หลากหลายเหตุผล (ของคน sero) ที่ไม่ยอมเขียนบันทึกซักที


ลองมาฟังเหตุผลดูมั๊ยคะ เผื่อจะมีคำแนะนำดีๆ มาช่วยกัน
        เพราะเป็น blogger คนเดียวในห้อง  ผู้เขียนก็เลยรู้สึกเหงาๆ (แอบเหงา)  พยายามกระตุ้นแล้วกระตุ้น  อีก   ท่านๆ  ทั้งหลายก็ยังไม่ยอมหลุดออกจาก ground state ซะที    บางท่านมีชื่อบล็อกเรียบร้อย  แต่ไม่มีบันทึก   บางท่านก็เขียนเอาไว้ "จี๊ดเดียว"   แล้วก็เว้นวรรคไปนานนนน... เลย  ไม่ยอมมาเขียนต่อ    ลองมาฟังเหตุผลดูมั๊ยคะ   เผื่อจะมีคำแนะนำดีๆ  มาช่วยกัน  เหตุผลที่ว่าก็มีตั้งแต่
        - ไม่รู้จะเขียนอะไร  (จะว่าประสบการณ์น้อยก็ไม่น่าจะใช่   คงจะเป็นประสบการณ์มากเกินไปจนไม่รู้จะเลือกเรื่องไหนก่อนดี   ผู้เขียนเลยแนะนำว่าเลือกเรื่องที่ชอบที่สุด)
        -  เขียนไม่เป็น   เล่าเรื่องไม่เก่ง  (ข้อนี้ผู้เขียนเสนอแนะไปว่าลองอ่านบันทึกของคนอื่นๆ ดู   อย่างพี่เม่ย, พี่โอ๋  คุณศิริ  คุณไมโต    อาจจะจำรูปแบบ  เทคนิคต่างๆ  มาเขียนได้   เอ..จะคัดลอกคำเก๋ๆ  เท่ๆ  บางคำมาใช้ได้มั๊ยนะ)
        -  ทำไม่เป็น  ลงรูปไม่ได้  (ผู้เขียนเองประกาศตัวรับสอนนานแล้ว   ถึงตอนนี้มีก็มีแต่พี่ tammy  ที่มาใช้บริการ)
        -  พิมพ์ไม่เก่ง  (ค่อยๆ ทำไป วันละเล็กละน้อย  ถือเป็นโอกาสอันดีจะได้ฝึกพิมพ์   พิมพ์บ่อยๆ  เดี๋ยวก็เก่งเองแหละค่า)
        -  คอม ฯ มีเครื่องเดียว  ไม่เพียงพอ  (ปัญหานี้   แนะนำว่า " ซื้อ notebook สิคะ"   เพราะเท่าที่เห็นบรรดา blogger ทั้งหลาย   ล้วนแต่มีคอมส่วนตัวทั้งนั้น   เอ..ลงทุนมากไปหรือเปล่า)
         ปัญหาอื่นๆ   ก็พอจะแก้ได้  ยกเว้นเรื่องสุดท้ายนี่แหละค่ะ    ที่หน่วย sero มีคอมพิวเตอร์อยู่สองเครื่อง   คือรุ่นพระเจ้าเหาซึ่งปลดระวางไปแล้ว    กับอีกเครื่องเป็นรุ่นน้องๆ พระเจ้าเหา    เครื่องนี้ format บ่อยมาก   จนทั้งคนทั้งเครื่องเวียนหัวไปตามๆ  กัน   ไม่ทราบว่ามีท่านใดสนใจจะบริจาคเครื่องคอมพิวเตอร์ใหม่ๆ  ซักเครื่องมั๊ยคะ   
หมายเลขบันทึก: 19193เขียนเมื่อ 15 มีนาคม 2006 19:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 14:33 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (16)
...คุณ nidnoi รีบตั้งโต๊ะรับบริจาคซะจนตกตัว "ร" ที่เครื่องคอมพิวเตอร์เลยนะคะ!
...ที่จริงเหตุผลที่กล่าวมาเกือบทั้งหมดเหล่านี้ พี่เม่ยเคยเห็นในบันทึกของคุณ "ไมโต" ช่วยคิดวิธีแก้ไว้ให้แล้วนะ
   เคยเห็นเด็กๆที่หัดเดินไหมคะ  ก้าวแรกของการเดินนั้น ยากลำบากยิ่งนัก แต่ถ้าได้ก้าวขาเดินด้วยความมั่นใจแล้วละก้อ.. เดี๋ยวก็วิ่งปร๋อค่ะ
   พี่เม่ยเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ มุ่งมั่น จะถ่ายทอดประสบการณ์ของตนเองเพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านเวที Gotoknow ค่ะ.. รออ่านบันทึกของคุณๆอยู่นะคะ!
ขอโทษคุณ nidnoi ด้วยนะคะที่ไม่มีเครื่องคอมพิวเตอร์มามอบให้  แต่ขอเป็นกำลังใจให้คุณ nidnoi และทุกๆ ท่านในชุมชนค่ะ  รอ ลปรร. กับทุกท่านทาง B2B นะคะ

