คำพูดว่า…
ค่าของสัตว์อยู่ที่ร่างกาย
ค่าของหญิงชายอยู่ที่คุณความดี
วัวควายช้างม้า เกิดมากินขี้ปี้นอน เหมือนมนุษย์ แม้จะไม่ทำกิจการงานอันใด แต่เวลาตาย กระดูกเขางาหนัง ยังเป็นประโยชน์ ทำเป็นเครื่องประดับก็ได้ ทำเป็นสิ่งของเครื่องใช้ก็ได้ เนื้อนำมาบริโภคได้…แล้วคนเราเล่าถ้าไม่ทำคุณความดี มีอะไรเป็นประโยชน์บ้าง…ซ้ำคนยังกลัวว่าเป็นผี ต้องใส่เตาเผา หรือไปทิ้งไว้ในป่าช้า…อนิจจา ! มนุษย์เราเอ๋ย…
สัตว์โลกทั้งมวลมีเหมือนกันอยู่ 3 อย่าง
1. การกิน เพื่อให้ร่างกายเจริญเติบโต
มีกำลังต่อสู้อยู่ในโลกได้
2. การสืบพันธุ์
เพื่อขยายเผ่าพันธุ์
3. การนอน
เพื่อพักผ่อนเอาแรงไว้ต่อสู้ในวันข้างหน้าต่อไป
(4) การขับถ่ายอุจจาระปัสสาวะ
เพื่อขับถ่ายเทของเสียออก (เพิ่มมาให้สมบูรณ์)
ทั้งหมดนี้มีอยู่ในคนและสัตว์เดรัจฉาน….
….แต่สิ่งที่ทำให้คน หรือที่เรียกว่า "มนุษย์ "
คือผู้มีจิตใจสูงแตกต่างจากสัตว์ คือ
1. รู้จักเหตุ รู้จักผลของความดี
ความชั่ว เจริญ หรือเสื่อม
2. รู้จักแสวงหาความรู้ ทั้งทางโลก
ทางธรรม
3. รู้จักตน คือ รู้เขารู้เรา
4. รู้จักประมาณ คือ รู้จักความพอดี
ในการใช้ปัจจัยสี่
5. รู้จักกาลคือ
รู้จักเวลาไหนควรพูดควรทำอย่างไร
6. รู้จักเลือกคบบุคคล
คบคนดีเป็นศรีแก่ตัว- คบคนชั่วพาตัวอัปราชัย
...เกิดเป็นคนต้องทำที่พึ่งให้กับตัวเอง....
การพึ่งตน ก็คือ ทำตัวเองให้เป็นที่พึ่ง ทำตัวเองให้เป็นเกาะ ที่น้ำท่วมไม่ถึง ที่ป้องกันอันตรายได้ ผู้นั้นจะต้องมีหลักถึง 5 ประการ
1. การศึกษา
เกิดเป็นคนต้องศึกษาหาความรู้อยู่ร่ำไป ดังคำกล่อนว่า…
คนจะดีนั้นต้องฝึกและศึกษา กายวาจาต้องอบรมบ่มนิสัย ต้องฝึกจิตให้แน่นหนักเป็นหลักชัย ชนะภัยสารพัดสวัสดี |
2.
ต้องมีการงาน
การงานคือ หน้าที่ที่ต้องทำ และรับผิดชอบ
เพื่อความเจริญของชาติบ้านเมือง ดังคำกลอนว่า…
เงินงานการศึกษาควรหาก่อน อย่ารีบร้อนเรียนรักจักเสียผล ถ้าขาดงานก็ขาดเงินพลันอับจน เกิดเป็นคนต้องทำงานจึงมีเงิน |
3. การครองชีวิตที่ดี ต้องมี 4 ค.
3.1 ครองตน - ต้องมีความรู้ - ต้องขยันศึกษาหาความรู้ให้มาก " ต้องเรียนให้รู้ดีแต่อย่าเรียนให้รู้มาก" โบราณว่า…
มีวิชาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน หรือว่า… ถ้าไม่เรียน ก็ไม่รู้ |
3.2 ครองคน… จะครองจิตใจคนได้มันต้อง
(1) เสียสละโอบอ้อมอารี (2) วจีไพเราะ (3) สงเคราะห์ชุมชน (4) วางตนเสมอต้นเสมอปลาย |
3.3 ครองรัก… จะครองรักสลักใจ ไปเนิ่นนานต้องมี 6 ย.
