนประชาชน กับหน่วยงานนี้ เล็ก ๆ แต่ยิ่งใหญ่ หากประชาชนได้เห็นรอยยิ้ม
ตรงกับข้ามเลยค่ะ Dr.Ka-Poom วันนี้ตื่นสาย มาเรียนสายเลย ดีนะอาจารย์มาสอนช้ากว่าอีก แต่ที่คล้ายกันมากับรอยยิ้มและความสุข ทักทายเพื่อนๆ ในห้องเรียนด้วยความสุข และพร้อมสำหรับดำเนินชีวิตวันใหม่ด้วยจิตใจที่สดใส
ยิ้มพิมพ์ใจ