จริงด้วยค่ะ  คุณไมโตเคยเขียนไว้แล้ว    หนูลืมไป

อ่านซ้ำอีกครั้งคงไม่เป็นไรนะคะ  ถ้าแวะไปอ่าน   บันทึกจากแดนซากุระของคุณไมโต   จะได้รายละเอียดมากขึ้นค่ะ

เติม "ร"  แล้ว    ขอบคุณพี่เม่ยมากค่ะ

 

     NidNoi เขียนนั่นแหละดีแล้ว อย่างน้อยก็เป็นการสะท้อนมุมมองจากคน sero ที่เขียนถึงคน sero ด้วยกัน แม้ว่าเหตุผลจะไม่แตกต่างกันมากนัก แต่ก็เป็นเหตุผลเฉพาะของคน sero
ในมุมมองของพี่ ถือว่า sero โชคดีที่ได้ blogger มือดีอย่างหนู NidNoi การเขียนบล็อกเป็นได้ทั้งพรสวรรค์และพรแสวง กล่าวคือ พรสวรรค์เป็นเรื่องของความสามารถเฉพาะตัวที่เรามักจะทำอะไรในบางเรื่องได้ดีหรือค่อนข้างดี โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก ในขณะที่พรแสวงเป็นเรื่องของความสามารถที่เราขวนขวายหามาโดยได้จากการทำ ทำ ทำ แล้วก็ทำ ทำซ้ำจะเกิดความชำนาญ ไม่ว่าการเขียนบล็อกของหนู NodNoi จะเกิดจากพรสวรรค์หรือพรแสวงก็ตาม เวลานี้หนู NidNoi ก็ทำได้ดีที่สุดแล้ว หากไม่สามารถชักจูงให้มีผู้สนใจเข้ามาเขียนบล็อกได้เพิ่มขึ้นแล้ว พี่คิดว่าหนู NidNoi ก็น่าจะเป็นผู้ที่ไปกลั่นกรอง และดึงเอาความรู้ที่แต่ละคนมีอยู่ออกมาบันทึกเสียเองในฐานะของผู้บันทึกความรู้ของหน่วย sero แน่นอนการให้เจ้าของความรู้เป็นผู้เขียนเองเป็นสิ่งที่ดีที่สุด แต่ในบางสถานการณ์เมื่อเราเลือกของที่ดีที่สุดไม่ได้ การได้ของที่ดีรองลงมาก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย พี่คิดว่าสิ่งที่หนู NidNoi บันทึกอยู่ ณ เวลานี้ ก็เป็นสิ่งดีๆ ที่ทุกคนรอคอยที่จะอ่าน อย่าเพิ่งหมดกำลังใจนะจ๊ะ สร้างกำลังใจให้ตัวเอง แล้วก็สนุกกับการบันทึก แต่ละครั้งที่หนู NidNoi กดปลายนิ้วลงบนแป้นตัวอักษร มันไม่ได้บอกเพียงแค่ความรู้ที่ถูกบันทึกลงมา แต่มันบอกถึงอารมณ์ของผู้บันทึกด้วย พี่เชื่อว่าหนู NidNoi ทำได้ดีแล้ว และจะทำได้ดียิ่งขึ้นต่อๆไป

