มาเรียน ป.โท ทำไม

เทคโนปี4

ก่อนมาเรียนตั้งใจอย่างยิ่งจะเรียนเต็มที่..มาปี 1ขยันใหญ่ดีด้าน่าดู..สักพักเริ่มรู้ซึ้งถามตัวเองคิดถูกหรือผิดที่มาเรียนอยู่ดีดีไม่ชอบ..การงานก็มีทำแล้ว..ความไม่ใฝ่ดีเริ่มมาป่วน..ฝ่ายดีบอกคนเราต้องรู้จักอุปสรรคในชีวิตบ้างจะได้เข้มแข็ง..แล้วชีวิตก็ดำเนินต่อไป ปี 2 เริ่มอ่อนล้ารู้ซึ้งแล้วว่าการเรียนตอนแก่มันเป็นไง ปี 3เริ่มอยู่ตัวแล้วปี4 หัวหมุนเลยทีนี้...รสชาดหนึ่งของชีวิต..ดั้นด้นมาจากร้อยเอ็ด..ใครๆก็ถามมีที่เรียนตั้งเยอะแยะหอบสังขารมาทำไมตั้งไกล..คำตอบแรก..เบื่อบรรยากาศเดิมๆ อยากไปอยู่ในที่ใหม่ เปลี่ยนเพื่อนใหม่บ้าง..ค้นหาตัวเองยังไม่เจอ(ความสับสนในวัยใกล้..ผู้ใหญ่ข้างบ้าน..)เดี๋ยวมาเขียนต่อ

[รุ่นน้องร่วมสถาบัน]

อะไรก็ตามที่เราได้ตัดสินใจแล้ว  เราพร้อมจะก้าวเดินไปอย่างมีความสุข  เราควรจะมีความสุขกับมันนะคะพี่  พี่มาที่นี่พี่ได้อะไรบ้างล่ะคะ  พี่ได้ประสบการณ์  ได้เพื่อนที่มีน้ำใจ  ได้วิชาความรู้ที่จะนำไปพัฒนาวิชาชีพของพี่  และผลพลอยได้คือพี่ได้วุฒิการศึกษาเพิ่มมาอีกหนึ่งใบ  ทำยังไงมันจะมีคุณค่าสำหรับพี่  ก็ต่อเมื่อพี่นำส่งที่ได้ มาพัฒนาวิชาชีพของพี่  พี่ไม่ต้องคิดอะไรมากนะคะ  พี่จงมั่นใจในการก้าวไปตามทางที่ตนเองเลือกเถอะค่ะ

เป็นกำลังใจให้พี่นะคะ

น้องปี 3

[น้องปี3]

อยากอ่านต่อจังเลยค่ะ  เผื่อว่าจะคิดเหมือนน้อง

[อ.น้อย]

เพิ่งคิดประเด็นนี้ตอนจะเรียนจบหรอจ๊ะ สงสัยปีนี้หนักมากทำให้เพื่อนเรา ต้อแต้.. ให้กะลังใจนะ ผ่านปีนี้ไปได้ต่อไปก้อเป็นเรื่องเล็กน้อย (หมู หมู  กล้วย กล้วย) เด้ออ!!!!