เรื่องเล่าจากวัดไร่ขิง_1

จากการที่ผู้เขียนได้มีโอกาสร่วมในการดำเนินการจัดการกระบวนการการเรียนรู้ที่วัดไร่ขิงในหัวข้อ เรื่องการบูรณการการวิจัยกับการเรียนการสอน  โดยผู้เข้าร่วมกระบวนการจะเป็นอาจารย์จากมหาวิทยาลัยราชภัฏต่าง ๆ ราชภัฏละประมาณ 2 คน อายุมากสุดกับอายุต่ำสุดน่าจะห่างกันเป็นรอบ ๆ ทำให้บรรยากาศในการแลกเปลี่ยนกันมีความรู้สึกที่อบอุ่นมาก เหมือนการถ่ายทอดประสบการณ์ให้ลูก  ให้น้อง เป็นประสบการณ์ดี ๆ ที่คนรุ่นหลังนำไปใช้ได้จริง  มีอาจารย์คนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าก่อนที่จะมาเป็นอาจารย์นี่อาจารย์เป็นพยาบาลมาก่อน พอย้ายโอนมาเป็นอาจารย์ก็สอนในวิชาสาธารณสุขชุมชน สุขภาพทั่วไป โดยวิธีการสอนอาจารย์จะอธิบายเนื้อหาวิชาที่สอนก่อนแล้วให้นักศึกษาจัดกลุ่มนำเสนอกิจกรรมกลุ่ม  แล้วหยิบกลุ่มที่นำเสนอได้ดีที่สุดให้เป็นกิจกรรมสอน มีอยู่กลุ่มหนึ่งนำเสนอในการพัฒนาทักษะเด็ก 2-5 ปีซึ่งเป็นเด็กก่อนวัยเรียน ซึ่งได้เป็นมติที่จะนำหัวข้อนี้มาเป็นกิจกรรมสอน  จึงได้หาหมู่บ้านที่มีเด็กอายุ 2-5 ปีเพื่อทำเป็นศูนย์การเรียน  จนถึงบัดนี้อาจารย์สามารถขยายการเรียนในหัวข้อนี้ได้ประมาณ 2-3 หมู่บ้านซึ่งทุกฝ่ายต่างมีความสุขต่อการทำงานชิ้นนี้ ไม่ว่าจะเป็นนักศึกษา  พ่อแม่ผู้ปกครองเด็ก  ผู้นำชุมชน หรือแม้แต่อาจารย์เอง แถมอาจารย์ยังบอกว่าอาจารย์คิดว่าจะเอาหลักการต่างๆ ที่ได้รับไปเขียนเป็นหนังสือถ่ายทอดอีก  เพราะบางอย่างอาจารย์เรียนรู้จากนักศึกษา เรียนรู้จากพ่อแม่เด็ก เทคนิคการสอนเด็กทำจริงมีมากกว่าตำราที่อ่านเจอมากมายนัก 

[จีนัส]

เป็นเรื่องที่ได้ประโยชน์จริง ๆ เป็นประสบการณ์และความรู้ที่ถ่ายทอดสู่คนอ่านและนำไปใช้ได้จริง

[ขวัญ]

คิดถึงพระอาจารย์ชายน้อยและพระอาจารย์เคโระมากค่ะ