คนเล่าเรื่อง..."จิตเวช" 2

          วันนี้จัดว่าเป็นวันที่วุ่น...แต่ในใจไม่วุ่นวาย...ทุกคนต่างทำหน้าที่เป็นอยู่...ด้วยความรู้สึกที่มีอยู่ในจิตและใจแต่ละคน  "พี่เขียว" ทำหน้าที่ของตนเองอย่างรับผิดชอบที่ไม่เคยบกพร่อง..."พี่หน่อย(ใหญ่)"หากแม้นบางครั้ง..จะห่างๆ เราไปบ้าง..แต่วันนี้ "นิ่ง" ที่จะทำหน้าที่ของตนอง...ตามที่อยากจะทำและเป็น แม้บางครั้งจะมีเหนื่อยและล้าบ้าง..."พี่หน่อย(เล็ก)"..เป็นคนที่เข้มแข็งในทุกสถานการณ์ ทำในสิ่งที่ตนเชื่อและศรัทธา..ในหน้าที่..ไม่เคยบ่น..ในงาน..."พี่เบิร์ด"...มาถึงไม่เคยละทิ้งหน้าที่หากแม้บางครั้งเหนื่อยและอ่อนล้า...แต่พลังในงานก็ยังเต็มเปี่ยม "น้องหนิง" เล็กสุด..ผู้อาสาที่เปี่ยมล้นที่จะคอยแทรกช่วยในทุกทุกที่..เราต้องการความช่วยเหลือและทุกครั้ง น้องหนิงจะเข้ามาอย่างปราศจากเงื่อนไขใดใด

 

บันทึก 20 มีนาคม 2549 โดย Dr.Ka-Poom

 

          คิดถึง..."พี่นาง"..ผู้ดูแลเราทุกคน..ด้วยความสุข..วันนี้พี่นางไม่อยู่เพราะต้องไปดูแลเรื่องของครอบครัว...ด้วยหัวใจที่อยากดูแล  คิดถึง "น้องหนุ่ย" แฝดผู้พี่ของน้องหนิง...ที่เดินทางห่างไปเพื่อไปเรียนต่อเฉพาะทาง.."การพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช"...แต่ด้วยความห่วงใยน้องหนุ่ยก็ไม่เคยละเลยที่ฝากความคิดถึงที่มีให้พี่ๆ...

 

 

[คนข้างนอก]

คำสำคัญของพวกเราทุกคนคือ " เรารักกัน " ไม่ว่ายามเหนื่อยล้า..ท้อแท้..ทุกข์ทน..อดกลั้น..บอบช้ำจากสภาวะต่างๆที่เผชิญ แต่เมื่อคิดถึง" พวกเรา "..สบสายตาของทุกๆคน..ความอบอุ่นจะเต็มตื้นขึ้นในใจ..มีรอยยิ้มพร่างพรายขึ้นในหน้าพร้อมสูดลมหายใจเข้ายาว..ลึกและบอกกับตัวเองเสมอว่า..พร้อมที่จะก้าวเดินไม่ว่าทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เพราะ " มิตรภาพและความไว้วางใจ " จะอยู่กับเราทุกเส้นทาง

[ชายขอบ]

     "เรารักกัน" อืม...แม้เป็นวันที่วุ่น...แต่ในใจไม่วุ่นวาย...เพราะ "เรารักกัน"  เท่ห์จัง...

[Dr.Ka-poom]

คุณ "คนข้างนอก"..

หากเมื่อใดที่เราไว้วางใจกัน...
เมื่อนั้น "เรา" จะมองเห็นกัน
ด้วย "ดวงตาแห่งธรรม" ชาติ
รักและศรัทธาในกัน

[Dr.Ka-poom]

คุณ "ชายขอบ"..

หากเราพยายามบอก "เรา"..เสมอ
"งานยุ่งคนไม่ยุ่ง"...
วันนั้น...เราก็ไม่ยุ่ง
เพราะใจไม่ยุ่งจริงๆๆ คะ