สวัสดีครับ ช่วงนี้ผมได้รับการสอบถามจากนักส่งเสริมการเกษตรหลาย ๆ ท่านว่า "มิสเตอร์หวัง" หายหน้าไปไหน? คำตอบก็คือ ผมยังอยู่ครับ ยังทำงานให้กับกรมส่งเสริมการเกษตรอยู่ครับ
แต่ที่ผมละเว้นการเขียนขึ้น Web Blog ก็มาจากการเกิดคำถามให้กับตัวผมเองว่า การจัดการความรู้ ที่เขียนกันอยู่นั้น...เราเขียนเพื่ออะไร? เราเขียนเพื่อต้องการให้ใครอ่าน? เราต้องการแสดงอะไรออกมาให้คนอื่นเข้าใจ? และกับอีกหลาย ๆ ประเด็นสงสัย
เพราะจากการติดตามความเคลื่อนไหวของข้อมูล ทำให้เกิดข้อคิด/วิเคราะห์ดูแล้วจะเห็นได้ว่า 1) KM มิใช่แค่เพียงต้องการเสพข้อมูลหรือเนื้อหาเท่านั้น 2) ตกลงแล้ว...เราใช้ KM ในการทำงานจริงหรือเปล่า? หรือเพียงแต่ว่า "กลัวคนอื่น..เขารู้ว่าเราไม่ได้พูด KM" และ 3) เราจะมีวิธีการทำอย่างไร? ให้สมกับคำว่า "กรมส่งเสริมฯ ใช้ KM เป้ฯนครื่องมือในการทำงาน"
"ข้อสงสัย" ที่เกิดขึ้นทำให้ต้องมาศึกษาหาคำตอบภายในหน่วยงานและการทำงานกับเจ้าหน้าที่จนได้ข้อสรุปหลาย ๆ ประเด็น อาทิเช่น คำว่า ทำ KM แต่...ไม่ใช้ KM ให้เป็นประโยชน์, บอกให้ใช้ KM ๆ ๆ แต่เรากลับใช้ KM ไม่ได้ผล/ใช้ไม่เป็น, ใช้ KM แบบแยกชิ้น ๆ แล้วนำมารวมหรือต่อกันไม่ได้/ต่อไม่เป็น/ต่อไม่ติด เพราะขาดประสบการณ์
ฉะนั้น ถ้าสถานการณ์เป็นเช่นนี้ "การทำงานของเจ้าหน้าที่โดยใช้ฐานความรู้ ทดแทนฐานทรัพยากร...ละจะเป็นอย่างไร" คำตอบที่เกิดขึ้นก็คือ การทำงานดังกล่าวสามารถปฏิบัติได้ถ้ามีการแปลงนโยบายไปสู่การปฏิบัติได้ คนของหน่วยงานเรามีการรวมกำลังกันทำอย่างจริงจังและจริงใจ ร่วมกันสนับสนุนที่ "เกื้อหนุน" ต่อกัน และช่วยกันผลักดันงานของเราไปเชื่อมโยงกับ อปท. ให้ได้ผล
เป็นงัยครับ... คิดแบบง่าย ๆ ทำแบบง่าย ๆ รับฟังเยอะ ๆ พูดน้อย ๆ นี่แหละครับ "ประโยชน์ของ KM กับการทำงานของเรา" แล้วเจอกันใหม่กับ "ไม่มีนวัตกรรมในงานส่งเสริมการเกษตร"
สวัสดีค่ะมิสเตอร์หวัง
ขอต้อนรับการกลับมา update อีกครั้ง
จะมาคอยติดตามอ่านแนวคิดดีๆค่ะ
เรียนท่านเกษตรจังหวัด หวัง
ดัวยความยินดีครับ
ขอบคุณครับที่เราให้กำลังใจแก่กัน
แวะมาเยี่ยมคะ ข้อคิดยังแหลมคมเหมือนเดิม จะติดตามอ่านต่อไปคะ
สวัสดีครับ
ไม่ได้พบท่านนานแล้วครับ อยากมีโอกาสได้คุยกับท่านครับ
* สวัสดีค่ะ หัวหน้า
* ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