nidnoi จ๋า....คนที่ไม่เขียน Blog เขาก็มีเหตูผลของเขา เราจะเปลี่ยนคนอื่นให้มาเหมือนเราคงไม่ได้เสมอไปนะ  Tammy ว่า ถึงไม่เขียนแต่สมาชิก Sero ก็ชื่นชมตัวแทนหน่วย ช่วยเชียร และแอบอ่านอยู่    ไม่เชื่อว่า nidnoi แอบเหงาและเฉาหรอก

อ๋งซังคิดว่าลองให้พี่ ๆ เขาช่วยเป็นหน้าม้า ช่วยคอมเม้นท์ให้ไปก่อนที่จะมีบล็อกของตัวเองก่อนดีมั๊ยครับ แซวนิดแซวหน่อยแบบมันส์ ๆ จนพี่ ๆ เขาอยากมีบันทึกของตัวเองแน่ๆ
อ่านดูแล้วไม่สมเป็นพี่หน่อยเลย wake up พี่หน่อย พี่หน่อยทำดีอยู่แล้วสามารถชักจูง 3 ป้ามาร่วมเขียน blog ได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้เริ่มเฉาบ้างนิดหน่อย แต่รู้สึกได้ถึง พลังที่แฝงเร้นอยู่ของ 2 ป้าที่เหลือนะคะ คนในห้อง Sero อาจกำลังรอจังหวะอะไรซักอย่างซึ่งตอนนี้มันยังไม่ click ซักที แต่ก็รู้สึกได้ถึงพลังที่แฝงเร้นอยู่นะคะ หรือเป็นพลังแฝงด้านมืดเอ่ย

บางคนอาจจะชอบเป็นคนอ่าน และชอบให้ความคิดเห็นมากกว่าน่ะ ถ้ามีแต่คนเขียน แต่ไม่นิยมอ่านของคนอื่น   blog อาจจะมีคนอ่านน้อยก็ได้น่ะ

 

  พี่ว่า nidnoi เป็นตัวแทนคน sero ได้เหมาะสมแล้วค่ะ ส่วนจะสร้างทายาทต่อนั้นก็ค่อยๆยายามต่อไปค่ะ เพราะแต่ละคนก็จะมีเหตุผลของตนเอง พี่เองก็ยังผลุบๆโผล่ๆเลย  ก็คงเป็นข้อแก้ตัวอีกเหมือนกันว่าไม่ค่อยมีเวลา แต่ก็ยังโชคดีที่มีพี่ Tammy คอยเขียนรายงานความเคลื่อนไหวในหน่วยค่อนข้างต่อเนื่อง  ขอบคุณพี่ Tammy ค่ะ
  พี่ว่า nidnoi เป็นตัวแทนคน sero ได้เหมาะสมแล้วค่ะ ส่วนจะสร้างทายาทต่อนั้นก็ค่อยๆพยายามต่อไปค่ะ เพราะแต่ละคนก็จะมีเหตุผลของตนเอง พี่เองก็ยังผลุบๆโผล่ๆเลย  ก็คงเป็นข้อแก้ตัวอีกเหมือนกันว่าไม่ค่อยมีเวลา แต่ก็ยังโชคดีที่มีพี่ Tammy คอยเขียนรายงานความเคลื่อนไหวในหน่วยค่อนข้างต่อเนื่อง  ขอบคุณพี่ Tammy ค่ะ