(1) ยิ้มแย้ม (2) ยกย่อง (3) ยืนหยัด (4) ยืดหยุ่น (5) เยือกเย็น (6) ยินยอม (รู้จักยอมแพ้ เสียบ้างแล้วก็จะชนะใจ) |
3.4 ครองเรือน… จะครองเรือนให้จีรัง
(1) ขยันหา - ขยันทำการงาน (2) รักษาดี - รู้จักประหยัด (3) มีกัลยาณมิตร - คบคนดี (4) เลี้ยงชีวิตชอบ - อย่าฟุ่มเฟือยเกินไปอย่าฝืดเคืองเกินไป |
4. การประพฤติตน
(การปฏิบัติตน)
ชีวิตที่ดีงาม ต้องตั้งตนไว้ชอบ ในทางที่ถูกที่ควร ขยันประหยัด
ซื่อสัตย์ อดทน เป็นคน กตัญญู เลิกละอบายมุข ดังคำกลอนว่า…
เมาเพศ
หมดราคา เมาสุรา หมดสำคัญ เมาพนัน หมดตัว เมาเพื่อนชั่ว หมดดี |
5.
การทำตนให้เป็นอิสระ
การดำเนินชีวิตอยู่ในโลก ต้องไม่ติดโลกธรรม คือ มีอะไรให้เป็น
เป็นอะไรเป็นให้เป็น ได้
อะไรได้ให้เป็น แล้วชีวิตจะไม่เป็นทุกข์
ต้องรู้จักโลกธรรมโดยถ่องแท้ด้วยว่า….
มีลาภ - เสื่อมลาภ ต้องนึกอยู่เสมอว่า… วันนี้รุ่ง พรุ่งนี้ร่วง
ดวงไม่แน่ |
ชีวิตจะเป็นอิสระได้จะต้องไม่ยึดติด ไม่ฝืนโลก แต่ฝืนใจ..เมื่อประสบกับทุกสิ่งทั้งดี และร้าย ต้องทำใจให้นิ่ง…ผู้นิ่งเป็นผู้ชนะ ผู้ละเป็นผู้บรรลุ ไม่นิ่งก็ไม่ชนะ ไม่ละก็ไม่บรรลุ..และตรงนี้ก็มีคำกลอนสอนใจไว้น่าฟังว่า…
อันสุขทุกข์
อยู่ที่ใจ มิใช่หรือ ถ้าใจถือ ก็เป็นทุกข์ ไม่สุขใส ถ้าไม่ถือ ก็เป็นสุข ไม่ทุกข์ใจ เราอยากได้ ความสุข หรือทุกข์กัน. |
ดังนั้น คนจะมีค่า มีราคา เป็นเกียรติยศ บริวาร และอิสริยศได้ ก็ต้องดำเนินชีวิตดังกล่าวข้างต้นมาโดยลำดับ และจะต้องทำหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์ดังคำพูดว่า…
หน้าที่คือ ชีวิต แม้น้อยนิดควรรักษา หน้าที่นั้นสำคัญกว่าหน้าตา หน้าที่พาชีวิตรอดและปลอดภัย |
อีกบทหนึ่งว่า..
หน้าที่ดี ก็มีหน้า ชูราศรี หน้าตาดี แต่ขี้เกียจ คนเหยียดหยาม หน้าที่นั้น สำคัญกว่า คนหน้างาม หน้าตาดี หน้าที่ทราม ไม่งามเลย |
อีกบทหนึ่งว่า…
หน้าสวยสม คมสัน
หมั่นสอดส่อง หน้าที่สอง ต้องรักษา คือหน้าที่ หน้าทั้งสอง ต้องรักษา อย่าราคี สองหน้านี้ ต้องรักษา อย่ารู้คลาย |
ดังนั้น คนทุกคน…" ต้องรักษาหน้าที่ให้ดีกว่ารักษาที่หน้า "
ค่าของคน จะเกิดความสำเร็จได้ดังใจปอง
จะต้องปฏิบัติ ดังนี้.
1. พอใจในหน้าที่ 2. ทำดีไม่ย่อท้อ 3. เอาใจใส่จดจ่อ 4. พิจารณาความพอดี |
ไม่มีความเห็น