บนหนทางชีวิตที่ทอดตัวยาวไกล ในจังหวะของวันเวลาแห่งการแสวงหาความรู้ การศึกษาชำแหละประสบการณ์ชีวิตหรือขายชีวิต เพื่อร่วมเรียนรู้ ร่วมคิด ร่วมหวัง ร่วมเป็นพลังหรือกำลังใจให้กันและกัน ถือเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง "มุมมองเล็กๆ หรือข้อเขียนชีวิตพิสดารของคุณ" สิ่งเหล่านี้แหละที่เป็นส่วนหนึ่งของการถ่ายทอดความรู้ ประสบการณ์ มุมมอง ข้อคิด แง่คิด แนวปฏิบัติ และข้อเสนอแนะต่างๆเพื่อการเรียนรู้ร่วมกันของเพื่อนสมาชิก

             ขอเป็นกำลังใจสำหรับเพื่อนสมาชิกทั้งเก่าและใหม่ในการชำแหละประสบการณ์ชีวิตเพื่อส่วนรวม

                                                         ด้วยรักและศรัทธา

                                                              Paraffin Blog

เพิ่มเติมอีกนิดหนึ่ง
ปัญหาเรื่องการขาดแคลนคอมพิวเตอร์ของหน่วย Sero พี่เคยนำเรียนให้หัวหน้าภาคฯทราบแล้ว แต่ทางหน่วยก็ต้องทำเรื่องเสนอไปทางภาควิชาฯด้วย เพื่อจะได้นำไปเรียงตามลำดับความสำคัญของความต้องการคอมพิวเตอร์ เมื่อทางภาควิชาฯสามารถจัดหาคอมพิวเตอร์มาได้ ก็จะได้จัดสรรตามลำดับความสำคัญของแต่ละหน่วยงาน การซื้อ Notebook ส่วนตัว เป็นเพียงการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ที่แต่ละคนที่พอมีกำลังทรัพย์สามารถทำได้ แต่ไม่ได้แก้ปัญหาของหน่วยงาน
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ
เรื่องการขอคอมพิวเตอร์ผ่านภาควิชา    กำลังจะทำค่ะ    แต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปถึงไหน

เมื่อวันอังคารก่อน รองคณบดีฝ่ายสารสนเทศ ไปดูจุดติดตั้ง outlet internet เพิ่มให้ทุกหน่วยแล้ว ได้เพิ่มกันไปหน่วยละ 1-2 จุด และได้เรียนท่านรองฯ ด้วยว่า จะขอคอมพิวเตอร์พ่วงมาด้วย ท่านก็ยิ้มๆ ประมาณว่าลองทำเรื่องมาดู

เครื่องคอมที่พ่วงอินเตอร์เน็ต และเป็นเครื่องเช่า และเป็นรุ่นพระเจ้าเหา ก็บอกมาที่ภาคได้เลย จะทำเรื่องไปที่สารสนเทศ เพื่อขอรุ่นใหม่มาทดแทน ของ sero ต้องเช็คดูว่าเป็นเครื่องเช่า หรือเครื่องซื้อ ถ้าเป็นเครื่องซื้อ ก็ต้องไปอีกช่องทางผ่านพัศดุของคณะฯ ซึ่งจัดสรรให้ปีละครั้ง

รุ่งเรือง จารุมโนกุล

ความคืบหน้าคอมฯ

 เรื่องคอมพิวเตอร์ตัวปัจจุบันที่ใช้ในหน่วยsero เป็นเครื่องที่ซื้อโดยใช้เงินรางวัลหน่วยงานยอดเยี่ยมปี 2539และ2540 ซึ่งใช้งานเกิน 8 ปีแล้ว ตอนนี้ให้ nidnoi ช่วยร่างหนังสือเพื่อขออนุมัติจัดซื้ออยู่ครับ คาดว่าเรื่องน่าจะออกจากหน่วยภายในสัปดาห์นี้ครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท